Όταν ο Δέκιμος Ιούνιος Γουβενάλης – από τους σπουδαιότερους Ρωμαίους ποιητές σατιρικής ποίησης – αναρωτιόταν «και τους φύλακες ποιος θα μας φυλάξει» (Quis custodiet ipsos custodes?) δε θα φανταζόταν πόσο επίκαιρη θα ήταν η φράση του αυτή αιώνες μετά.
«Σήμερα, λοιπόν, ποιος θα μας σώσεις από τους «Ρομπέν των δανειοληπτών» που παριστάνουν πως έχουν γίνει οι κύριοι των «Πλειστηριασμών», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Πρόεδρος του Συλλόγου Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος Χαράλαμπος Περβανάς. «Είναι αυτοί που υποστηρίζουν οτι θα «ξεσκεπάσουν» τους μπαταχτζήδες δανειολήπτες ενώ εμείς μπορούμε να «ξεσκεπάσουμε» με στοιχεία τους μπαταχτζήδες τραπεζίτες» συμπληρώνει ο κ Περβανάς.
«Δεν υπάρχουν μπαταχτζήδες δανειολήπτες. Οι τράπεζες έχουν στοιχεία για την περιουσιακή κατάσταση κάθε δανειολήπτη. Άλλωστε, μαζί με την αίτηση για υπαγωγή στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά ο οφειλέτης καταθέτει και ένα αντίγραφο του Ε1 του», επεσήμανε μιλώντας στο radio1d.gr ο πρώην τραπεζικός Γιώργος Διονυσάτος.
Υπενθυμίζει την Κοινοτική Οδηγία της 22ας Δεκεμβρίου για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών που διέπουν την καταναλωτική πίστη(Βλέπε εδώ). Σε αυτή προβλέπεται οτι «το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας για μια πολιτική προστασίας και ενημέρωσης του καταναλωτή προέβλεπε, μεταξύ άλλων, οτι ο καταναλωτής πρέπει να προστατεύεται από τους αθέμιτους πιστωτικούς όρους και οτι ο στόχος της εναρμόνισης των γενικών όρων που διέπουν την καταναλωτική πίστη θεωρείται πρωταρχικός».
Στην ίδια οδηγία, επισημαίνεται ότι ο καταναλωτής πρέπει να διαθέτει επαρκή πληροφόρηση σχετικά με τους όρους και το κόστος της πίστωσης. Από το 1986, είχαν μπει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τα θεμέλια της καταναλωτικής πίστης στις συναλλαγές του πολίτη με τις τράπεζες, μόνο που 27 χρόνια μετά, η καταναλωτική πίστη δέχεται συνεχή και αδιαμφισβήτητα πλήγματα.
Συχνά οι τράπεζες με τις πρακτικές τους τορπιλίζουν την καταναλωτική πίστη και τους όρους της Κοινοτικής Οδηγίας που προβλέπει οτι ο καταναλωτής πρέπει να διαθέτει επαρκή πληροφόρηση σχετικά με τους όρους και το κόστος της πίστωσης καθώς και σχετικά με τις υποχρεώσεις του. Όμως, στην Ελλάδα μόνο προς το σκέλος των υποχρεώσεων εφαρμόζεται η Κοινοτική Οδηγία. Γιατί ο δανειολήπτης δεν τυγχάνει επαρκούς πληροφόρησης σχετικά με τους όρους της πίστωσης αφού συχνά οι τράπεζες του δημιουργούν εμπόδια ακόμη και για την χορήγηση της δανειακής του σύμβασης.
«Λένε συχνά οτι οι πολίτες δεν είναι ενημερωμένοι. Ποιος φταίει που οι πολίτες δεν είναι ενημερωμένοι; Υπάρχουν συμβάσεις που δεν αναφέρουν καν τον τρόπο υπολογισμού του τόκου», επισημαίνει ο κ Διονυσάτος. Συνεχίζει λέγοντας οτι είναι εύκολο να βρει κανείς και να διεκδικήσει το επιπλέον ποσό που παρανόμως «παρακρατούν» οι τράπεζες.
Δείτε εδώ μία δανειακή σύμβαση που περιλαμβάνει τον άκυρο και παράνομο τύπο υπολογισμού του τόκου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η εν λόγω σύμβαση ο υπολογισμός των τόκων θα γίνεται με βάση έτος 360 από ημέρα σε ημέρα, γεγονός που επιβαρύνει τον Πιστούχο κατά 1,38% (365/360 = 1,0138) επί του ποσού των πληρωτέων τόκων σε σχέση με τον υπολογισμό με βάση έτος 365 ημερών. Π.χ. Επιτόκιο 10% έτους 360 ημερών ισοδυναμεί με επιτόκιο 360/365 Χ 10 = 9,8630% έτους 365 ημερών.
Σε άλλη περίπτωση δανειακής σύμβασης προβλέπεται μεταξύ άλλων, η ετήσια βάση υπολογισμού είναι 360 ημέρες για όλα τα νομίσματα, πλην της Λίρας Αγγλίας και της Λίρας Κύπρου, για τα οποία ισχύει ετήσια βάση υπλογισμού 365 ημέρες.
«Είναι ακατανόητη αυτή η διάκριση στα νομίσματα. Το σίγουρο είναι οτι από τις συναλλαγματικές διακυμάνσεις έχουν ζημιωθεί οι δανειολήπτες και χωρίς μάλιστα να το γνωρίζουν», αναφέρει ο κ Διονυσάτος.
Διαβάστε εδώ τη δανειακή σύμβαση
Ο Σύλλογος Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος έχει ανοιχτή την πόρτα του σε κάθε πολίτη που έχει σε εκκρεμότητα ή έχει αποπληρώσει το δάνειο του να υπολογίσει τον παράνομο τόκο που του επέβαλλε η τράπεζα και μπορεί να διεκδικήσει στις δικαστικές αίθουσες.
Danioliptes.gr