Προς οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης του λαού ελπίζουμε! Πώς θα υπάρξει ανάπτυξη, κοινωνική συνοχή και λοιπά όταν δεν γνωρίζουμε τί θα παράγουμε κι όταν δεν έχουμε δουλειές και πώς θα αυξηθεί ο βασικός μισθός όταν οι επιχειρηματίες δεν έχουν περισσότερα χρήματα για να πληρώσουν τους εργαζόμενους (ναι υπάρχουν και αυτοί);
Η απάντηση είναι εύκολη. Για να παράγουμε, πρέπει να ξέρουμε πρώτον τί, πώς, που και με ποιο τρόπο θα το κάνουμε. Η παραγωγική διαδικασία είναι απλή. Είτε με τους επιχειρηματίες αφεντικά είτε χωρίς αυτούς. Οι αυτοδιαχειριζόμενες κινήσεις που έχουν γίνει κατα καιρούς δείχνουν ότι αυτό είναι εφικτό πλην όμως δεν συγκρίνεται σε τίποτα με αυτό που ορίζουμε ως βιομηχανία ή ως ατμομηχανή της παραγωγής και κατ’ επέκταση της ανάπτυξης.
Τα αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα δείχνουν με σαφήνεια το δρόμο προς το μέλλον για μια κοινωνία δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και συνοχής, όπως η ΒΙΟ.Μ.Ε., η Βιομηχανική Μεταλλευτική, όπου οι εργαζόμενοι συνέχισαν την παραγωγή προϊόντων παρότι τα κρατικοδίαιτα πρώην αφεντικά τους άρπαξαν όλα τα λεφτά, τους άφησαν απλήρωτους και δεν εφάρμοζαν ούτε καν τις δικαστικές αποφάσεις σε βάρος τους.
Πλην όμως, οι κινήσεις αυτές δεν αγκαλιάστηκαν στην πράξη παρά μόνο στα λόγια από τους νέους κυβερνώντες. Οσο για τις σχέσεις των νέων κυβερνώντων με τον επιχειρηματικό κόσμο, τους συνεπείς και όχι τους διαπλεκόμενους ή απατεώνες επιχειρηματίες, τον μικρομεσαίο ιδιοκτήτη επιχείρησης που πάσχιζε να εξασφαλίσει επιβίωση για τον ίδιο και τους εργαζόμενούς τους και αναγκάστηκε να μειώσει μισθούς και ότι άλλο του επέβαλε ο συρφετός της τρόικας.
Η νέα κυβέρνηση έχει ένα μεγάλο όπλο. Αποφασίζει για το μέλλον της παραγωγής στη χώρα μας. Μέχρι σήμερα, είχαμε μόνο κλείσιμο επιχειρήσεων, κλείσιμο βιομηχανιών, επενδύσεις που έμειναν στα χαρτιά αλλά και μαύρες τρύπες όπου χάνονταν πάρα πολύ χρήμα που θα έπρεπε να διοχετευθεί για την ανάπτυξη, για την αγορά και στην τελική για τον εργαζόμενο-καταναλωτή, τον συνταξιούχο-καταναλωτή, τον άνεργο-αποκαταναλωτή πλέον.
Οι παράλληλες δομές αλληλέγγυας οικονομίας είναι μεν θετικές, αλλά δεν επιλύουν το πρόβλημα στο σύνολό τους.
Η συνεννόηση με τη μικρομεσαία τάξη επιχειρηματιών αλλά και με όσους επιχειρηματίες κατάφεραν να είναι συνεπείς μέχρι τώρα προς τους εργαζόμενούς τους είναι απαραίτητη.
Το ίδιο ισχύει και για τις βιομηχανίες. Η επαναβιομηχάνιση της χώρας αλλά με σεβασμό προς το περιβάλλον πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα, όχι τόσο για τη δημιουργία νέων εργοστασίων όσο για την επαναλειτουργία των παλαιότερων έστω και με διαφορετικά προϊόντα.
Goodyear, Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, Βιομηχανία Λιπασμάτων είναι μερικές μόνο από τις βιομηχανίες που οι εργαζόμενοί τους ελπιζουν ότι θα λειτουργήσουν ξανά έστω και χωρίς αυτούς αλλά χωρίς να χρειάζεται να λαδώσουν κανέναν στα αρμόδια υπουργεία ή στις επιτροπές, των επιτροπών, ω επιτροιπές της επίσημης Πολιτείας – ελπίζουμε ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ δεν θα μπουν στη λογική των άχρηστων πλην πλουσιοπάροχα αμοιβόμενων επιτροπών χρυσοκάνθαρων κολλητών των υπηρετών της οικονομικής ολιγαρχίας και της τραπεζοκρατίας.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και οι επιλογές είναι πολλές για την εκ νέου άνθηση της παραγωγής και της οικονομίας στη χώρα μας και δεν περιορίζεται στις ουσιαστικά αναποτελεσματικές απολαβές του τουρισμού, όπως λειτουργεί σήμερα, σε γενικές γραμμές, σε βάρος του ελληνικού λαού με τους τουρίστες να διακοπεύουν δωρεάν ως επί το πλείστον και να μην πληρώνουν ούτε καν για τα καύσιμά των μεταφορών στην Ελλάδα.
«Η νέα κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει σχέδιο για την επιστροφή στην παραγωγή και να το εφαρμόσει άμεσα διαφορετικά θα μείνουν λόγια του αέρα οι υποσχέσεις της περί επαναπρόσληψης χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, η επαναλειτουργία της ΕΡΤ, η αύξηση του επιδόματος ανεργίας και του βασικού μισθού κ.α.», δηλώνει ο πρόεδρος του Συλλόγου Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδας, Χαράλαμπος Περβανάς.
«Πώς θα αυξηθεί ο βασικός μισθός όταν δεν υπάρχουν δουλειές ή όταν οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να αμείβονται με μισθούς πείνας και άνευ ενσήμων ή όταν ο επιχειρηματίας πασχίζει να κρατήσει ζωντανή την επιχείρησή του σε ένα μη φιλικό προς αυτόν περιβάλλον, όπου βάλλεται από τράπεζες και εφορία»;
Η Ελλάδα δεν είναι φαστφουντάδικα, καφε και τουρισμός, αλλά και μπατονέτες, αβγά, τυρί, κρέας και μπόλικα φρέσκα φρούτα, λαχανικά, ψάρια και φυσικά οινοπνευματώδη και ίσως οι καλύτερες ποικιλίες καπνού στον πλανήτη. Για να μην πούμε για τα κοιτάσματα πολύτιμων μετάλλων και ενέργειας που αφθονούν σε αυτό τον ευλογημένο τόπο.
Η πραγματική παραγωγή απλά απαξιώθηκε από τις εκάστοτε διεφθαρμένες κυβερνήσεις που προηγήθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ξεκίνησαν τα θαλασσοδάνεια, η ευνοιοκρατία και οι πελατειακές σχέσεις που κατέστησαν την παραγωγικότητα στην Ελλάδα ένα χιλιοτρυπημένο καρυδότσουφλο.
Το καρυδότσουφλο πρέπει να ξαναγίνει αρμάδα. Για να γίνει αυτό, κάποιος πρέπει να πληρώσει, κάποιος πρέπει να παράγει και κανείς δεν πρέπει να κάθεται και να απολαμβάνει παριστάνωντας και από πάνω το αφεντικό. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Τα μέτρα οικοδόμησης κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης προϋποθέτουν
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.