Σε προκαταρκτικές συζητήσεις για την υιοθέτηση εναλλακτικών τρόπων παροχής δανειακής στήριξης που προβλέπουν την πρότερη εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στις διασώσεις κρατών, βρίσκεται την παρούσα περίοδο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αφορμή για την εξέταση της νέας αυτής προσέγγισης αποτέλεσε η ελληνική περίπτωση, όπου παρά την αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας αυτό ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκε σημαντικά, διατηρούμενο σε μη βιώσιμα επίπεδα.
Ειδικότερα, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ ενημερώθηκε στις 13 Ιουνίου για τις προκαταρκτικές εκτιμήσεις στελεχών του Ταμείου αναφορικά με νέους εναλλακτικούς τρόπους χορήγησης δανειακής στήριξης από τον Οργανισμό προς υπερχρεωμένα κράτη.
Η σχετική έκθεση είχε ανατεθεί σε ειδική ομάδα εργασίας ήδη από τις αρχές του 2013, ωστόσο ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί πλήρως καθώς για τη σύνταξη των προτάσεων προηγείται αναλυτικός διάλογος με εκπρόσωπους του ιδιωτικού τομέα και νομικούς επιστήμονες.
Σήμερα το Ταμείο είτε προχωρά απευθείας σε ένα πρόγραμμα διάσωσης μίας χώρας που αντιμετωπίζει προβλήματα δανεισμού από τις αγορές ή δρομολογεί μια εμπροσθοβαρή αναδιάρθρωση του χρέους της.
Πλέον η ειδική ομάδα εργασίας του ΔΝΤ πρότεινε αλλαγή στους κανόνες του Ταμείου, ώστε να προβλέπεται η επιμήκυνση της διάρκειας των ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες ως προϋπόθεση για την παροχή βοήθειας.
Με τον τρόπο αυτό θα δίνεται η δυνατότητα επιμήκυνσης (reprofiling) των ομολόγων χωρίς καμία αλλαγή όσον αφορά στο κουπόνι (τοκομερίδιο) ή το κεφάλαιο των τίτλων.
Αν λοιπόν μια χώρα με μεγάλα δημοσιονομικά και πρωτογενή ελλείμματα αδυνατεί να πληρώσει ένα συγκεκριμένο αριθμό ομολόγων αυτά θα μπορούν να μετακυλίονται για ένα χρονικό διάστημα (5ετία ή 10ετία), ώστε να δοθεί η δυνατότητα στην εν λόγω χώρα να εξυγιανθεί και να συνεχίσει μετά από μια πενταετία να αποπληρώνει κανονικά το χρέος της, χωρίς κανένας από τους δανειστές της να χάσει σε ονομαστικούς όρους τα χρήματα του.
Αν και σε όρους καθαρής παρούσας αξίας η επιμήκυνση (reprofiling) του χρέους οδηγεί σε απώλειες τους πιστωτές μιας χώρας, ωστόσο αυτές είναι ισχνές σε σχέση με την περίπτωση κουρέματος του χρέους.
Η νέα εναλλακτική πρόταση δεν έχει ακόμη αποκρυσταλλωθεί, ενώ ήδη εκφράζονται κάποιες διαφωνίες για το περιεχόμενο της.
Παράλληλα το ΔΝΤ διαβουλεύεται με εκπροσώπους του ιδιωτικού τομέα ώστε να εξασφαλίσει την έγκριση τους για τις αλλαγές. Στόχος του Ταμείου είναι να επικοινωνήσει ότι η επιμήκυνση (reprofiling) θα εφαρμόζεται μόνο σε καταστάσεις, όπου υπάρχει σοβαρή αμφιβολία για τη βιωσιμότητα του χρέους μιας χώρας.
Πιλότος για την αναγκαιότητα εφαρμογής της νέας μεθόδου είναι η περίπτωση της Ελλάδας, όπου η αναδιάρθρωση του χρέους καθυστέρησε λόγω των ανησυχιών της ΕΚΤ για τη συστημική ευστάθεια και εν συνεχεία η αναδιάρθρωση του 2012 παρήγαγε ισχνά αποτελέσματα, καθώς ήδη ο επίσημος τομέας είχε αναλάβει μεγάλο μέρος στήριξης της χώρας.
Το 2009 το ελληνικό χρέος ήταν στο 129,7% του ΑΕΠ. Αν η εξεταζόμενη μέθοδος του ΔΝΤ ήταν ενεργή προ εξαετίας το Ελληνικό Δημόσιο θα είχε τη δυνατότητα να παγώσει τις καταβολές τοκοχρεολυσίων με αποτέλεσμα μετά από 5 ή 10 έτη να έχει τα ίδια περίπου επίπεδα χρέους (με τη διαφορά πως πλέον θα είχε την ανακτήσει μερικώς την ικανότητα να αποπληρώνει τα χρέη του).
Danioliptes.gr