Είναι άλλο πράγμα να περιορίζουμε την έκταση της κρίσης και άλλο πράγμα να απομακρύνουμε τους λόγους που την προκάλεσαν αλλά παραμένουν. Τα γλέντια και τα μπράβο θα κρατήσουν μέχρι το επόμενο Eurogroup.
Μέχρι τότε οι δανειστές θα μας χαϊδεύουν τα αυτιά. Το καρότο και το μαστίγιο επανέρχεται τον Σεπτέμβρη. Και η αλήθεια για την οικονομία θα είναι εφιαλτική. Άρα άντε και μπράβο μας… που προκαλούμε, με την όποια προσπάθεια, την συμπάθεια και τα καλά λόγια των δανειστών, των αμερικάνικων εφημερίδων, των οίκων αξιολόγησης και των Γερμανών που έχουν και τον παραπάνω λόγο στην Ευρώπη. Αλλά μέχρις εκεί.
Τα περισσότερα πανηγύρια είναι μόνο… για τα πανηγύρια. Αν ήθελαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να σώσουν όποιον είναι σε κρίση θα είχαν ήδη σώσει το ευρώ και την ευρωζώνη και δεν θα ψαχνόντουσαν… οι ευρωσκεπτικιστές.
Αν ήθελαν οι πολιτικοί μας (όλοι οι πολιτικοί μας) να μας σώσουν θα απέφευγαν να συντηρούν αυτό το αίσχος που λέγεται σήμερα ελληνικό κράτος. Αν ήθελαν να μας σώσουν οι επενδυτές θα ήταν ήδη εδώ και δεν θα παζάρευαν μόνο εξαγορές σε τιμές κοψοχρονιά… όπως τους συμβουλεύουν οι κρατικοδίαιτοι συνεταίροι τους. Οπότε αν δεν σωθούμε μόνοι μας ξεχάστε μας…
Οι Γερμανοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες θα μας σώσουν μόνο αν τους βολεύουμε ως κράτος-μέλος σε ειδική ζώνη και ειδική κατηγορία αμοιβών μέχρι να αποφασίσουν τι θα κάνουν πολιτικά με την Ευρώπη και ειδικότερα με τον ευρωπαϊκό νότο.
Αλλά τι κάνουμε από μόνοι μας για να σωθούμε; Στο κράτος δεν διώχνουμε ούτε τους πάνω από 4.000 απατεώνες (γνωστούς και ως επίορκους) ενώ «συλλαμβάνουμε» για πέμπτη φορά τους ίδιους απατεώνες στις υπηρεσίες επενδύσεων του υπουργείου Ανάπτυξης και ετοιμάζουμε τα πειθαρχικά για να τους κάνουν… αυστηρές συστάσεις να κλέβουν λιγότερο και αραιότερα…
Από την άλλη ετοιμαζόμαστε να φέρουμε κι άλλους χωρίς τίποτε να μας λέει ότι θα μεταβληθεί κάτι στην νοοτροπία, τον κομματισμό και τον συντεχνιασμό.
Στην τοπική αυτοδιοίκηση (το άλλο κράτος μέσα στο κράτος) συνεχίζουμε την «σωτηρία» με προσλήψεις 50.000 επιδοτούμενων ανέργων, μέσω ΕΣΠΑ, που θα διαλέξουν οι Δήμαρχοι που πάνε σε εκλογές…
Στις ΔΕΚΟ προχωράμε στην εξυγίανση αλλά το κράτος εκεί… Ακλόνητο και με τον πρώτο ρόλο για να χωθεί πάλι αν φτιάξουν τα πράγματα…
Στην παιδεία κάποια καραγκιοζιλίκια… με επανεξέταση των πάνω από 30.000 που μπήκαν με τον νόμο Παυλόπουλου «από το παράθυρο» με πλαστά δικαιολογητικά αλλά και αυτό μόνο για να μην απορριφθούμε από το μνημόνιο…
Κατά τα άλλα όπως τα ξέρουμε…
Τους μικρομεσαίους, που συνθέτουν τώρα την ενεργό οικονομία, τους πνίγουμε και φορολογικά και ασφαλιστικά και αδιαφορούμε εντελώς για τις λύσεις των προβλημάτων τους που οι ίδιοι πρότειναν εδώ και ένα εξάμηνο.
Τι πρότειναν οι άνθρωποι;
Κεφαλαιοποίηση των μέχρι σήμερα ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τον ΟΑΕΕ και δικαίωμα ελεύθερης επιλογής ασφαλιστικής κλάσης. Να ενεργοποιηθεί η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους οφειλέτες (και τις οικογένειές τους) που μετέχουν στην κεφαλαιοποίηση και κατά την συνταξιοδότηση, να μετατρέπεται η κεφαλαιοποιημένη οφειλή σε ασφαλιστικό χρόνο με τελική επιλογή εξαγοράς ή μειωμένης σύνταξης..
Στην άλλη όχθη τους κράτους οι μεροκαματιάρηδες και οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα συνεχίζουν να ζουν με τον καθημερινό φόβο της ανεργίας (σε αντίθεση με την μονιμότητα των κρατικών υπαλλήλων) ενώ οι πάντες (συμπεριλαμβανομένων και των συντεχνιών) τους δουλεύουν.
Τους δουλεύουν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα που από την μία μεριά τους μειώνουν τους μισθούς και από την άλλη κάνουν ότι βλακεία μπορούν για διώχνουν επενδυτές κάτω από τον φόβο του πολιτικού κόστους.
Τους δουλεύουν συνδικαλιστές και εργοδότες με το παπατζιλίκι των Κοινωνικών Εταίρων που δήθεν προασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων ενώ πέφτουν βροχή οι καταγγελίες των κλαδικών συμβάσεων. Πάνω από 80 έχουν καταγγελθεί μέχρι τώρα.
Τους δουλεύουν και οι ίδιοι οι εργοδότες που τους διατηρούν στις θέσεις τους μόνο αν είναι δύσκολο να απασχολήσουν λαθρομετανάστες.
Τους δουλεύουν και τα μικρά κόμματα που τους υπόσχονται πράγματα που είναι αδύνατον να κάνουν γιατί ουδέποτε θα αποκτήσουν την δυνατότητα να τα κάνουν.
Τους ακούν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα αλλά ξέρουν ότι η αγωνία τους θα λυθεί μόνο με επενδύσεις και όχι με αριστερίστικα νταηλίκια και με πολιτικά θέατρα τύπου «αλλαγής» του 1981.
Για ποιες όμως επενδύσεις να μιλάμε όταν οι πραγματικοί επενδυτές αποφεύγουν πολιτικά θέατρα και πολιτικές επιθεωρήσεις με επαναστάτες πρωταγωνιστές… που επεκτείνουν την εφηβεία τους και στην πολιτική.
Ας το κατανοήσουμε. Η αγωνιώδης διαχείριση, η αναπαραγωγή και η συντήρηση, του μεταπολιτευτικού συστήματος που μας κατέστρεψε και οικονομικά και κοινωνικά δεν λέγεται σωτηρία της χώρας και του λαού. Λέγεται σωτηρία μόνο εκείνων που βολεύονται από το σύστημα.
Του Γιώργου Κράλογλου από Capital