Μετά την παταγώδη αποτυχία του ΕΝΦΙΑ, η Κυβέρνηση οδεύει ολοταχώς προς το «φιάσκο των δόσεων και των «κόκκινων δανείων». Αυτό γιατί προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα λογιστικά, και «αναίμακτα», για τράπεζες και δημόσιο ταμείο. Μόνο που το «αναίμακτα» δεν ισχύει και για τον ελληνικό λαό, που «μάτωσε» για να «αναστήσει» τις 4 χρεωκοπημένες ελληνικές τράπεζες.
Η λύση για την υπερχρέωση των ελληνικών νοικοκυριών και των επιχειρήσεων που επεξεργάζονται, δεν έχει καμία σχέση με αυτή τη λύση που έδωσαν οι ίδιοι σε τράπεζες και πολιτικά κόμματα.
Μέσα στα χρόνια του μνημονίου, οι Έλληνες έγιναν μπαταχτζήδες από νοικοκύρηδες. Έτσι οι επισφάλειες από το 5% που ήταν το 2008, έφτασαν στο 40% και πλέον το 2014, γράφει η KontraNews. Βρίσκονται απλά σε αδυναμία πληρωμής, λόγω εσόδων και προοπτικών. Στα δάνεια υπάρχει υποαξία στα περιουσιακά στοιχεία, άρα ακυρώνεται η δυνατότητα, ενδεχομένως και η διάθεση (rational expectations) αποπληρωμής. Στα χρέη προς δημόσιο υπάρχουν τεκμαρτοί κατά βάση φόροι που δεν αντικρίζουν σε κέρδη, άρα απλά ζητούνται χρηματικά ποσά από τους φορολογούμενους εν είδει φορο-αρπαγής και «κουρέματος» (πρόκειται εν πολλοίς για χαρατσο-φόρους). Τέλος, υπάρχει και η κρίση ρευστότητας λόγω αφενός της απομόχλευσης στην τσέπη του καθενός (ζούμε 4 χρόνια κυρίως από «τα έτοιμα») αλλά και αφετέρου των «κλειστών» τραπεζών. Υπάρχει λοιπόν ο βάσιμος φόβος ότι η όποια ρύθμιση θα αφήσει τα χρέη «απλήρωτα» γιατί τα χρέη δεν αποπληρώνονται με νέα χρέη! Απλώς μεταθέτουν το πρόβλημα, ταχτοποιώντας πρόσκαιρα την εικόνα.
Όπως λοιπόν, το έκαναν οι τράπεζες έτσι πρέπει να γίνει και για όλους μας: χρειάζεται μία γενναία «επανακεφαλαιοποίηση». Διότι αλλιώς, το story σου δε θα έχει αίσιο τέλος. Όπως δηλαδή, δεν έχει για χιλιάδες οικογένειες που έχουν γονατίσει από το βάρος της κρίσης. Την τελευταία πενταετία, οι απώλειες στο εισόδημα των νοικοκυριών να ανέρχονται σε 12,6 δισ. ευρώ (από 43,4 δισ. ευρώ το δεύτερο τρίμηνο 2009, σε 30,8 δισ. ευρώ το δεύτερο τρίμηνο φέτος).
Μόνο που με αυτά και με πολλά ακόμη λάθη, φτάσαμε στο σημείο να μετράμε μόνο λάθη και απώλειες. Και δεν είναι μόνο οικονομικές αυτές οι απώλειες για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Το μεγαλύτερο κόστος που πληρώνει η χώρα είναι η απώλεια της αξιοπρέπειας και της ευτυχίας, το μέλλον αλλά όπως φαίνεται και το παρόν των παιδιών της.
«Αφήνουν παιδιά στο Χατζηκυριάκειο, γιατί δεν έχουν ούτε για. . . γάλα»
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της δραματικής κατάστασης που βιώνουν τα περισσότερα ελληνικά νοικοκυριά, είναι η αδυναμία να καλυφθούν οι ανάγκες με το χρόνο. Μάλιστα, σε αυτοψία του Ελεύθερου Τύπου στο Χατζηκυριάκειο Ιδρυμα, διπλασιάστηκαν οι περιπτώσεις γονέων που τα εγκαταλείπουν στο ίδρυμα.
Πρόκειται για το παλαιότερο ίδρυμα της χώρας (ιδρύθηκε το 1889 από τον Ιωάννη Χατζηκυριάκο και τη σύζυγό του, Μαριγώ), το οποίο χρόνο με το χρόνο καλείται να φροντίσει ολοένα και περισσότερα ανήλικα παιδιά, καθώς οι γονείς δεν μπορούν να τους προσφέρουν καν τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους. Μάλιστα, όπως αποκαλύπτει ο πρόεδρος του Δ.Σ., Μιχάλης Στρουμπούλης, από το 2010 ο αριθμός των αιτήσεων για την εισαγωγή παιδιών έχει αυξηθεί δραματικά. Σήμερα φιλοξενούνται 120 κορίτσια, ενώ προτού ξεσπάσει η οικονομική κρίση ήταν μόλις 70.
Η πλειονότητα ανήκει στο πρόγραμμα κλειστής περίθαλψης, ενώ παράλληλα λειτουργούν τα προγράμματα ημιαυτόνομης – αυτόνομης διαβίωσης και του Κέντρου Οικογένειας και Παιδιού (ΚΟΠ). Εκτός από στέγη, το ίδρυμα προσφέρει ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη και εκπαίδευση, ενώ προβλέπεται και προίκα. Όλα λειτουργούν βάσει ενός καταστατικού, στο οποίο προβλέπεται ακόμη και η παροχή γαμήλιου επιδόματος (προίκα) στα κορίτσια που παντρεύονται.
Παρόμοια εικόνα και στα παιδικά χωριά SOS. Απελπισμένοι γονείς στρέφονται προς διάφορους φορείς και οργανώσεις προκειμένου να βρουν τον τρόπο και να στηρίξουν τα παιδιά τους, για τα οποια δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τα προς το ζην.
Έκθεση σοκ της UNICEF για «τα παιδιά της ύφεσης»
Όπως προκύπτει από την έκθεση της UNICEF, ακόμα και στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες υπάρχουν παιδιά που μεγαλώνουν σε συνθήκες φτώχειας. Κάτω από το όριο της φτώχειας ζουν 76,5 εκατ.παιδιά σε 41 από τις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου. Στην Ελλάδα, τη Λιθουανία και την Ισπανία πάνω από το 36% των παιδιών ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Η ανεργία κύρια αιτία της μάστιγας. Αυτή είναι η εικόνα στον κόσμο μετά από έξι χρόνια οικονομικής κρίσης, όπως τη σκι αγραφεί έκθεση της UNICEF, με τίτλο «Τα παιδιά της ύφεσης» κι από την οποία προκύπτει ότι ακόμα και στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες υπάρχουν παιδιά που μεγαλώνουν σε συνθήκες φτώχειας.
Σε 41 από τις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου ζουν 76,5 εκαιομμύρια παιδιά κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή 2.6 εκατομμύρια παιδιά περισσότερα σε σχέση με το 2008.
Αυτό σημαίνει ότι οι οικογένειές τους διαθέτουν εισόδημα μικρότερο από το 60% του μέσου όρου του ευρωπαϊκού εισοδήματος. Στην Ελλάδα, τη Λιθουανία και την Ισπανία πάνω από το 36% των παιδιών ανήκει σε αυτή την καιηγορία. Το αντίστοιχο ποσοστό στις ΗΠΑ είναι 32% και στην Ιταλία 30%. Εξάλλου, όπως υπογραμμίζεται στην έκθεση που παρουσιάστηκε χθες στη Ρώμη, στην Ελλάδα το μέσο οικογενειακό εισόδημα γύρισε 14 χρόνια πίσω. Ενδεικτικά υπογραμμίζεται στη μελέτη ότι στην Ελλάδα το μέσο οίκογενειακό εισόδημα είχε επιστρέψει το 2012 σε επίπεδα ανάλογα του 1998.
Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, η βασική αιτία που συντέλεσε σ’ αυτήν την αύξηση είναι η ύφεση και οι… παρενέργειές της.
Πρώτον, αυξήθηκε πολύ η ανεργία στις αναπτυγμένες χώρες, κυρίως της νοποανατολικής Ευρώπης.
Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, τουλάχιστον το 21% των παιδιών δήλωσε πως ο ένας γονιός έχασε τη δουλειά του, ενώ το 27% δήλωσε ότι αυξήθηκε η ένταση στην οικογένεια.
Επίσης το ποσοστό των νοικοκυριών με παιδιά που δεν μπορούν να έχουν γεύμα με κρέας, ψάρι, κοτόπουλο και λαχανικά κάθε δεύτερη μέρα σχεδόν διπλασιάστηκε σε τέσσερις χώρες – Εσθονία (10%), Ελλάδα (18%), Ισλανδία (6%) και Ιταλία (16%).
Danioliptes.gr