Πιστό στη φιλοσοφία «πλήρωσε για να το σώσεις» παραμένει το Υπουργείο Ανάπτυξης σχετικά με το ζήτημα της προστασίας πρώτης κατοικίας λίγες μέρες μετά τη λήξη της διορίας για ένταξη στο νόμο.
Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της Καθημερινής, ως 5.000 αιτήσεις πληρούν τους όρους για προστασία της α’ κατοικίας. Η αυστηρή προϋπόθεση που προβλέπει ο νόμος για την προστασία της κύριας κατοικίας, βάσει της οποίας την ένταξη τους δικαιούνται οι οφειλέτες στους οποίους έχει εκδοθεί διαταγή, περιορίζει τους πιθανούς δικαιούχους ένταξης στον νόμο.
Έτσι, αν και τα στοιχεία για όσους έσπευσαν να κάνουν χρήση της ευνοϊκής διάταξης ανεβάζουν αυτούς που έκαναν τη σχετική αίτηση προς τις τράπεζες έως τα τέλη Φεβρουαρίου στις 16.000, οι εκτιμήσεις από τις τράπεζες περιορίζουν κατά πολύ τον πραγματικό αριθμό αυτών που δικαιούνται την προστασία. Μάλιστα, οι ίδιες εκτιμήσεις περιορίζουν τον τελικό αριθμό των αιτήσεων που θα γίνουν αποδεκτές ακόμη και στο ένα τρίτο αυτών (περίπου 5.000) που υποβλήθηκαν, στον βαθμό που αρκετοί από όσους οφειλέτες έσπευσαν να υποβάλουν αίτηση θα απορριφθούν εξαιτίας του ότι δεν ικανοποιούν τη βασική προϋπόθεση και ως εκ τούτου δεν εμπίπτουν στον νόμο.
Όπως εξηγούν τραπεζικά στελέχη, ωστόσο, αυστηρή προϋπόθεση του νόμου και η καταληκτική ημερομηνία της 28ης Φεβρουαρίου δεν εξαιρούν όσους μπορεί να λάβουν διαταγή πληρωμής από την τράπεζα στο μέλλον. Η σχετική προστασία, σημειώνουν, έχει ισχύ για όλο το 2014 και μπορεί να ευνοήσει όσους δεν έχουν πάρει μεν στα χέρια τους ακόμη τη διαταγή πληρωμής ή το κατασχετήριο, αλλά απειλούνται από ένα τέτοιο ενδεχόμενο στο άμεσο μέλλον. Οι περιπτώσεις αυτών των οφειλετών μπορούν να κάνουν χρήση του νόμου δύο μήνες μετά την επίδοση της σχετικής πράξης, καταφεύγοντας στην τράπεζα και υποβάλλοντας αίτηση ένταξης στον νόμο για την προστασία της κύριας κατοικίας, δηλαδή της κατοικίας στην οποία διαμένουν.
Όπως αποδεικνύεται από το αποτέλεσμα, ο νόμος δεν ήταν αρκετός για να συμβάλλει ώστε, όπως είχε δηλώσει ο κ. Χατζηδάκης «οι άνθρωποι που είχαν διακόψει τις σχέσεις τους με το τραπεζικό σύστημα να επανασυνδεθούν με τις τράπεζες και να αποφύγουν τον πλειστηριασμό». Όσο κι αν προσπάθησε το Υπουργείο να αποδείξει οτι «πληρώνουν τα κορόιδα κι οι έξυπνοι τη γλιτώνουν μέσω του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά» δεν τα κατάφερε. Τα νούμερα αλλά και η καθημερινότητα το αποδεικνύουν.
Δεν ήταν αρκετός ο νόμος καθώς δεν απαλλάσσει τους οφειλέτες από τον εφιάλτη του πλειστηριασμού, ακόμη κι αν είναι από τους λίγους κι «εκλεκτούς» που κατάφεραν να ενταχθούν στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του νόμου για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Επίσης, αποδεικνύεται οτι δεν ευθύνεται αποκλειστικά ο δανειολήπτης για τη διακοπή «των σχέσεων του» με την τράπεζα αλλά κι οι παράνομες τακτικές των τραπεζών που τους φορτώνουν με επιπλέον τόκους, καθιστώντας δυσβάσταχτο το χρέος.
Danioliptes.gr