Ήταν 15 Απριλίου 1912, όταν η ορχήστρα του Τιτανικού έπαιζε γνωστές μελωδίες της εποχής, την ώρα που το μεγαλύτερο υπερωκεάνιο του κόσμου είχε ήδη χτυπήσει σε παγόβουνο και η βύθισή του στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού ήταν ζήτημα ολίγων λεπτών.

 

Σαν να βρίσκονταν σε έναν δικό τους κόσμο, τα μέλη της ορχήστρας συνέχιζαν να παίζουν, ενώ γύρω τους επικρατούσε ο απόλυτος πανικός.

 

Εκατόν δύο χρόνια μετά και όχι στον πελώριο Ατλαντικό, αλλά στη ταπεινή Ελλάδα της ανατολικής Μεσογείου, ένας “τιτανικός” βουλιάζει.. Οι (άλλοτε κραταιές) τράπεζες οδηγούνται στον πάτο, κυρίως λόγω των δικών τους λαθών και αργών ανακλαστικών. Τα μέλη της ορχήστρας, δηλαδή η τρόικα και η ελληνική κυβέρνηση, συνεχίζουν να παιανίζουν εν μέσω πανικού. Προγραμματίζουν το ξεπούλημα των σχεδόν κατεστραμμένων τραπεζών σε ιδιώτες, έστω και με τεράστιες οικονομικές απώλειες για το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που πλήρωσε (και κατά επέκταση ο ελληνικός λαός) “χρυσάφι” την διάσωση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.

 

Όπως έγινε γνωστό, η σωρευτική ζημιά των ελληνικών τραπεζών αγγίζει πλέον τα 110 δισ. ευρώ. Οι ελληνικές τράπεζες έχασαν σωρευτικά από το PSI+ και την επαναγορά ομολόγων περίπου 40 δισ. ευρώ. Οι τράπεζες μέσω ομολόγων και δανείων προς το Δημόσιο στήριξαν το ελληνικό κράτος, χρηματοδότησαν το ελληνικό κράτος το οποίο αποδείχθηκε αφερέγγυο.

 

Δεν μπόρεσε να αποπληρώσει τα ομόλογα και τα δάνεια και η Ελλάδα βρέθηκε σε καθεστώς default, υλοποιήθηκε το αποτυχημένο PSI+ και οι τράπεζες υποχρεώθηκαν να αφαιρέσουν από τους ισολογισμούς τους 40 δισ. ευρώ. Τα 40 δισ. ευρώ ζημία δεν είναι απόρροια αποτυχίας των ελληνικών τραπεζών, οι τράπεζες δάνεισαν το ελληνικό κράτος το οποίο απέτυχε να καλύψει τις υποχρεώσεις του. Αρα τα 40 δισ. δεν προήλθαν από λάθος των τραπεζιτών αλλά από λάθος των πολιτικών που οδήγησαν την εθνική οικονομία σε οικονομικό και επιχειρηματικό αδιέξοδο.

 

Όμως οι τράπεζες μαζί με τα 40 δισ. ζημίες από τα ομόλογα, είδαν να εκτινάσσονται τα NPLs, δηλαδή τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, που οι ίδιες χορήγησαν.

 

Το 2007 τα δάνεια στην Ελλάδα ήταν περίπου 211-214 δισ. και τα NPLs περίπου στο 6,5% που αυτό σημαίνει 14 δισ. προβληματικά δάνεια. Παρά τα αναπτυσσόμενα εκείνη την περίοδο συστήματα παρακολούθησης κινδύνων και ειδικά των πιστωτικών κινδύνων, οι τράπεζες είχαν καταφέρει να κρατούν χαμηλά τα NPLs.

 

Οι τράπεζες τον Ιούνιο του 2014 διέθεταν υπόλοιπα δανείων 214 δισ. ευρώ, όσα δηλαδή είχαν οι τράπεζες το 2007 και NPLs που φθάνει σε επίπεδο ομίλων τα 84 δισ. ή 77 δισ. για τα δάνεια στην Ελλάδα. Ενώ το 2007 και το 2014 οι τράπεζες είχαν τά ίδια δάνεια, σε διάστημα 7 ετών τα NPLs από 14 δισ. εκτινάχθηκαν στα 84 δισεκ. δηλαδή αύξηση 70 δισ.

 

Την ίδια ώρα, σχέδιο για άμεση και καθολική ιδιωτικοποίηση των συστημικών τραπεζών, με παραίτηση των δικαιωμάτων του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στις επικείμενες αυξήσεις κεφαλαίου, φέρονται να έχουν επεξεργαστεί μεγάλοι ξένοι επενδυτές.

 

Σύμφωνα με τις ενδείξεις, οι κεφαλαιακές ανάγκες των ελληνικών τραπεζών που θα προκύψουν από τα stress tests της ΕΚΤ που θα ανακοινωθούν τον Οκτώβριο, αναμένονται στα 5-6 δισ. ευρώ. Υπό το πρίσμα αυτό, θα συμβούν τα κάτωθι, με βάση το μεγάλο σχέδιο για το ελληνικό banking το οποίο έχουν επεξεργαστεί και ορισμένοι μεγάλοι ξένοι επενδυτές που κατέχουν στρατηγικά ή σημαντικά ποσοστά σε Alpha, Πειραιώς, Eurobank και Εθνική:

 

1) Θα υλοποιηθούν μεγάλες αυξήσεις κεφαλαίου στις τράπεζες. Εκτιμάται ότι στην Εθνική θα είναι 1,5 δισ. ευρώ, στη Eurobank 2 δισ. ευρώ, στην Πειραιώς 1,2 δισ. ευρώ και στην Alpha Bank 1 δισ. ευρώ. Τα τελικά ποσά των αυξήσεων κεφαλαίου δεν έχουν οριστικοποιηθεί αλλά τα νο 3μερα που αναφέρονται είναι ενδεικτικά.

 

2) Οι τιμές των αυξήσεων κεφαλαίου θα είναι πολύ χαμηλές.

 

3) Το ΤΧΣ που αποτελεί τον βασικό μέτοχο των τραπεζών με ποσοστό 57,24% στην Εθνική, 66,93% στην Πειραιώς, 66,36% στην Alpha και 35,41% στην Eurobank, δηλαδή κατά μέσο όρο 56,48%, θα υποστεί θεαματικό dilution.

 

Στις νέες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου το ΤΧΣ θα παραιτηθεί όλων των δικαιωμάτων του και θα υποστείνέο μεγάλο dilution, απίσχναση, με βασικό στρατηγικό στό)(ο να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση των ελληνικών τραπεζών άμεσα και καθολικά.

 

To dilution που θα υποστεί το ΤΧΣ από τις αμκ θα είναι διπλό, καθώς και θα παραιτηθεί των δικαιωμάτων στην αύξηση κεφαλαίου αλλά και οι νέες αυξήσεις κεφαλαίου θα υλοποιηθούν σε πολύ χαμηλές τιμές. Παραίτηση δικαιωμάτων και dilution θα μειώσουν σημαντικά το ποσοστό του ΤΧΣ στις 4 μεγάλες ελληνικές τράπεζες.

 

4) Τα warrants θα υποστούν ακόμη μεγαλύτερη απαξίωση, δεν θα είναι τα warrants το βασικό εργαλείο άμεσης ιδιωτικοποίησης των τραπεζών.

Επειδή θα συνεχίσουν να έχουν ένα ακόμη μικρότερο ρόλο, το ΤΧΣ θα υποβάλλει δημόσιες προτάσεις -σε μελλοντική φάση θα μπορούν και οι τράπεζες να επαναγοράζουν τα warrants- προς τους κατόχους των warrants.

 

5) Με την ολοκλήρωση και των νέων αυξήσεων κεφαλαίου και την συνακόλουθη μείωση του ποσοστού του ΤΧΣ στις ελληνικές τράπεζες το ελληνικό banking θα έχει ιδιωτικοποιηθεί σε τέτοια κλίμακα και βαθμό, που στην κυριολεξία θα κάνει restart (επανεκκίνηση). Οι τράπεζες θα είναι ιδιωτικές, οι ιδιώτες μέτοχοι θα έχουν τον έλεγχο των τραπεζών.

 

6) Τα managements, οι διοικήσεις είναι πολύ πιθανό να παραμείνουν αν οι κεφαλαιακές ανάγκες είναι 5-6 δισ., αλλά αν είναι πολύ υψηλότερες οι ανάγκες σε κεφάλαια ίσως εξεταστεί η αντικατάστασή τους.

 

Danioliptes.gr

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.