Μαύρα μεσάνυχτα, όπως ακριβώς η ώρα της δημοσίευσης του, φέρνει ο Κώδικας Δεοντολογίας των Τραπεζών που μεταξύ άλλων, ορίζει τον τρόπο με τον οποίο ο δανειολήπτης θα μεταβιβάζει στην τράπεζα το ακίνητο που χρωστά.
Από τους 800.000 Έλληνες που έχουν στεγαστικό δάνειο, περισσότεροι από 500.000 έχουν αγοράσει τα σπίτια τους σε αυξημένες τιμές επισημαίνει η Ελευθεροτυπία, αναλύοντας τον τρόπο για έναν δανειολήπτη προκειμένου να μπορέσει -με κάποιον τρόπο να «κρατήσει» το σπίτι του.
Με έναν ιδιαίτερα πρωτότυπο, για τα ελληνικά δεδομένα, τρόπο οι τράπεζες θα βάζουν χέρι στα ακίνητα των ελλήνων πολιτών που χρωστούν και δεν έχουν άλλα περιουσιακά στοιχεία για να βάλουν ως εγγύηση. Ο συγκεκριμένος Κώδικας είναι ανισομερής ως προς την απόδοση ευθυνών για το «έγκλημα» που συντελέστηκε στην κτηματαγορά.
Διότι ενώ τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες για να γλιτώσουν από τα ακριβά ενοίκια, στράφηκαν στην αγορά ακινήτου. Μετά από λίγα χρόνια, η κατοχή ακινήτου τιμωρήθηκε με την επιβολή βαρύτατων φόρων, και τώρα ο ιδιοκτήτης θα κληθεί να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο απέναντι στην τράπεζα, η οποία θα απειλεί ανά πάσα στιγμή να τον βγάλει στο δρόμο.
Αυτά στην περίπτωση που ο δανειολήπτης με κάποιον τρόπο πετύχει να βρει φόρμουλα αποπληρωμής του δανείου, γιατί στην αντίθετη περίπτωση οδηγείται σε οριστική λύση. Για να αποτραπεί λοιπόν, ο πλειστηριασμός του ακινήτου που κοστίζει ακριβά Και εδώ πλέον προτείνονται… πρωτοφανείς λύσεις, που ενδεικτικά ξεκινούν από την παράδοση ενυπόθηκου δανείου, μετατροπή σε χρηματοδοτική μίσθωση (κάτι σαν leasing) μέχρι την πώληση και ενοικίαση.
Ο δανειολήπτης θα πρέπει να υπογράψει συμβόλαιο μίσθωσης του ακινήτου του, χωρίς όμως, να υπάρχει πουθενά η εξασφάλιση ότι θα παραμείνει στο σπίτι του όταν λήξει το συμβόλαιο ή τι θα γίνει σε περίπτωση που βρεθεί σε νέα δυσκολία εξυπηρέτησης του δανείου. Επίσης, άγνωστο παραμένει αν η τράπεζα θα μεταβιβάζει όλα αυτά τα ακίνητα της σε διάφορα ξένα funds όπως ακριβώς συνέβη και με την τιτλοποίηση των «κόκκινων» δανείων. Στο ζήτημα έχει πάρει θέση η ΤτΕ μετά από ερωτήσεις βουλευτών για το ενδεχόμενο αγοράς των κόκκινων δανείων από ξένες ιδιωτικές εταιρείες – distress funds. «Η εκχώρηση απαιτήσεων πιστωτικών ιδρυμάτων σε τρίτους δεν προϋποθέτει προηγούμενη έγκριση ή ενημέρωση της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία έχει αρμοδιότητα μόνο για την εποπτική μεταχείριση των απαιτήσεων αυτών, ώστε να σταθμίζονται καταλλήλως από απόψεως κινδύνου» αναφέρει σε έγγραφη απάντηση της ΤτΕ.
Από το τρίγωνο τράπεζα – κατασκευαστής – ιδιοκτήτης αυτός που την πληρώνει λιγότερο είναι η τράπεζα και αυτός που υφίσταται ήδη τη βαρύτερη συνέπεια του «εγκλήματος» είναι φυσικά ο δανειολήπτης. Το έγκλημα είναι τόσο καλά οργανωμένο που περιλαμβάνει ακόμη και τη φυλάκιση. Αυτό θα συμβεί σε περίπτωση, που ο πολίτης εκτός από την τράπεζα χρωστάει και στο Δημόσιο. Αν το ακίνητο, λοιπόν, μεταβιβαστεί στην τράπεζα – με έξοδα του δανειολήπτη φυσικά – τότε το Δημόσιο θα προχωρήσει σε προσωποκράτηση του οφειλέτη αφού δεν θα υπάρχει τίποτα να κατασχέσει.
Τρία στάδια
Ωστόσο ο Κώδικας είναι ένα κατ’ αρχήν πλαίσιο διαβούλευσης, που περιλαμβάνει αρκετά ευνοϊκά, λίγα επαχθή και πολλά αναπόφευκτα μέτρα και ρυθμίσεις προκειμένου να εξορθολογισθεί η «βραδυφλεγής βόμβα» των «προβληματικών στεγαστικών δανείων, ιδιωτών & επιχειρήσεων».
0 κύριος διαχωρισμός περιλαμβάνει χοντρικά τρία στάδια, που ξεκινούν από την επικοινωνία με τον δανειολήπτη (εάν για το δάνειο υπάρχει ένδειξη πως θα τεθεί σε καθυστέρηση, εάν το δάνειο είναι ήδη προβληματικό), τη δημιουργία προφίλ του δανειολήπτη, την αξιολόγηση των οικονομικών στοιχείων του μέχρι την τελική λύση.
Ετσι, η τράπεζα συντάσσει εκ νέου φάκελο του δανειολήπτη με όλα τα καινούργια στοιχεία που αφορούν την τρέχουσα (και πιθανή μελλοντική κατάοτασή του), εξετάζοντας την οικονομική κατάσταση, το συνολικό ύψος και τη φύση των χρεών, την τρέχουσα δυνατότητα αποπληρωμής, το ιστορικό οικονομικής συμπεριφοράς μέχρι την προβλεπόμενη ικανότητα αποπληρωμής λαμβάνοντας υπόψη το επίπεδο των «εύλογων δαπανών διαβίωσης».
H λύση εστιάζει στα μέτρα, τις ρυθμίσεις που μπορεί να προχωρήσουν άμεσα και περιλαμβάνουν μειωμένη τοκοχρεολυτική δόση/τόκοι κατά τη διάρκεια της βραχυπρόθεσμης περιόδου, περίοδο χάριτος, αναβολή πληρωμής δόσεων, κεφαλαιοποίηση καθυστερήσεων. Αλλά και μακροπρόθεσμα όπως μόνιμη μείωση επιτοκίου, αλλαγή (από κυμαινόμενο σε σταθερό), παράταση της διάρκειας.
Αυτά στην περίπτωση που ο δανειολήπτης με κάποιον τρόπο πετύχει να βρει φόρμουλα αποπληρωμής του δανείου, γιατί στην αντίθετη περίπτωση οδηγείται σε οριστική λύση. Και εδώ πλέον προτείνονται… πρωτοφανείς λύσεις, που ενδεικτικά ξεκινούν από την παράδοση ενυπόθηκου δανείου, μετατροπή σε χρηματοδοτική μίσθωση (κάτι σαν leasing) μέχρι την πώληση και ενοικίαση.
Danioliptes.gr