Δήλωση της Ν. Βαλαβάνη – «Η εξωτερική πολιτική υπαγορεύεται από τα συμφέροντα του λαού και της χώρας»

«Η εξωτερική πολιτική υπαγορεύεται από τα συμφέροντα του λαού και της χώρας»

Σχετικά με τα κείμενα συμπερασμάτων που ακολούθησαν το έκτακτο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στις Βρυξέλλες, η βουλευτής Β΄ Αθήνας και υπεύθυνη της Εξωτερικής Πολιτικής της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Νάντια Βαλαβάνη έκανε την ακόλουθη δήλωση: 

«Από τα κείμενα συμπερασμάτων του έκτακτου Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ της 15.8.14 για τις εξελίξεις σε Γάζα, Ουκρανία, Ιράκ και Λιβύη, το οποίο μεταξύ άλλων επιβεβαίωσε και τη συνέχιση της πολιτικής αντιποίνων ενάντια στη Ρωσία, γίνεται φανερό ότι δεν υιοθετείται μία ουσιαστική πρωτοβουλία και ρεαλιστική πρόταση για τον τερματισμό της αιματοχυσίας, που έχει διαλύσει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, οδηγήσει στον εκτοπισμό εκατοντάδων χιλιάδων και κοστίζει καθημερινά τη ζωή σε εκατοντάδες αμάχους και στα τέσσερα «μέτωπα». 
Οι ευρωπαίοι ΥΠΕΞ δεν άλλαξαν στο παραμικρό τη στάση της ΕΕ: 
Απέναντι στην Ουκρανία, όπου συνέβαλαν στο παροξυσμό της κρίσης, στις εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις και σε ένα αδιέξοδο διεθνή εμπορικό πόλεμο, που αποδεικνύεται μπούμερανγκ. Ως προς τις επιπτώσεις των δυτικών επιχειρήσεων «εξαγωγής δημοκρατίας», συμπεριλαμβανομένης της τροφοδότησης του τζιχαντικού «χαλιφάτου», που υποστηρίχτηκε στη Συρία και σήμερα διαλύει το Ιράκ, όσο και της χαοτικής κατάστασης που διαιωνίζεται στη Λιβύη. Σε σχέση με τη πολιτική «δύο μέτρων και δύο σταθμών» και «ίσων αποστάσεων» που στη πραγματικότητα ευνοεί ολοφάνερα το Ισραήλ, μετά από 40 μέρες ανηλεών βομβαρδισμών της Γάζας. 

-Η Ελληνική κυβέρνηση και ο ΥΠΕΞ, που ψήφισαν αυτά τα «συμπεράσματα», θεωρούν ότι Ελλάδα δεν έχει άλλες επιλογές απ’ το να υποστηρίζει μέσα στα όργανα της ΕΕ το ψυχροπολεμικό κλίμα, που εξαπλώνεται με ταχύτητα φωτός στα διεθνή fora, προς βλάβη των λαών και των συμφερόντων του ελληνικού λαού;
-Η Ελλάδα δε θα μπορούσε και δεν θα έπρεπε, διμερώς αλλά και στα όργανα της ΕΕ, να παίξει ένα ιδιαίτερο ρόλο για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα στη Γάζα, στο πλαίσιο μιας συγκροτημένης εθνικής στρατηγικής για την περιοχή; Όταν μάλιστα στην ευρύτερη περιοχή εντείνονται οι πολεμικές συγκρούσεις; 
-Θα στηρίξει η Κυβέρνηση τη συνέχιση της πολιτικής των αντιποίνων και θα την ψηφίσει και πάλι στην επόμενη αξιολόγηση της από μεριάς ΕΕ, όπως έκανε χθες; Και μάλιστα όταν είναι φανερή η οικονομική τραγωδία που επιφυλάσσει στην ήδη κατεστραμμένη, από την κρίση και τις μνημονιακές πολιτικές, χώρα μας, όχι μόνο άμεσα αλλά και βαθιά μέσα στο μέλλον; 
Ή θα ενώσει τη φωνή της με αυτή των τριών ΥΠΕΞ κρατών-μελών της ΕΕ, που ήδη από χθες κριτικάρουν τ’ αντίποινα, και θα επιζητήσει μια συμμαχία των χωρών του Νότου για την αλλαγή πλεύσης της ΕΕ με σκοπό όχι μόνο την πλήρη αποζημίωση των ροδακινοπαραγωγών αλλά και την αποκλιμάκωση της κρίσης; Επειδή βεβαίως η εξωτερική πολιτική «δεν υπαγορεύεται από τα ροδάκινα», υπαγορεύεται όμως από τα συμφέροντα του λαού και της χώρας. 

Αυτά είναι λίγα μόνο από τα ερωτήματα, που απαιτούν άμεσα απαντήσεις σ’ ένα πολυπολικό κόσμο.»