Κόπωση δανειστών και κοινωνίας

Το φάσμα των πρόωρων εκλογών καταδιώκει την κυβέρνηση, παρά τις επίμονες, επισημότατες διαψεύσεις. Η απώλεια της ψυχραιμίας είναι εμφανής.

 

Ο πολιτικός λόγος κινείται πλέον στη σφαίρα της ασυναρτησίας. Εάν σε αυτήν την τόση προστεθεί το αλλοπρόσαλλο του ΣΥΡΙΖΑ, έχει κανείς «το όλον» της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Ενώπιον αυτού του φαινομένου ακραίου ανορθολογισμού, το «λογοκρατούμενο» σύστημα της Δύσεως έχει απλώς παραλύσει.

 

Η δήλωση του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά ότι εάν προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές και αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα «δεν θα μείνει ούτε ένα ευρώ στις τράπεζες» υπήρξε απλώς μνημειώδης. Δεν επιδέχεται σχολιασμό. Ενδέχεται να ωθήσει τον συνετό πολίτη να αποσύρει οπό τώρα τις όποιες καταθέσεις του πριν έλθει η μοιραία ώρα που θα ορκισθεί ο κ. Τσίπρας πρωθυπουργός της χώρας.

Προ ολίγων μόλις ημερών, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως κ. Ευάγγελος Βενιζέλος διατύπωσε πρόταση αλλαγής του εκλογικού νόμου για να καταργηθεί το « μπόνους» των πενήντα βουλευτών στο πρώτο κόμμα. Μεγαλύτερη ομολογία απώλειας ψυχραιμίας δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει.

Δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι η κορυφή της κυβερνήσεως τελεί σε κατάσταση πανικού. Θα ήταν καταστροφικό εάν αυτό όντως συμβαίνει. Αλλά η τακτική που επελέγη έναντι του ΣΥΡΙΖΑ είναι απολύτως εσφαλμένη. Η μετωπική αντιπαράθεση -επί παντός επιστητού- με τον κ. Τσίπρα συσπείρωσε τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι συνιστώσες σιωπούν. Η προοπτική ανόδου στην εξουσία είναι άκρως ελκυστική.

Πέραν τούτου, η τακτική που επέλεξε η κυβέρνηση έχει εξοικειώσει σταδιακώς την κοινωνία με το ανερχόμενο «τέρας», που προσπαθεί ματαίως πιθανόν να εξορκίσει. Η «προσαρμογή» του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να προεξοφλείται και από πολίτες που δεν έχουν σχέση ιδεολογική με την Αριστερά. Άλλωστε και ο κ. Σαμαράς ήταν εξόχως «αντιμνημονιακός» και μεταλλάχθηκε εν μια νυκτί.

Το αδιέξοδο που διεφάνη στο Παρίσι, με την τρόικα να επιμένει στην πλήρη εφαρμογή του προγράμματος, θα επιχειρήσει να άρει ο κ. Σαμαράς στη συνάντηση που θα έχει την Τρίτη στο Βερολίνο με τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ.

 

Το «πολιτικό» επιχείρημα του Έλληνα πρωθυπουργού θα είναι ως συνήθως ότι εάν οι δανειστές δεν επιδείξουν «ελαστικότητα» και «κατανόηση», τότε η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναπότρεπτη.

Η επανάληψη της θέσεως αυτής επί δύο έτη έχει ενδεχομένως προκαλέσει κόπωση στους δανειστές της χώρας.

 

Η δήλωση της προέδρου του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ ότι εδέχθη απειλές για τη ζωή της όταν αναφέρθηκε στη φοροδιαφυγή των Ελλήνων πλουσίων ίσως να είναι υπερβολική, ασφαλώς δεν οφείλεται σε «ολίσθημα ρητορικό», σε οποιαδήποτε περίπτωση, όμως, κατατάσσει την Ελλάδα στο επίπεδο χωρών όπως η Κολομβία. Ίσως να επήλθε κόπωση και σε διεθνές επίπεδο από την επίκληση της απειλής του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Του Κώστα Ιορδανίδη από ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ