Με μια ψευδεπίγραφη δήθεν κοινωνική πολιτική επί των στρατηγικών τομέων της οικονομίας έβαλαν στο χέρι, κυρίως την ΔΕΗ, παλαιότερα τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή, τις μεταφορές και άλλες ΔΕΚΟ και τις μετέτρεψαν σε κέντρα ρουσφετολογίας και διαπλοκής.
Και αφού τις διέλυσαν τους φορτώνουν τώρα και τους πάμπτωχους συνδρομητές που έχουν ήδη γδύσει τα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας. Από προχθές διατυμπανίζουν τα νέα κοινωνικά τιμολόγια της ΔΕΗ και την επαναφορά της ηλεκτρικής σύνδεσης στους εξαθλιωμένους και ζητιάνους πλέον συνδρομητές.
Αλίμονο και αν εγκατέλειπαν στο δρόμο όλους εκείνους που για χρόνια ολόκληρα πλήρωναν αγόγγυστα τις υπηρεσίες των κρατικών μονοπωλίων ρεύματος, νερού, μεταφορών, αερίου, ακόμη και με υπερβολικό κόστος που φόρτωναν οι πολιτικοί και πολιτικές τους χωρίς να δίνουν λογαριασμό.
Πρόκειται για μικροπολιτικάντικο πολιτικό κομπασμό που καταντάει πρόκληση.
Πρώτον γιατί εδώ και σαράντα χρόνια κατέστρεψαν όλους τους κρατικούς φορείς ελέγχου και ανάπτυξης των όντως στρατηγικών τομέων της οικονομίας θυσιάζοντάς τους στον βωμό του κομματισμού, του ρουσφετιού και της διαπλοκής.
Δεύτερον γιατί συνεχίζουν να αγνοούν τις ανάγκες εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης του ρόλου τους και επιμένουν να τους χρησιμοποιούν μόνο ως εργαλεία φτηνής κομματικής και πολιτικής προπαγάνδας.
Και δεν φτάνει μόνο αυτό.
Ενώ έχουν για διάλυση και αποκρατικοποίηση Οργανισμούς τύπου Κωπαΐδας, Διώρυγας της Κορίνθου, Μελέτης του προσφυγικού προβλήματος και άλλων παρομοίων έχουν δώσει όλο το βάρος εκεί που η αποκρατικοποίηση μπορούσε ακόμη και να αποφευχθεί εντελώς.
Άλλωστε η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδιαφέρεται μόνο για τους κανόνες ανταγωνισμού. Και στο κάτω-κάτω κανείς λογικά σκεπτόμενος δεν θα μπορούσε να πει ότι οι Γάλλοι είναι ηλίθιοι επειδή συντηρούν υπό τον έλεγχο του κράτους τον ηλεκτρισμό.
Οι Γάλλοι όμως δεν ξεπατώθηκαν να διορίζουν στον δικό τους κρατικό Οργανισμό δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους με προνόμια και ρουσφέτια, όπως στην ΔΕΗ (μέχρι το 2010) με αποτέλεσμα να φθάσει το εργασιακό κόστος να γίνει κίνδυνος – θάνατος στην Επιχείρηση;
Όταν κυβερνήσεις και κόμματα κατέστρεφαν την ΔΕΗ με τον τρόπο αυτό και όταν έχτιζαν τις συντεχνίες για να εξυπηρετούν την δική τους ρουσφετολογική τακτική ήξεραν ότι θα έλθει η σημερινή ημέρα που ο κοσμάκης δεν θα μπορούσε να αντέξει το βάρος της τιμολογιακής πολιτικής του ρεύματος στην οποία ασφαλώς και συμπεριλαμβάνονται και τα σπασμένα του ρουσφετολογιού.
Υπάρχει βεβαίως και ο κάτοικος των ακριτικών περιοχών και νησιών που έχει να λέει ότι αν δεν ήταν κρατική η ΔΕΗ δεν θα είχε ρεύμα ή δεν ξέρει σε τι τιμές θα το πλήρωνε αλλά ο κάτοικος αυτός δεν έχει λόγους να νοιάζεται αν η ΔΕΗ εξυπηρετώντας πολιτικές και κοινωνικές επιλογές χωνότανε μέχρι στα αυτιά σε χρέη. Αυτό είναι δουλειά του κράτους.
Ποιος πολιτικός άλλωστε αισθάνθηκε δυσάρεστα όταν φόρτωσαν στην ΔΕΗ την ΛΑΡΚΟ αναγκαστικά γιατί ως κρατικό μονοπώλιο έπαιρνε εντολές από τους «ιδιοκτήτες» του υπουργείου Οικονομικών οι οποίοι από την άλλη πλευρά απέρριπταν τις αυξήσεις των τιμολογίων ή και όποιο άλλο σχέδιο εξυγίανσης.
Ακόμη και αυτή η Ολυμπιακή-σκάνδαλο θα μπορούσε να ανήκει ακόμη στο κράτος αν δεν την είχαν καταντήσει προσωπική και κομματική αεροπορική εταιρεία για να καλύπτουν τις συμπλεγματικές τους ανάγκες οι πολιτικοί και οι ελεγχόμενες κομματικά συντεχνίες με τις ευλογίες βεβαίως και των πολιτικών.
Η ΕΤΒΑ υπό τον έλεγχο του κράτους είχε επιτύχει εντυπωσιακούς στόχους και είχε βοηθήσει με ουσιαστικό τρόπο τη βιομηχανία μέχρι που την κατέστρεψαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ επιβάλλοντάς της την εξαγορά προβληματικών βιομηχανιών και ιδίως του Σκαραμαγκά τον οποίο όμως εγκατέλειψαν στην συνέχεια, στην τύχη του, μαζί με την ΕΤΒΑ.
Τον ΟΤΕ τον είχαν ανέκαθεν «σάκο του μποξ» της διαπλοκής και εντελώς εγκαταλελειμμένο και εκ των πραγμάτων προσφερόμενο για ιδιωτικοποίηση.
Δεν θα μπορούσε ο ΟΤΕ να ήταν Οργανισμός μοντέλο στα Βαλκάνια αν σε πολιτικό επίπεδο οι καρέκλες του, οι προμήθειές του, τα έργα του και οι υπηρεσίες του προς τους πολίτες δεν είχαν αφεθεί στα χέρια μικροκυκλωμάτων της κακιάς ώρας που εκμεταλλευόντουσαν την κρατική μονοπωλιακή του θέση;
Όλα βασίσθηκαν σε ένα πολιτικό σχέδιο που μετέφεραν στην πράξη το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία με την ανοχή των αριστερών κομμάτων της αντιπολίτευσης αφού οι πάντες μπορούσαν να δικαιολογήσουν κάτω από τον κρατικό μανδύα τις δήθεν κοινωνικές τους πολιτικές ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση με απεργίες διαρκείας και σύγχυση στην οικονομία από το κατέβασμα των διακοπτών.
Οι πολιτικοί και οι πολιτικές τους μαζί με τις αντιπολιτευτικές «στρατηγικές» μετέτρεψαν σε ναυαγούς τις ΔΕΚΟ των στρατηγικών τομέων της οικονομίας. Και τώρα με τις δήθεν ευαισθησίες τους προς τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους των 300 ευρώ πιάνονται από τα μαλλιά των ναυαγών-ΔΕΚΟ για να γλυτώσουν τον δικό τους πολιτικό πνιγμό.
Και αυτήν την εγκληματική συμπεριφορά την ονομάζουν κοινωνική πολιτική για να σκεπάσουν την σκανδαλώδη πορεία της πολιτική τους και μέσα από τα κρατικά μονοπώλια της ελληνικής σοβιετικής οικονομίας.
Του Γιώργου Κράλογλου από capital
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.