Που οδεύει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα

Πόσο πιθανή η περίπτωση ενός κουρέματος; Πόσο υφίσταται η πιθανότητα κουρέματος καταθέσεων; Που οδεύει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα; Η σταθερή υφεσιακή κατάσταση στην οποία ευρίσκεται η ελληνική οικονομία συνετέλεσε αποφασιστικά στη ριζική αναδιάρθρωση του τραπεζικού μας συστήματος.

 

Σε μία αποτύπωση της εικόνας που παρουσιάζει το τραπεζικό μας σύστημα, μία ανάσα πριν την νέα ανακεφαλαιοποίηση του προχωρά η εφημερίδα Ευρωοικονομία. Πιο συγκεκριμένα, υπήρξε μία πληθώρα εξαγορών, κυρίως, αλλά και συγχωνεύσεων που οδήγησαν εν τέλει σε ένα ιδιότυπο τραπεζικό «μονοπώλιο» συναποτελούμενο από 4 «συστημικές» τράπεζες (Alpha, Εθνική, Πειραιώς, Eurobank).

Ήδη αναμένουμε τα επίσημα αποτελέσματα των πρόσφατων stress tests που διενεργήθηκαν από την BlackRock και τα οποία ενδέχεται να ανακοινωθούν από την ΤτΕ ακόμη και στο τέλος της τρέχουσας εβδομάδας. Πάντως, ανεπίσημες πηγές αναφέρουν ότι το χρηματοδοτικό κενό προβλέπεται να ανέλθει στα 5 δις ευρώ, όπως υπολογίστηκε με βάση το βασικό σενάριο εξέλιξης του ΑΕΠ για τα έτη 2014 – 2016.

 

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η τρόικα εγείρει ενστάσεις, καθώς αμφισβητεί την τεχνική αξιολόγησης των τεστ αντοχής, και θεωρεί ότι θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί καλύτερα το δυσμενές σενάριο για το ΑΕΠ, το οποίο ορίζει συνέχιση της ύφεσης – έστω οριακής- για τα έτη 2014 – 2015 και ισχνή ανάπτυξη για το έτος 2016.

 

Σαφέστατα, όμως, και εφόσον υπάρξει συμφωνία συγκυβέρνησης – τρόικας, όσον αφορά τις τεχνικές πτυχές του ζητήματος, ένα κενό της τάξεως περίπου των 5 δισ. δεν καθίσταται τόσο «απειλητικό» για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα. Αντίθετα, αυτό που πρέπει να προβληματίζει έντονα τις ηγεσίες των πιστωτικών ιδρυμάτων είναι η ραγδαία αύξηση του αριθμού των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Ήδη η κυβέρνηση έχει απαγορεύσει για ένα χρόνο την άρση των πλειστηριασμών με αποτέλεσμα οι λύσεις να είναι περιορισμένες, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα. Στελέχη της αγοράς ωρύονται και τονίζουν με κάθε τρόπο την αδυναμία μικρομεσαίων επιχειρήσεων να καταβάλλουν έστω και ένα μικρό μέρος της πάλαι ποτέ ολόκληρης δόσης.

 

Επιπλέον, σημαντικό πρόβλημα ενυπάρχει και με τα στεγαστικά δάνεια, όπου ημέρα με την ημέρα – δίχως ίχνος υπερβολής – όλο και περισσότεροι ιδιοκτήτες ακινήτων κηρύσσουν ουσιαστικά αθέτηση υποχρεώσεων και αναζητούν μία οριστική λύση στο πρόβλημα τους μέσω δικαστικού αγώνα. Όπως, γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό οι τράπεζες πρέπει να καταλήξουν σε μία οριστική λύση.

 

Ακόμη και εάν τηρήσουν σιγήν ιχθύος μέχρι την οριστική άρση των πλειστηριασμών που αργά ή γρήγορα θα αποφασισθεί, τα εκπλειστηριασμένα ακίνητα δεν πρόκειται επουδενί να φτάσουν τις υποθηκευμένες αξίες που έχουν καταγραφεί στο ενεργητικό των τραπεζών. Άρα, η λύση που διαφαίνεται είναι η διαγραφή των δανείων αυτών «μια και καλή» και η ταυτόχρονη παρέμβαση στο παθητικό του τραπεζικού ισολογισμού.

 

Την «τιμητική» τους, επομένως, θα έχουν με τη σειρά τους, οι καταθέτες, οι οποίοι ενδέχεται να υποστούν ένα κούρεμα της τάξεως του 20% – 30%. Βέβαια, κάτι τέτοιο είχε αρνηθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς υπογραμμίζοντας ότι ένα κούρεμα επί των καταθέσεων ούτε δύναται να χαρακτηριστεί ούτε καλό πρόκειται να προκαλέσει στο οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.

 

Ωστόσο, δεν θα είναι πρώτη φορά που ένας Έλληνας πολιτικός «παλαιάς κοπής» μπορεί να πραγματοποιήσει εντυπωσιακή κυβίστηση. Δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος της σημερινής βουλής θεωρείται αυθεντία σε αυτό το κομμάτι.

 

Ας μην μείνουμε, όμως σε αυτό. Σε καμία περίπτωση δεν δύναται να θεωρηθεί ασφαλές το ποσό των καταθέσεων έως 100.000 ευρώ. Όπως, άλλωστε, ανέφερε προ ολίγων μηνών ο Ευρωπαίος επίτροπος Χοακίν Αλμούνια, έως ότου οριστικοποιηθεί η ευρωπαϊκή τραπεζική ενοποίηση η μεθοδολογία που θα χρησιμοποιήσει κάθε κυβέρνηση ξεχωριστά για να αντιμετωπίσει τα κενά του τραπεζικού συστήματος της επαφίεται αποκλειστικά στην ίδια.

 

Danioliptes.gr