Χαμένη στη μετάφραση των εντολών της τρόικας, της εγχώριας ελίτ και φυσικά των τραπεζιτών, η κυβέρνηση αποποιείται της ευθύνης να κυβερνήσει την Ελλάδα και περιορίζεται στην ανάληψη αποφάσεων που οδηγούν από το ένα φιάσκο στο άλλο.
Ειδικότερα, εκχωρεί το δικαίωμα στους τραπεζίτες να αποφασίζουν όπως αρέσκονται για τί θα κόψουν και τι θα ράψουν στα κοστούμια που θα φορέσουν στα μικρομεσαία νοικοκυριά που δεν έχουν να εξοφλήσουν τα τοκογλυφικά δάνεια και αρπάζει ότι προλάβει από τους αγανακτισμένους φορολογούμενους, αλλάζοντας και ξαναλλάζοντας το χαράτσι που έγινε Ε(Ν)ΦΙΑΛΤΗΣ και με τους εφοριακούς να οδηγούνται καθημερινά στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, καθώς δεν ξέρουν πώς να εξυπηρετήσουν και τί να εξηγήσουν στους πολίτες που υπό την απειλή της κατάσχεσης σπιτιών και άλλων περιουσιακών στοιχείων σπεύδουν να πληρώσουν δόσεις επί δόσεων για σπίτια που ήδη η τιμή τους έχει πέσει στα βάραθρα λόγω της ολέθριας μνημονιακής πολιτικής. Τα δύο νέα φιρμάνια που ψηφίστηκαν χθες στη Βουλή υπό την πίεση της τρόικας είναι ακριβώς ότι ήθελαν οι τράπεζες και οι πλουτοκράτες για να συνεχίσουν να βασανίζουν τους φορολογούμενους και τους δανειολήπτες.
Με μια προσεκτική ανάγνωση των χθεσινών εξελίξεων στη Βουλή καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα:
Για τον ΕΝΦΙΑ, περί του οποίου η τροπολογία για την εξαίρεση μη ληξιπρόθεσμων οφειλών από τη ρύθμιση των εκατό δόσεων, υπερψηφίστηκε από 147 βουλευτές, η τρόικα πέτυχε μέσω του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών να εφαρμοστούν διάφορα τρικ που θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια εκατομμύρια Ελληνες ιδιοκτήτες ακινήτων στην υπερχρέωση. Με την τροπολογία, οι ιδιοκτήτες ακινήτων πληρώνουν τον ΕΝΦΙΑ με «καπέλο» από 14% έως 53% παραπάνω από αυτόν που πραγματικά αναλογεί στην αξία της ακίνητης περιουσίας τους.
Οι τράπεζες παραγγέλνουν, οι βουλευτές χορεύουν
Για τα «κόκκινα δάνεια» των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών, η τροπολογία υπερψηφίστηκε από 165 βουλευτές, δηλαδή πολύ περισσότερους από όσους υπερψήφισαν το μετεξελιγμένο χαράτσι, γεγονός που δείχνει ότι σε ότι αφορά στην εξυπηρέτηση των τραπεζών, η Βουλή δεν χαλά χατίρι.
Για τον Σύλλογό μας αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, πλην όμως δεν περιμέναμε ότι οι υποτιθέμενοι αντιμνημονιακοί βουλευτές θα υπερψήφιζαν ή θα σφύριζαν αδιάφορα σε μια ρύθμιση που φέρει 100% τη σφραγίδα της τρόικας.
Η ρύθμιση για τα επιχειρηματικά κόκκινα δάνεια μόνο ρύθμιση δεν είναι. Πρώτον, η κυβέρνηση εκχωρεί το δικαίωμα στις τράπεζες να αποφασίζουν αν θα ψαλιδίζουν ή αν θα κουρεύουν τα χρέη δανειοληπτών – επιχειρηματιών. Τί σημαίνει αυτό;
Οτι ο δανειολήπτης παραδίδεται στο έλεος των τραπεζών, πρέπει δηλαδή ή να υποταχθεί στις τράπεζες ή να ακολουθήσει τον μόνο δρόμο αντίστασης που του έχει απομείνει, που είναι η προσφυγή στη Δικαιοσύνη.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι τροπολογίες εγκρίθηκαν από τη Βουλή τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Την ώρα που κανάλια και εφημερίδες θα ξοδεύουν σάλιο και χαρτί για τα επεισόδια κατα τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, οι τράπεζες βάζουν μπροστά το τελικό σχέδιο μαδήματος των δανειοληπτών.
Οι πλειστηριασμοί απελευθερώνονται πλήρως παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις από τους τραπεζίτες και με τη ρύθμιση για τα επιχειρηματικά κόκκινα δάνεια σταματά και η προοπτική διαγραφής χρεών ή έστω ψαλιδίσματος σε ποσοστό που θα ικανοποιεί τους δανειολήπτες.
Από τον Άννα στον Καϊάφα
Επιπλέον, η κυβέρνηση διαμηνύει στους επιχειρηματίες να πληρώνουν πρώτα ότι χρωστάνε στο Δημόσιο και μετά ότι χρωστάνε στις τράπεζες, Μέλη του Συλλόγου μας π.χ. είναι υποχρεωμένα να πληρώνουν 700 ευρώ μηναίως στο ΙΚΑ, άλλα 400-500 στην εφορία χώρια της εισφοράς των 680 ευρώ στον ΟΑΕΕ. Αν ένας επιχειρηματίας είναι υποχρεωμένος να πληρώσει πάνω από 1500 ευρώ το μήνα μόνο προς το κράτος, πόσα θα πρέπει να πληρώσει στις τράπεζες και τί κέρδος θα πρέπει να έχει; Πώς το κοστολογεί αυτό η εξουσία; 4.000 ευρώ, 5.000, 6.000 ευρώ;
Πάντως, το κόστος της φτωχοποίησης, του μοναδικού πράγματος, που πέτυχε η τρόικα και τα πιόνια της σε αυτή τη χώρα, είναι ανυπολόγιστο. Η πραγματική ανεργία αγγίζει το μισό του πληθυσμού, η υπογεννητικότητα εξαιτίας της φτωχοποίησης αποτελεί το χαριστικό χτύπημα στο θεσμό της οικογένειας που αποτελεί συνήθως το μόνο μέσο επιβίωσης των φτωχότερων Ελλήνων και κατ’ επέκταση στην αποδυνάμωση της αλληλεγγύης στην ελληνική κοινωνία. Αλλωστε, ο εχθρός δεν έχει κόκκινο ή πράσινο χρώμα, αλλά μπορεί να μπαίνει στα σπίτια των πολιτών με τη μορφη email και επιστολών. Ακόμη και μέσω…χορηγιών.
danioliptes.gr