Με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, αποκλεισμένους δρόμους, απαγορεύσει συναθροίσεων και διαδηλώσεων στην Αθήνα, και πάντως ερήμην του λαού, εγκαινιάσθηκε η ελληνική προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από τη μια πλευρά οι «φιέστες» στο Ζάππειο και το Μέγαρο Μουσικής, τα χαμόγελα και οι οικογενειακά φωτογραφίες, οι θωρακισμένες λιμουζίνες και οι εξαγγελίες για ακόμη καλύτερες ημέρες.
Κι από την άλλη τα 3 εκατ. των ανασφάλιστων Ελλήνων, το 1,5 εκατ. των ανέργων, οι δεκάδες χιλιάδες άποροι και πεινασμένοι που κάνουν «ουρά» στα συσσίτια των δήμων και της Εκκλησίας.
Από τη μια πλευρά οι πανηγυρισμοί για το πρωτογενές πλεόνασμα, την επιστροφή (όπου να ‘ναι…) στην ανάπτυξη και οι υποσχέσεις για αποκατάσταση των αδικιών.
Κι από την άλλη τα χιλιάδες «κόκκινα δάνεια», οι διακοπές ηλεκτροδότησης σε εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και η επέλαση φόρων. Πόσο μάλλον που η ελληνική προεδρία είναι επί της ουσίας «πολύ κακό για το σχεδόν τίποτα».
Αφού, η κυβέρνηση θα είναι ουσιαστικά διεκπεραιωτής των εντολών και των οδηγιών των Βρυξελλών, καθώς είναι το εκεί κονκλάβιο που ορίζει την ατζέντα των θεμάτων που θα συζητηθούν και θα προωθηθούν στη διάρκεια του εξαμήνου.
Επιπλέον, η ελληνική προεδρία θα είναι «κουτσουρεμένη» αφού στο διάστημα αυτό υπάρχει, πρώτον, το Πάσχα των καθολικών, οπότε και θα ανασταλούν όλες οι λειτουργίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και δεύτερον, στις 25 Μαΐου θα διεξαχθούν οι ευρωεκλογές, οπότε από τις αρχές του μήνα όλες οι χώρες θα μπουν σε προεκλογική περίοδο.
Πάλι καλά να λέμε, αν υπολογίσει κανείς ότι η Κύπρος χρεοκόπησε και μπήκε στον μηχανισμό στήριξης ενόσω είχε την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ