Πού πάνε τα χαράτσια;

Όσες αλλαγές κι αν γίνουν στον νόμο για τον φόρο ακινήτων (ΕΝΦΙΑ), τα εφιαλτικά αποτελέσματα του θα παραμείνουν, διότι παραμένουν οι αναμενόμενες εισπράξεις από αυτόν: 3,7 δισ. έναντι των 2 δισ. εισπράξεων του 2010, όταν επιβλήθηκε για πρώτη φορά υπό τη μορφή του ΦΑΠ. Έτσι, αστόχαστα.

Όσο τους λείπει κάθε φορά! Και επειδή n αξία των ακινήτων κατέβηκε κατά 60% περίπου, ο φόρος, ως ποσοστό επί της αξίας τους, πενταπλασιάστηκε.

 

Οι Έλληνες είναι στην πλειοψηφία τους κάτοχοι ακινήτων, αφού n έλλειψη παραγωγής δεν τους επέτρεψε να επενδύσουν αλλού τις οικονομίες τους. Και n αιματηρή φορολογία -αιματηρότερη λόγω της εξαίρεσης του μεγαλύτερου κατόχου ακινήτων, της Εκκλησίας- τους φέρνει σε απόγνωση.

 

Θυμίζω ότι η κυβέρνηση της Θάτσερ έπεσε το 1990 λόγω της επιβολής ενός φόρου που αγνοούσε την αξία των ακινήτων και έφερε τους πολίτες σε απόγνωση. Η κυβερνητική προπαγάνδα λέει ότι με τις θυσίες μας συμβάλλουμε στο ξεπέρασμα της κρίσης και στην ανάκαμψη της χώρας.

 

Πρόκειται για ψεύδος.

 

Από τα έσοδα της φορολογικής επιδρομής στα ακίνητα ούτε ένα ευρώ δεν πάει στην ανάπτυξη. Πηγαίνουν στις πρόωρες συντάξεις και μάλιστα δεν είναι ούτε τα μισά. Συγκεκριμένα, το υπ. Εργασίας (πρόγραμμα «Ήλιος») μας λέει ότι ο αριθμός των συνταξιούχων κάτω των 65 ετών είναι ήδη πάνω από 700.000 και εισπράττουν 8,5 δισ. ετησίως.

 

Κηφήνες με τη βούλα, που οδηγούν τα ασφαλιστικά Ταμεία σε αδιέξοδο.

 

Αυτό είναι το καινούργιο κόλπο της κυβέρνησης, για να έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Αφενός συρρικνώνει το υδροκέφαλο κράτος για να μη φωνάζει η τρόικα και αφετέρου στέλνει τους απολυόμενους στην πρόωρη σύνταξη, για να μη χάσουμε τα ψηφαλάκια. Γι’ αυτό κατά καιρούς βγάζουν ευνοϊκές αποφάσεις για πρόωρη συνταξιοδότηση, όπως π.χ. για τους άνω των 50 ετών σχολικούς φύλακες που μπήκαν σε διαθεσιμότητα. Την πιο σκανδαλώδη ρύθμιση τη δημοσίευσε ο «Ελεύθερος Τύπος» στις 20/8.

 

Σύμφωνα με αυτήν, στους Δ.Υ. 50 έως 55 ετών παρέχονται ευνοϊκές προϋποθέσεις για έξοδο από το Δημόσιο με μόλις 18 χρόνια υπηρεσίας. Με τέτοιες μεθοδεύσεις, ο μεν αριθμός των Δ.Υ. μειώνεται -από 952.625 το 2009, ήδη μειώθηκε στους 583.338- όμως το κόστος του υδροκέφαλου κράτους παραμένει λόγω των πρόωρων συντάξεων. Αυτό σημαίνει συνέχιση των βαρών στα υποζύγια.

Αλλά το κακό δεν σταματάει στην απόγνωση των φορολογουμένων. Παραλύει η κτηματαγορά και καταρρέει η οικοδομική δραστηριότητα, που κάποτε ήταν n ατμομηχανή της ανάπτυξης.

Δεκάδες επαγγέλματα και επιχειρήσεις έχουν εκπέσει. Και ακόμα, τα μειωμένης, λόγω ΕΝΦΙΑ, αξίας ακίνητα δεν μπορούν να χρησιμεύσουν πια ως εγγύηση στις τράπεζες για αναπτυξιακά δάνεια, όπως στο παρελθόν.

Λένε ότι κάθε κυβέρνηση είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας που την εκλέγει.

 

Είμαστε, λοιπόν, ανίκανοι να βρούμε μια κυβέρνηση που να μη νοιάζεται αποκλειστικά για την επανεκλογή της και μια αντιπολίτευση που να μη στηρίζεται σε παρηκμασμένα δόγματα; 

 

Του Διονύση Γουσέτη από ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ