Ποια είναι τα όρια της φτώχειας;

Η είδηση των τελευταίων ημερών, για όλους, δεν είναι ούτε ο φόρος ακινήτων ούτε το σχέδιο για τις αμυντικές βιομηχανίες, ούτε το μίνι ασφαλιστικό ούτε το πότε θα έρθει ή δεν θα έρθει η τρόικα.

 

Η είδηση των τελευταίων μηνών δεν πρέπει να είναι ούτε η επερχόμενη ανάπτυξη ούτε η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές το 2014, που χτίζουν το success story της κυβέρνησης. Είναι μία! Η αγγελία που δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα της Αίγινας και με την οποία αναζητείται καμαριέρα με πληρωμή ένα πιάτο φαγητό.

Εικόνες τριτοκοσμικές, άνθρωποι να αναζητούν φαγητό στα σκουπίδια, άνθρωποι να προσλαμβάνονται για ένα κομμάτι ψωμί. θα μπορούσε κανείς να το θεωρήσει αναμενόμενο να το δούμε κι αυτό. Από τη στιγμή που όλα τα στοιχεία και οι έρευνες για το επίπεδο διαβίωσης των Ελλήνων καταδεικνύουν την εξαθλίωση, σαφώς και θα έφτανε και σε αυτό το σημείο η κατάσταση.

 

Αλλά κάθε φορά που συνειδητοποιείς πόσο μεγάλη είναι η κατηφόρα, πριν από την ανάπτυξη, αιφνιδιάζεσαι και ζαλίζεσαι. Όμως δύσκολα μπορεί κάτι να μας ξαφνιάσει όταν, σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Eurostat, η φτώχεια αυξήθηκε από 20,1% το 2008 σε 35,8% το 2011.

Όταν ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ανήλθε στο 34,6% σε σχέση με το 31% που ήταν την προηγούμενη χρονιά.

 

Όταν το ποσοστό σχετικής φτώχειας των εργαζομένων αυξήθηκε από 11.9% το 2010 σε 15,1 % το 2011, ενώ το ποσοστό των νοικοκυριών που αδυνατούν να καλύψουν τουλάχιστον 3 από 9 βασικές ανάγκες ανήλθε σε 33,7% το 2012 σε σχέση με 21,8% το 2008.

 

Τα στοιχεία αποτυπώνουν ανάγλυφα μια άλλη Ελλάδα, πολύ διαφορετική απ’ αυτή που ξέραμε ή ονειρευόμαστε. Και η πτώση συνεχίζεται.

 

Και τα βάρη δεν έχουν τελειώσει, έρχονται νέα από το 2014.

 

Ο νέος κρατικός προϋπολογισμός κάνει πράξη ης ανατροπές που έχουν ψηφιστεί στη φορολογία και περιλαμβάνονται στο κείμενο του, επιβαρύνοντας όλους με πρόσθετους φόρους ύψους 2,3 δισ. ευρώ. Φαίνεται να μην υπάρχει κανείς που να αναρωτιέται αν μπορούν, πλέον, να πληρωθούν όλα αυτά.

 

Όταν, δε, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, κάθε μήνα η «αιμορραγία» στα πιστωτικά ιδρύματα συνεχίζεται με αναλήψεις από 800 εκατ. έως και 1 δισ. ευρώ, για να πληρωθούν χαράτσια, πρόστιμα, ρυθμίσεις, οφειλές.

 

Αν προσθέσει δε κανείς και τις υπόλοιπες καθημερινές υποχρεώσεις, ενοίκια, στεγαστικά δάνεια, δίδακτρα για σχολεία και φροντιστήρια, το καλάθι που πρέπει να γεμίσει, τότε η ανάκαμψη για την πλειονότητα των πολιτών φαντάζει σαν ένα σκληρό οικονομικό αστείο.

 

Του Γιώργου Κούρου από naftemporiki