Μια μελανή εικόνα προβάλλει από την πολυσέλιδη έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας του ΟΗΕ. Οι πολιτικές της λιτότητας σπρώχνουν την Ευρώπη στην κοινωνική καταστροφή. Η έκθεση αναφέρει ότι η Ελλάδα είναι «παράδειγμα προς αποφυγήν».
Έκθεση-καταπέλτης του ΟΗΕ επισημαίνει ότι η γερμανόστροφη πολιτική δημοσιονομικής πειθαρχίας και τα μνημόνια καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό και βυθίζουν στη φτώχεια τις χώρες που τα υφίστανται.
Τα μέτρα λιτότητας που υποτίθεται ότι στόχευαν στην έξοδο της Ευρώπης από την κρίση έχουν βυθίσει 800.000 παιδιά στη φτώχεια μέσα στην τελευταία πενταετία και έχουν βάψει μαύρο το μέλλον για 15 έως 25 εκατομμύρια ανθρώπους που βρίσκονται αντιμέτωποι με την προοπτική μιας ζωής με βασικές στερήσεις για την επόμενη δεκαετία, εφόσον συνεχιστεί η ίδια στρατηγική της «εξυγίανσης».
Με άλλα λόγια, καταπέλτης για τη γερμανόστροφη πολιτική δημοσιονομικής πειθαρχίας, η έκθεση 357 σελίδων του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας του ΟΗΕ αναφέρει ότι σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Κύπρος, η Πορτογαλία, που υφίστανται τις συνέπειες των μνημονίων, αλλά κι άλλες που πορεύονται στη σκιά της τρόικας, όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Γαλλία, η επιλογή της αυστηρής λιτότητας και της λεγόμενης «προσαρμογής» καταστρέφει τον κοινωνικό ιστό, απειλεί το οικογενειακό εισόδημα και υπονομεύει τα δικαιώματα όλων -εργαζομένων, νέων, ανέργων, συνταξιούχων- αλλά και το μέλλον των παιδιών, το επίπεδο φτώχειας των οποίων έχει αυξηθεί σε 19 από τις 28 χώρες-μέλη της Ε.Ε., την πενταετία 2007-2012.
Συρρίκνωση
Στην πρώτη φάση της κρίσης -αναφέρει η έκθεση- οι περισσότερες κυβερνήσεις έσπευσαν να αυξήσουν τις κοινωνικές δαπάνες για να προστατεύσουν τους πληθυσμούς τους από τις συνέπειες, στηρίζοντας τις συντάξεις, αυξάνοντας τα επιδόματα υγείας, επιδοτώντας τα τρόφιμα, εγκρίνοντας πακέτα στήριξης της οικονομίας. Στη δεύτερη φάση, όμως, από το 2010 και μετά, έκαναν μεταβολή ολοταχώς. Οι δημόσιες δαπάνες συρρικνώθηκαν και αναμένεται να συνεχίσουν στον ίδιο καταστροφικό δρόμο, με την καθοδήγηση του ΔΝΤ. Σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις του διεθνούς οργανισμού, το 2014 «η συρρίκνωση των δαπανών θα ενταθεί σημαντικά με επιπτώσεις σε 122 χώρες, θα κλιμακωθεί σταθερά το 2015 επηρεάζοντας τις οικονομίες 125 χωρών και θα συνεχιστούν και το 2016».
Όλα έγιναν λάθος, επισημαίνει η έκθεση
Η δημοσιονομική εξυγίανση επικεντρώθηκε σε βαθιές περικοπές του δημόσιου τομέα και στον περιορισμό του κράτους ως τη μοναδική λύση για να μειωθούν τα ελλείμματα και τα χρέη και να αναζωογονηθεί η οικονομία και το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο εξοβελίστηκε στο πυρ το εξώτερο, με το επιχείρημα ότι «δεν είναι βιώσιμο, βλάπτει την ανταγωνιστικότητα και αποθαρρύνει την ανάπτυξη.
Ωστόσο, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές», αναφέρεται στην έκθεση, «μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες που ανήκαν στη μεσαία τάξη ζουν σε συνθήκες φτώχειας ή στα όρια της φτώχειας και η κατάσταση αυτή είναι πιο εμφανής στις ευρωπαϊκές χώρες που επλήγησαν περισσότερο, όπου το 2012 οι φτωχοί ήταν κατά 9.5 εκατομμύρια περισσότεροι από ό,τι το 2008».
Οι περικοπές στο δίχτυ κοινωνικής προστασίας ήταν πιο δραστικές στις χώρες που διέθεταν και το πιο περιορισμένο κράτος πρόνοιας, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, επισημαίνει ο ILO, εξαπολύοντας ένα δριμύ «κατηγορώ» στις κυβερνήσεις που υιοθέτησαν και συνεχίζουν να ακολουθούν αυτή την πολιτική, παρά τα δραματικά υψηλά επίπεδα της ανεργίας και της φτώχειας στις χώρες τους.
Περίπου 123 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ε.Ε., δηλαδή το 24% του πληθυσμού, στην πλειονότητα παιδιά, γυναίκες, συνταξιούχοι και άτομα με ειδικές ανάγκες, αντιμετωπίζουν την κοινωνική απομόνωση, επισημαίνεται στην έκθεση που επικεντρώνεται σε αρκετά σημεία της στη χώρα μας ως παράδειγμα προς αποφυγή. «Η κυβέρνηση στην Ελλάδα σχεδιάζει δραστικές δομικές αλλαγές για να αντικαταστήσει σε μεγάλο μέρος τα κοινωνικά επιδόματα -όπως τα οικογενειακά και τα βοηθήματα αναπηρίας, καθώς και τις κατώτατες συντάξεις που καταβάλλουν τα ταμεία ασφάλισης- με ένα ενιαίο εγγυημένο ελάχιστο ποσό, που θα είναι ένα σχετικά πολύ χαμηλό επίδομα».
Ανθρώπινη δυστυχία
Επιπλέον, παρ’ ότι η λιτότητα μπορεί να έχει βοηθήσει να εξυπηρετείται το δημόσιο χρέος, σε καμία περίπτωση δεν έχει στηρίξει την ανάπτυξη, όπως ήταν ένας από τους διακηρυγμένους στόχους.
«Στην Ιρλανδία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Κύπρο», συμπεραίνει ο ILO, «το οικογενειακό εισόδημα έχει μειωθεί δραματικά, αποτέλεσμα της υψηλής ανεργίας, των χαμηλών μισθών και των περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες, με αποτέλεσμα να έχει συρρικνωθεί αντίστοιχα και η κατανάλωση. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα η μεταρρύθμιση του κοινωνικού συστήματος προστασίας περιορίζει την ευθύνη του κράτους στην εξασφάλιση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και προβλέπει ότι αυτό θα είναι ευθύνη των εργαζομένων και των εργοδοτών.
Ο στόχος της δημοσιονομικής εξυγίανσης έχει περιορίσει την προστασία των ευπαθών ομάδων περισσότερο από 12% από το 2008 και αναπόφευκτα η φτώχεια στη χώρα έχει φτάσει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, ξεπερνώντας το 35% του πληθυσμού το 2013, προκαλώντας μεγάλη ανθρώπινη δυστυχία, καθώς πολλές οικογένειες δεν έχουν πλέον πρόσβαση σε βασικά αγαθά που θα τους επέτρεπαν να ζουν με αξιοπρέπεια».
Της Έλλης Πάνου από efsyn
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.