«Η δημοσιονομική προσαρμογή και οι περικοπές μισθών έπληξαν την παραγωγικότητα της Ελλάδας και δεν συνοδεύτηκαν με την τόνωση της ανταγωνιστικότητας».
Ποιος τα λέει όλα αυτά; Μα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που στη νέα έκθεση του με τίτλο «Προσαρμογή στις χώρες της Ευρωζώνης με ελλείμματα: Πρόοδος, προκλήσεις και πολιτικές», προβαίνει σε ένα νέο, μεγαλοπρεπές mea culpa. Αυτή τη φορά. δεν έχουμε να κάνουμε με ένα απλό, τεχνοκρατικού χαρακτήρα λάθος, όπως οι περιβόητοι «πολλαπλασιαστές», πριν από λίγους μήνες.
Η παραδοχή για μείωση της παραγωγικότητας, εξαιτίας της μείωσης των μισθών αποδομεί πλήρως αυτή καθαυτή τη λογική των προγραμμάτων που προσπαθεί να εφαρμόσει το ΔΝΤ σε χώρες, όπως η Ελλάδα. Αποδεικνύει περίτρανα ότι σε Δυτικές οικονομίες εντάσεως κεφαλαίου -και η ελληνική, με όλες της τις παθογένειες και στρεβλώσεις, τέτοια είναι, ως μέλος της χρηματοπιστωτικής φούσκας της Ευρωζώνης- η μείωση των μισθών, δεν φέρνει τίποτα άλλο από απογοητευμένους, δυσαρεστημένους εργαζόμενους, με ακόμη χαμηλότερη παραγωγικότητα. Success story, δηλαδή, με τα όλα του.
Η πρόσφατη απεργία στις «γαλέρες» της Cosco, κουμπώνει απόλυτα με την παραπάνω παρατήρηση. «Πειρατές»-επενδυτές, θεωρούν την «κινεζοποίηση» ως μονόδρομο ανάπτυξης, και, ως Κινέζοι που είναι, αντιμετωπίζουν ως ομοεθνείς τους και τους έλληνες εργαζόμενους. Για το σκάνδαλο, βέβαια, της μη καταβολής ΦΠΑ στο ελληνικό δημόσιο, ούτε κουβέντα.
Οι ελληνικές επιχειρήσεις, από την άλλη, αντιμέτωπες όλο και πιο βαθιά με το στραπάτσο της φετινής αδυσώπητης υπερφορολόγησης (με κερασάκι στην τούρτα 55% προκαταβολή φόρου για την επόμενη χρονιά, χωρίς κανείς να αναρωτιέται ποιος ζει και ποιος πεθαίνει ως τότε), στριμώχνονται στα σχοινιά από τις τράπεζες, πολλές φορές για πραγματικά αστείες οφειλές. Διαβάστε την πονεμένη ιστορία της Έλμα Ελλάς και θα καταλάβετε.
Η διαχείριση των «κόκκινων» δανείων για την οποία όλοι κόπτονται (δανειστές, κυβέρνηση, τράπεζες) θα είναι αυτή από την οποία θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό πόσος πολιτικός χρόνος απομένει στην παρούσα συγκυβερνητική παρωδία. Πίσω όμως από αυτή την πραγματικότητα κρύβονται άπειρα ζητήματα ζωής ή θανάτου για το οικόπεδο «Ελλάδα», όπως τα εθνικά θέματα, οι υδρογονάνθρακες και άλλα.
Σε μια εύφλεκτη, γεωπολιτικά, συγκυρία (Ισραήλ, Συρία, Αίγυπτος, Λιβύη, Ουκρανία) οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού πέτυχαν με πρόσχημα τη δημοσιονομική εξυγίανση να απονευρώσουν τις πολιτικές ηγεσίες του Νότου και να κινούν μόνοι τους τα πιόνια στη σκακιέρα, την ώρα που οι πολιτικοί μας με τα κομπιουτεράκια στο χέρι παίζουν τους μικρούς λογιστές.
Κάποιος πρέπει να ορθώσει ανάστημα.
FINANCE MARKETS VOICE