Ποιος κοροϊδεύει ποιον στην «αποκρατικοποίηση» των τραπεζών;

Η αλήθεια είναι πως περίμενα ότι αυτό το τηλέφωνο θα είχε γίνει ενωρίτερα και λίγο-πολύ απορούσα για την καθυστέρηση.

 

Αν και πρέπει να πω ότι το διασκέδαζα λιγάκι περιμένοντας να δω πως θα σχολιάσει την ιστορία με τον νέο νόμο για το ΤΧΣ ο καλός φίλος της στήλης, ο παλιός τραπεζίτης κ. Χ.

 

Τελικά, το τηλέφωνο χτύπησε χθες και η κουβέντα άρχισε κάπως έτσι: – Τι γίνεται, φίλε μου, απορείς κι εσύ, μήπως, με τα καμώματα των πολιτικών μας και το ΤΧΣ; Εγώ έκανα τον ανήξερο και του ζήτησα να εξηγηθεί τι εννοούσε.

 

Εκείνος έκανε μια παύση, στη διάρκεια της οποίας υποθέτω ότι θα αναρωτιόταν αν μου αξίζει να κλείσει το τηλέφωνο, αφού ήταν απολύτως σαφές ότι το θέμα… καίει και από τα 23 δισ. ευρώ που έχει δώσει το κράτος νια την ανακεφαλαιοποίηση δεν επρόκειτο να πάρει πίσω πάνω από 15-16 δισ. ευρώ, στην καλύτερη περίπτωση σίγουρα ήξερα τι εννοούσε.

 

Έδειξε, όμως, υπομονή…

 

Και συνέχισε: – Άκουσε, ξέρεις καλά τι εννοώ. Όλοι ήξεραν ότι από τα 23 δισ. ευρώ που έχει δώσει το κράτος για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν επρόκειτο να πάρει πίσω πάνω από 15-16 δισ. ευρώ, στην καλύτερη περίπτωση.

 

Και αυτό σε μία πενταετία.

 

Γιατί τώρα ξαφνιάζονται και κάνουν τις μωρές παρθένες; Κάποτε αυτό θα άρχιζε να αποτυπώνεται σε αριθμούς.

 

Και η πώληση της Eurobank είναι το πρώτο βήμα.

 

Η αγορά έχει ήδη αποτιμήσει την τρέχουσα τιμή και αυτή είναι το ένα τρίτο αυτής που έχει κοστίσει η «αγορά» της Eurobank στο κράτος.

 

Κατά συνέπεια, αν θέλουν ντε και καλά τώρα να πουλήσουν, είναι αυτονόητο ότι θα γράψουν τη ζημία… Είναι σαν εκείνη την περίπτωση του περιβόητου Ταμείου σας (σ.σ.: εννοεί του ΕΔΟΕΑΠ), που την επόμενη του PSI πήγε και ρευστοποίησε τα ομόλογα στη χειρότερη δυνατή τιμή. Είναι φυσικό ότι έτσι γράφεις τη ζημία. Διαφορετικά, περιμένεις…

 

– Και γιατί, κατά τη γνώμη σου, βιάζονται φίλε μου, τον ρώτησα, για να τον διευκολύνω εγώ αυτήν τη φορά.

 

– Για τον λόγο που κι εσύ γνωρίζεις πολύ καλά.

 

θέλουν να μαζέψουν λεφτά για το χρηματοδοτικό κενό και αυτό θα αρχίσει με την πώληση της Eurobank και θα συνεχίσει με τις άλλες μέσα σε αυτήν τη δύσκολη τριετία. Γιατί ξέρουν ότι δεν μπορούν να πάνε σε εκλογές με ένα τρίτο Μνημόνιο πάνω από το κεφάλι τους…

 

Ο διάλογος μας συνεχίστηκε, αλλά τα υπόλοιπα δεν μπορώ να σας τα μεταφέρω, γιατί δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι τα αντέχει… το «Οικονογράφημα».

 

Γιάννης Αγγέλης από ΚΕΦΑΛΑΙΟ