Γιατί απορούν;

Τα νέα στοιχεία της Eurostat έρχονται να αποδείξουν, για ακόμα μία φορά, ότι η Ελλάδα του Μνημονίου και της οικονομικής κρίσης βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την Eurostat, πάνω από ένας στους τρεις κατοίκους της χώρας μας, ποσοστό 35,7%, το 2013 ζούσε κοντά στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Λίγα χρόνια πριν, το 2008, το ποσοστό ήταν 28,1 %.

Τα ίδια στοιχειό δείχνουν ότι το 23% των Ελλήνων πολιτών ζει με πενιχρό εισόδημα. Δηλαδή, με εισόδημα που δεν του φτάνει για να καλύψει ούτε τις βασικές ανάγκες.

Βλέπετε, τα πήραν όλα οι φόροι και τα χαράτσια, και τα συσσίτια στη χώρα έχουν αυξηθεί δραματικά. Το ίδιο και ο αριθμός των Ελλήνων που τρώνε σε συσσίτια, διότι δεν υπάρχουν χρήματα για τροφή. Το ίδιο και ο αριθμός των παιδιών σε σχολεία που δεν έχουν χαρτζιλίκι ούτε για κουλούρι.

 

Τα συσσίτια στη χώρα έχουν αυξηθεί δραματικά Τα στοιχεία που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα κατατάσσουν την Ελλάδα στις ευρωπαϊκές χώρες με το υψηλότερο ποσοστό πολιτών που βρίσκονται κοντά στο όριο της φτώχειας.

Μάλιστα, τα υψηλότερα ποσοστά πληθυσμού που ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού καταγράφηκαν κατά σειρά σε Βουλγαρία (48%), Ρουμανία (40%) και Ελλάδα (35,7%)! Εκεί μας κατάντησαν τα οικονομικά μέτρα.

 

Να είμαστε ανάμεσα στις χώρες με τον πιο φτωχό λαό στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό, συμφωνά με τα επίσημα στοιχεία! Το πολιτικό σύστημα, λοιπόν, ας μην απορεί για την κατάρρευσή του.
 

Οι πολιτικοί μας δεν μπορεί να μην γνωρίζουν.
 

Οι εκπρόσωποι της τρόικας που επέβαλαν αυτά τα μέτρα και επιμένουν σε αυτόν τον φαύλο κύκλο, τι άλλο θέλουν επιτέλους.

Η αλλαγή της οικονομικής πολιτικής αποτελεί επείγουσα ανάγκη. Δεν πάει άλλο. Και δεν υπάρχει άλλη λύση για να ανακουφιστεί η κοινωνία που βρίσκεται σε απόγνωση.

Επιτέλους, απαιτούνται αμέσως αποφάσεις που θα ανακτήσουν το κοινωνικό κράτος, θα μειώσουν τη φορολογία και τα χαράτσια και θα δώσουν ανάσα στον πληθυσμό που δεν αντέχει άλλο να υποφέρει

 

 

Του Γιάννη Λυβιάκη από ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ