Αρνητική πρωτιά, για άλλη μια φορά, για τη χώρα μας, καθώς το καλάθι του Έλληνα καταναλωτή αποδεικνύεται πως είναι ακριβότερο από κάθε άλλο Ευρωπαίου πολίτη ενώ ο μισθός του έχει πέσει στα «τάρταρα».
Όπως γράφουν και τα ΝΕΑ, ενδεικτικό είναι ότι στην Ελλάδα, όπου ο κατώτατος μισθός είναι τα 586 ευρώ, το κόστος για το καλάθι του καταναλωτή με 20 βασικά αγαθά κοστίζει 63,4 ευρώ.
Το αντίστοιχο ποσό για τα ίδια προϊόντα στην Ολλανδία, με κατώτατο μισθό τα 1.478 ευρώ, είναι 50,3 ευρώ και στο Λουξεμβούργο με κατώτατο μισθό τα 1.874 ευρώ, το μέσο καλάθι του καταναλωτή κοστίζει 70,53 ευρώ.
Τα προϊόντα που συμπεριλήφθηκαν στη σχετική έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ήταν μεταξύ άλλων, το ψωμί, το ρύζι, το γάλα, τα αβγά, αλεύρι, βούτυρο, χοιρινό κρέας, μήλα, ντομάτες.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ: «Λάθος οι μειώσεις μισθών»
Την λανθασμένη συνταγή την έχουν επισημαίνει διάφοροι οικονομικοί αναλυτές αλλά και την έχουν παραδεχθεί κι οι εμπλεκόμενοι (όπως το ΔΝΤ). Ωστόσο, ουδείς φαίνεται διατεθειμένος να την αλλάξει, οδηγώντας μία ολόκληρη χώρα στο γκρεμό.
Εσφαλμένη θεωρεί την πολιτική της λιτότητας που εφαρμόζεται στον ευρωπαϊκό Νότο η Παγκόσμια τράπεζα. Σε πρόσφατη μελέτη της βγάζει αναποτελεσματική τη γερμανική συνταγή της «εσωτερικής υποτίμησης», αφού δεν ήταν η χαμηλή ανταγωνιστικότητα ο πρόξενος των ελλειμμάτων και των χρεών, αλλά ο ανεξέλεγκτος τραπεζικός δανεισμός.
Περιορισμένη ήταν η αποτελεσματικότητα της πολιτικής «εσωτερικής υποτίμησης» που υιοθέτησε η Ευρωζώνη προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους, σύμφωνα με δύο οικονομολόγους της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Οι αιτίες και η απάντηση αυτή στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης προκάλεσαν την όξυνση των εντάσεων μεταξύ των χωρών του κέντρου και περιφέρειας τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τη γερμανική κυβέρνηση ιδιαιτέρως, η αιτία της κρίσης χρέους στην Ιρλανδία και τις χώρες του Νότου της E E. είχε αποτέλεσμα την απώλεια ανταγωνιστικότητας. Γι’ αυτό και το Βερολίνο επέμεινε πως σε αντάλλαγμα της χρηματοπιστωτικής βοήθειας, οι χώρες που θα έμπαιναν σε πρόγραμμα όφειλαν να αποδεχθούν ριζικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους.
Η εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή η μείωση μισθών, συντάξεων, επιδομάτων και η γενικότερη κάμψη του βιοτικού επιπέδου, υπήρξαν το μεγαλύτερο μέρος των διαρθρωτικών αλλαγών που εισήχθησαν σε Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία.
Υπήρξε όμως μια τεράστια αντίδραση ενάντια στις πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης σε αυτές τις χώρες, η οποία αναμένεται να οδηγήσει σε άνοδο της επιρροής των αντι-ευρωπαϊκών κομμάτων στις προσεχείς ευρωεκλογές.
Τώρα με τη μελέτη τους, οι Σάντσεζ και Βαρουδάκης έρχονται να δικαιώσουν την κοινωνική αντίδραση στην πολιτική αυτή, αφού διαπίστωσαν πως η πραγματική αιτία των εξωτερικών ανισορροπιών και της κρίσης χρέους των χωρών της περιφέρειας ήταν η ταχεία άνοδος της εσωτερικής καταναλωτικής ζήτησης που πυροδότησε μεγάλη πιστωτική επέκταση, την οποία με τη σειρά της προκάλεσε η χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση των αγορών της Ευρωζώνης.
Αντίθετα, οι ερευνητές θεωρούν πως η απώλεια ανταγωνιστικότητας στις χώρες της περιφέρειας ελάχιστο ρόλο έπαιξε στη διαδικασία αυτή, εξ ου κι η αναποτελεσματικότητα της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης.
Προτείνουν, δε, μεγαλύτερη αμοιβαία εποπτεία της δημοσιονομικής πολιτικής και αυστηρότερο έλεγχο των πιστωτικών αγορών για τη βελτίωση της οικονομικής διαχείρισης της Ευρωζώνης μελλοντικά, αν και παραδέχονται πως οι Βρυξέλλες ήδη εισήγαγαν νομοθεσία που καλύπτει τους τομείς αυτούς.
Danioliptes.gr