Αυξημένη προστασία (;) σε δανειολήπτες με νέα οδηγία ΕΕ

Από χθες το βράδυ «διαφημίζει» ο Υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας την νέα Κοινοτική Οδηγία, στην οποία έδωσε το πράσινο φως το ΕΚΟΦΙΝ, με Πρόεδρο τον ίδιο. Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε  «η επιτυχής ολοκλήρωση των εργασιών για την Οδηγία για τα στεγαστικά δάνεια αποτελεί σημαντικό βήμα για τη δημιουργία ενιαίας αγοράς για τα στεγαστικά δάνεια στην Ε.Ε., σε συνέχεια της πρόσφατης χρηματοοικονομικής κρίσης».

 «Ο κ Στουρνάρας δεν έδειξε να σέβεται την Κοινοτική Οδηγία του 1991, που ενσωματώθηκε το 2001 στο Ελληνικό Δίκαιο και αφορούσε τον τρόπο υπολογισμό του τόκου στις δανειακές συμβάσεις. Άρα ποιος εξασφαλίζει οτι θα σεβαστεί αυτήν την Κοινοτική Οδηγία, η οποία μάλιστα, περιλαμβάνει όρους που η ελληνική νομοθεσία έχει υιοθετήσει εδώ και χρόνια», ανέφερε μιλώντας στο radio1d.gr, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος Χαράλαμπος Περβανάς.

 

Όλα αυτά γίνονται με το δεδομένο οτι παρά το σημαντικό μέγεθος της αγοράς ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων στην Ε.Ε. (που ισοδυναμεί με το 50 % του ευρωπαϊκού ΑΕΠ) δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο της Ε.Ε. σχετικά με ενυπόθηκα δάνεια και η αγορά παραμένει ιδιαίτερα κατακερματισμένη. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, φαίνεται ότι η ανεύθυνη συμπεριφορά ορισμένων παραγόντων της αγοράς συνέβαλε στην υπερβολική αύξηση των ενυπόθηκων δανείων στην ευρωπαϊκή επικράτεια.

Μόνο που στην Ελλάδα υπάρχουν οι σχετικοί νόμοι απλά δεν τηρούνται ακόμη κι από τον ίδιο τον Υπουργό Οικονομικών.

 

Τι θα προβλέπει νέα ευρωπαϊκή οδηγία

 

Η δημιουργία ενιαίας αγοράς για τα δάνεια ακινήτων στην ΕΕ, είναι ο στόχος της νέας οδηγίας που υιοθετήθηκε κατά τη χθεσινή Σύνοδο του ECOFIN. Αν όσα ανακοινώθηκαν ενσωματωθούν στην νέα οδηγία, τότε, θα πρόκειται ουσιαστικά για μία οδηγία η οποία εν πολλοίς υπάρχει στο ελληνικό Δίκαιο.

 

Η οδηγία μεταξύ άλλων, θεσπίζει ορισμένες απαιτήσεις για τη διαφήμιση των ενυπόθηκων δανείων, για παράδειγμα αναφορές που μπορεί να δημιουργήσουν ψευδείς προσδοκίες στον καταναλωτή σχετικά με τη διαθεσιμότητα ή το κόστος της πίστωσης θα απαγορεύονται.

Το ζήτημα αυτό διέπει ο Νόμος 2251/94, όπως μετέπειτα τροποποιήθηκε και ισχύει σήμερα κωδικοποιημένος μαζί με τον ν. 3582/2007 κι είναι ένα εξαιρετικό νομοθέτημα που περιλαμβάνει την ευρύτητα του ορισμού του καταναλωτή, την άριστη συγκρότηση και πληρότητα και τα συγκεκριμένα παραδείγματα καταχρηστικών όρων που ρητά αναφέρει.

Να σημειωθεί οτι αν και ο νόμος ισχύει τα τελευταία 20 χρόνια, ελάχιστοι είναι οι καταναλωτές που προσέφυγαν σε αυτόν για να διεκδικήσουν την προστασία του. Άρα, ένα αντίστοιχο νομοθέτημα της ΕΕ θα έχει την ίδια τύχη καθώς, οι δικαστικές δαπάνες για τους καταναλωτές θα είναι δυσβάσταχτες και άρα θα είναι πολύ δύσκολο να προσφεύγουν στα δικαστήρια. Πόσο μάλλον, να επιβαρυνθεί με τα δικαστικά έξοδα για τα ελληνικά δικαστήρια και στη συνέχεια και τα έξοδα για το Ευρω-δικαστήριο.

 

Επίσης, η νέα οδηγία διασφαλίζει ότι όλοι οι φορείς, που εμπλέκονται στη χορήγηση ενυπόθηκων δανείων για τους καταναλωτές, εποπτεύονται επαρκώς.

Προφανώς, η ΕΕ κρίνει απαραίτητη την διασφάλιση της επαρκούς εποπτείας της αγοράς για την χορήγηση δανείων – κι ειδικά για την Ελλάδα – όπου οι αποκαλύψεις για θαλασσοδάνεια σε κόμματα, επιχειρήσεις και ιδιώτες διαδέχονται η μία την άλλη και πλήττουν συθέμελα την αξιοπιστία της εποπτεύουσας αρχής που δεν είναι άλλη από την Τράπεζα της Ελλάδας.

 

Με αυτά τα δεδομένα, οι φορείς χορήγησης πιστώσεων (τράπεζες κατά κύριο λόγο) θα πρέπει:

 

-Να παρέχουν γενικές πληροφορίες διαθέσιμες ανά πάσα στιγμή σχετικά με το εύρος των πιστωτικών προϊόντων που προσφέρουν.

-Να παρέχουν εξατομικευμένες πληροφορίες στον καταναλωτή μέσω ενός Τυποποιημένου Ευρωπαϊκού Δελτίου Πληροφοριών. Αυτό θα επιτρέψει στους καταναλωτές να συγκρίνουν τους όρους ενυπόθηκων δανείων από διαφορετικούς παρόχους.

-Να παρέχουν επαρκείς εξηγήσεις στον καταναλωτή σχετικά με τις προτεινόμενες συμβάσεις πίστωσης και να πληρούν ορισμένες προδιαγραφές για τον τρόπο παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών.

-Να αξιολογήσουν τη δυνατότητα εξόφλησης του δανείου από τον καταναλωτή.

Στόχος της νέας Οδηγίας είναι η δημιουργία μιας υπεύθυνης, αποτελεσματικής, υγιούς και ανταγωνιστικής πανευρωπαϊκής αγοράς, που να λειτουργεί προς όφελος των καταναλωτών, γράφει το euro2day.gr.

Βασική επιδίωξη είναι η εξασφάλιση ότι όλοι οι καταναλωτές, που παίρνουν ένα στεγαστικό δάνειο, να είναι κατάλληλα ενημερωμένοι σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους και παράλληλα οι φορείς με τους οποίους συναλλάσσονται να ενεργούν με επαγγελματισμό και υπευθυνότητα.

 

Η οδηγία καλύπτει όλα τα δάνεια που αφορούν αγορά σπιτιού, καθώς και ορισμένα δάνεια για την ανακαίνιση ενός σπιτιού. Καλύπτει, επίσης, όλα τα δάνεια που είναι εγγυημένα με υποθήκη ή άλλη παρόμοια εγγύηση.

 

Οι δανειολήπτες θα επωφελούνται από τις επιπλέον πληροφορίες σε όλα τα στάδια της διαδικασίας που θα τους επιτρέπει να λαμβάνουν τις σωστές αποφάσεις.

Επίσης, επωφελούνται από ένα εναρμονισμένο τρόπο υπολογισμού συνολικού ετήσιου πραγματικού επιτοκίου (ΣΕΠΕ), το οποίο θα διευκολύνει τη συγκρισιμότητα των στοιχείων της διαφήμισης και της προσυμβατικής ενημέρωσης.

 

«Όλοι οι νομικοί γνωρίζουν την παρανομία που υπάρχει στον υπολογισμό του τόκου με βάση έτος 360 ημερών, αλλά λειτουργούν με το νόμο των πιθανοτήτων. Είναι ελάχιστες οι πιθανότητες ο δανειολήπτης να κινηθεί δικαστικά και, με βάση την Κοινοτική Οδηγία, να ζητήσει να ακυρωθεί ως παράνομη η δανειακή του σύμβαση» τονίζει στο radio1d.gr, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος Χαράλαμπος Περβανάς.

 

Οι τράπεζες γνωρίζουν πολύ καλά οτι οι δανειολήπτες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να διεκδικήσουν το δίκιο τους στα δικαστήρια όπως ακριβώς τονίζει κι ο πρώην Εισαγγελέας Ιωάννης Σακκάς: «Την απατηλή αυτή συμπεριφορά-απάτης της αιτούσας τράπεζας ενώπιον Δικαστηρίου όφειλε ο Δικαστής με έκθεσή του κατά τη διάρκεια πολιτικής δίκης (έκδοσης διαταγής πληρωμής), κατ’ άρθρο 38 ΚΠΔ, να την αναγγείλει στον αρμόδιο Εισαγγελέα ως απόπειρα απάτης ενώπιον Δικαστηρίου και να απορρίψει την αίτηση της τράπεζας.

Αυτή τη περίπτωση θα πρέπει οι δανειολήπτες να την επικαλεσθούν σε περίπτωση άσκησης Ανακοπής, Ασφαλιστικών Μέτρων και έκδοσης προσωρινής διαταγής κατά της αντίστοιχης τράπεζας.

 

Τι θέση θα πάρουν οι δανειολήπτες ως πληθυσμιακή οντότητα εν μέσω κρίσης για να αντιμετωπίσουν Διαταγές Πληρωμής εναντίον τους και υπέρ συστημικών τραπεζών που αφού πήραν από τους φορολογούμενους 50 δις ευρώ για ανακεφαλαιοποίησή τους, τώρα επιπλέον με αποφάσεις δικαστών νομιμοποιούν παράνομους τόκους με τον παραπάνω ΓΟΣ και κινδυνεύει με κατάσχεση το σπίτι τους;

Δεν θα σκεφθούν μόνον ότι η Διαταγή Πληρωμής εναντίον τους, ως εκτελεστός τίτλος, πάσχει ακυρότητας ως προϊόν απάτης ενώπιον Δικαστηρίου και μπορούν να ασκήσουν ανακοπή κλπ (αν έχει χρήματα για δικηγόρους). Οι πολίτες-δανειολήπτες θα σκεφθούν ότι Δικαστές με Διαταγές Πληρωμής παρανόμως υποστήριξαν παράνομα τοκογλυφικά αιτήματα τραπεζών ξεπλένοντας παράνομα χρήματα (παράνομους τόκους μέσω απάτης τους με αθέμιτη παρασιώπηση αληθινών γεγονότων πανελλαδικώς σε πολίτες-δανειολήπτες).»

Τέλος, έχουν την υποχρέωση να παρέχουν τις απαραίτητες πληροφορίες για να καταστεί δυνατή η εκτίμηση της ικανότητας εξόφλησης του δανείου και το δικαίωμα, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να αποπληρώσουν το δάνειό τους, πριν από τη λήξη της σύμβασης πίστωσης.

 

Αλλάζουν όλα στα ενυπόθηκα δάνεια

 

Εκτός από τα μέτρα κατά της παραπλανητικής διαφήμισης, η νομοθεσία θα καλύπτει και συμβάσεις άνω των 75.000 ευρώ.

 

Κατ’ αρχήν, περιορίζεται για τους καταναλωτές από 14 σε 7 ημέρες η χρονική περίοδος διάρκειας η οποία θα αφορά είτε περίοδο μελέτης και λήψης απόφασης πριν από τη σύναψη της σύμβασης πίστωσης είτε περίοδο για την άσκηση δικαιώματος υπαναχώρησης μετά τη σύναψη της σύμβασης είτε συνδυασμό των δύο.

 

Με κάποιο μαγικό, προφανώς, τρόπο, η νέα νομοθεσία διασφαλίζει οτι οι αγοραστές ακινήτων θα είναι καλύτερα ενημερωμένοι σχετικά με το πραγματικό κόστος που ενέχει μια υποθήκη και ότι θα προστατεύονται καταλλήλως στις περιπτώσεις που δεν μπορούν να αποπληρώσουν το δάνειο. Επιπλέον, δίνεται αρμοδιότητα στην Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών με τη βοήθεια των κρατών-μελών να διεξάγει έρευνες σε περίπτωση ενδεχόμενης παραβίασης των κανόνων ή αδυναμίας εφαρμογής τους.

Η νομοθεσία θα προστατεύει εν μέρει τους αγοραστές και από τις διακυμάνσεις της αγοράς, που διογκώνουν τα ποσά που πρέπει να εξοφλήσουν. Έτσι, για τα δάνεια σε ξένο νόμισμα, ο δανειολήπτης θα πρέπει να προειδοποιείται πριν από την υπογραφή της σύμβασης ότι το ποσό των δόσεων που θα καταβάλλει ενδέχεται να αυξηθεί. Εναλλακτικά, θα μπορεί να δίδεται η δυνατότητα στο δανειολήπτη να αλλάξει το νόμισμα, υπό ορισμένες προϋποθέσεις και βάσει της ισοτιμίας που θα ορίζει η σύμβαση πίστωσης.

Η οδηγία θα καλύπτει ης υποθήκες που αφορούν ακίνητα που προορίζονται για κατοικίες, περιλαμβάνουν χώρους γραφείου και εκτάσεις προς οικοδόμηση.

Ορισμένες από τις διατάξεις της νέας Οδηγίας θα προσαρμοστούν αναλόγως, ώστε να αντικατοπτρίζουν ης διαφορές μεταξύ των εθνικών νομοθεσιών για τις υποθήκες και τις αγορές ακινήτων.

Οι πληροφορίες, ωστόσο, που θα παρέχονται στους αγοραστές θα πρέπει να παρουσιάζονται με ομοιόμορφο τρόπο σε όλη την ΕΕ. Ο υποψήφιος αγοραστής που υπογράφει σύμβαση πίστωσης με υποθήκη θα πρέπει να λαμβάνει εξατομικευμένες πληροφορίες, που είναι απαραίτητες για τη σύγκριση των πιστώσεων που διατίθενται στην αγορά, την κατανόηση του συνολικού κόστους και τις μακροπρόθεσμες οικονομικές συνέπειες που θα έχει η λήψη του δανείου. Οι όροι που θα προσφέρονται στους δανειολήπτες θα πρέπει να ανταποκρίνονται στην τρέχουσα οικονομική τους κατάσταση και να λαμβάνουν υπόψη τις προοπτικές που αυτή έχει.

Ο δανειολήπτης θα έχει το δικαίωμα να εξοφλεί το δάνειο νωρίτερα, με την επιφύλαξη ορισμένων προϋποθέσεων που θα καθοριστούν από τα κράτη-μέλη, ενώ ο δανειστής θα έχει το δικαίωμα για αποζημίωση σε περίπτωση πρόωρης αποπληρωμής.

Παρ’ όλα αυτά θα απαγορευθεί η υποχρέωση καταβολής χρηματικών ποινών από τους δανειολήπτες στις περιπτώσεις πρόωρης εξόφλησης του ποσού του δανείου. Η οδηγία ορίζει επίσης ότι η επιστροφή της εγγύησης, πχ του ίδιου του ακινήτου, αρκεί για την αποπληρωμή του δανείου, υπό την προϋπόθεση ότι ο δανειστής και ο δανειολήπτης έχουν ρητά συμφωνήσει επ’ αυτού μέσα στη σύμβαση. Σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου, η νομοθεσία περιλαμβάνει διατάξεις που προβλέπουν την πώληση του ακινήτου σε όσο το δυνατόν καλύτερη τιμή και θα διευκολύνουν την αποπληρωμή του χρέους. Η νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία για τα ενυπόθηκα δάνεια θα τεθεί σε ισχύ σε δύο χρόνια.

Ορισμένες από τις διατάξεις της νέας Οδηγίας θα προσαρμοστούν, ώστε να αντικατοπτρίζουν τις διαφορές μεταξύ των εθνικών νομοθεσιών για τις υποθήκες.

 

Θα επανέλθουμε σύντομα με περισσότερα…

 

Danioliptes.gr