Η εγχώρια τραπεζοκρατία μιμείται τη γερμανική. Δεν εξηγείται αλλιώς για ποιο λόγο οι εγχώριες τράπεζες υποκατέστησαν τους Τσολάκογλου της Κατοχής ως νέοι βασανιστές του ελληνικού λαού με τη στήριξη τόσο της εγχώριας όσο και της γερμανικής πολιτικής εξουσίας που το κοινό σημείο τους είναι ότι είναι βουτηγμένες σε σκάνδαλα διασπάθισης δημόσιου χρήματος και σε αρκετές περιπτώσεις έχουν συνεργαστεί σε κοινά σκάνδαλα (όπως Μιζενς-Ζίμενς).
Σε κάθε δημοκρατικό ευνομούμενο κράτος η τραπεζοκρατία θα έπρεπε να είχε καταρρεύσει και να καρπίσει στη θέση της ο ανθός της ελευθερίας των λαών.
Στο ελληνικό πάθημα που ακόμη δεν έχει γίνει μάθημα για τη νέα κυβέρνηση, αλλά κρατάμε την ΕΛΠΙΔΑ ότι θα γίνει, οι τράπεζες έφαγαν, έφαγαν, έφαγαν, απορρόφησαν και διέπραξαν εγκληματικά λάθη που βύθισαν την οικονομία στα Τάρταρα.
Οι γερμανικές τράπεζες έχουν το θράσσος να μας σηκώνουν το δάχτυλο προχωρώντας σε κινήσεις αλληλεγγύης προς το σαθρό εγχώριο τραπεζικό δίκτυο τοκογλυφίας. Η Commerzbak σε έκθεσή της προειδοποιεί ότι αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κλείσει την κάνουλα ρευστότητας για τις εγχώριες τράπεζες (και όχι ελληνικές) η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι αναπόφευκτη. Διάφοροι εκπρόσωποι των κερδοσκόπων πράττουν το ίδιο, εκβιάζουν, κάνουν δηλαδή αυτό που ξέρουν πολύ καλά.
Ωστόσο, λίγοι γνωρίζουν στην Ελλάδα ότι οι γερμανικές τράπεζες είναι οι πλέον διεφθαρμένες στην ΕΕ. Golden boys τους, συμπεριλαμβανομένου του νυν υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, έχουν κατηγορηθεί για τεράστια σκάνδαλα διασπάθισης δημοσίου χρήματος.
Από την κρίση στην Ελλάδα, οι γερμανικές τράπεζες έχουν κερδίσει αστρονομικά ποσά, επιδοτούμενες από τους υπερφορολογημένους Ελληνες.
Ομως, το διεθνές οικονομικό πρακτορείο ειδήσεων, Bloomberg, αποκαλύπτει ότι ενώ η γερμανική κυβέρνηση «βομβάρδισε» τον ελληνικό και κυπριακό λαό με το πρόσχημα της διατήρησης της ευρωστίας των εγχωρίων τραπεζών δεν έκανε το ίδιο και στην περίπτωση των γερμανικών τραπεζών που το 2009 ήταν εκείνες που είχαν δημιουργήσει μια τεράστια οικονομική κρίση.
Οι γερμανικές τράπεζες το 2009 στηρίχθηκαν και διεσώθησαν από τα πακέτα στήριξης που δόθηκαν στην «ευρωπαϊκή περιφέρεια».
Οπως προκύπτει από τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), οι γερμανικές τράπεζες είχαν σωρρεύσει μελλοντικές απαιτήσεις πληρωμών σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία ύψους 545 δισ. ευρώ, ποσό το οποίο υπερέβαινε το συνολικό κεφάλαιό τους.
Ουσιαστικά, δάνεισαν πολύ περισσότερα από όσα μπορούν να διαθέσουν, αλλά σε αντίθεση με όσα έγιναν στην Ελλάδα και στην Κύπρο μέσω της φτωχοποίησης των λαών για να μη χάσουν ούτε ευρώ οι τράπεζες, η στήριξη των γερμανικών τραπεζών έγινε αυτομάτως στα πλαίσια των δομών και λειτουργιών της ΕΚΤ.
Ο ελληνικός λαός διέσωσε (και) τις γερμανικές τράπεζες
Η στήριξη των γερμανικών τραπεζών έγινε αυτομάτως, στο πλαίσιο των δομών και των λειτουργιών της νομισματικής ένωσης.σε αντίθεση με τη φτωχοποίηση των Ελλήνων και Κυπρίων προκειμένου να κρατηθεί όρθιο το τραπεζικό σύστημα.
Πώς έγινε αυτό; Οταν οι γερμανικές τράπεζες απέσυραν κεφάλαια από την Ελλάδα, οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της ευρωζώνης αντιστάθμισαν συλλογικά τις εκροές με δάνεια που παραχώρησαν προς την Τράπεζα της Ελλάδος. Τα συγκεκριμένα δάνεια ενεγράφησαν στον ισολογισμό της Bundesbank, της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας, ως μελλοντικές απαιτήσεις κατά του υπολοίπου της ευρωζώνης. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός διευκόλυνε τις γερμανικές τράπεζες απαλλαγούν από τις θέσεις τις οποίες κατείχαν.
Με ποιο τρόπο; Αντίθετα από τις απαιτήσεις των ιδιωτικών τραπεζών, οι απαιτήσεις της Bundesbank, καθιστούσαν τη Γερμανία εν μέρει μόνο υπεύθυνη γι’ αυτές. Με άλλα λόγια, αν η Ελλάδα, για παράδειγμα, κήρυσσε χρεοκοπία, οι ζημίες θα μοιράζονταν από κοινού σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης, αναλόγως με το μερίδιο που κατείχαν στην ΕΚΤ. Το μερίδιο της Γερμανίας θα ανερχόταν στο 28%.
Πρακτικά, όπως επισημαίνουν ξένοι οικονομολόγοι και αναλυτές, η Γερμανία δι’ αυτού του μηχανισμού επέβαλε τη διασπορά του κινδύνου των δικών της τραπεζών στους φορολογούμενους (κράτη) ολόκληρης της ευρωζώνης, κάνοντας μια εντυπωσιακή αναδιάρθρωση κινδύνου. Ενα συνυπολογίσει κανείς ότι από τις διαφορές επιτοκίου δανεισμού, την ώρα που τα spreads των χωρών του ευρωπαϊκού νότου εκτοξεύονταν, η Γερμανία έχει ωφεληθεί -κατα τις πλέον διακριτικές αναλύσεις- από 30 έως και 80 δισ. ευρώ!
Ταυτόχρονα, η Γερμανία ενίσχυσε τις θέσεις της δικής της επιχειρηματικότητας και φυσικά των δορυφορικών της χωρών, έναντι εκείνης άλλων χωρών. Παράδειγμα, το γεγονός ότι μια γερμανική επιχείρηση της Βαυαρίας ή μια αυστριακή επιχείρηση δανείζεται περίπου με το μισό επιτόκιο από μια ομοειδή επιχείρηση του ιταλικού βορρά.
Το πόσο ακριβώς επωφελήθηκε η Γερμανία είναι δύσκολο να υπολογιστεί. Ενδεικτικό ενδεχομένως δείκτη αποτελούν τα κεφάλαια που απέσυραν οι γερμανικές τράπεζες από άλλες χώρες της ευρωζώνης, από το ξέσπασμα της κρίσης. Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, από το Δεκέμβριο του 2009, έως τα τέλη του 2011, οι τράπεζες της Γερμανίας απέσυραν μαζικά κεφάλαια ύψους 353 δισ. δολαρίων (273 δισ. ευρώ).
Ψίχουλα το γερμανικό ποσοστό του δανείου προς Ελλάδα
Σε αντιδιαστολή, οπως χαρακτηριστικά αναφέρει το Bloomberg, το συνολικό ποσό των δανείων προς την Ελλάδα από το μηχανισμό στήριξης ανήλθε στα 340 δισ. ευρώ, εκ των οποίων, μόλις 15 δισ. ευρώ προέρχονται απευθείας από τη Γερμανία.
Η στήριξη των συγκεκριμένων χωρών μέσω Ευρωπαϊκής Ενωσης και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπως υπογραμμίζει το Bloomberg, έδωσε ουσιαστικά τη δυνατότητα στη Γερμανία να «επαναπατρίσει» κεφάλαια τα οποία, σε περίπτωση κατάρρευσής τους, θα έχαναν οι ίδιες οι γερμανικές τράπεζες, οι οποίες θα έπρεπε ακολούθως να διασωθούν με χρήματα των γερμανών φορολογουμένων.
Οι πρόσφατες «αμαρτίες» ωστόσο των γερμανικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων δεν αρχίζουν, ούτε τελειώνουν ενδεχομένως, στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους. Ξεκινούν από το σκάσιμο της αμερικανικής «φούσκας» των ενυπόθηκων δανείων, με την Deutsche Bank να εμπλέκεται άμεσα, πλασάροντας στους πελάτες της «τοξικά» προϊόντα, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στη Γερμανία, έχοντας πλήρη γνώση ότι οι τελευταίοι θα έχαναν χρήματα. Για τις συγκεκριμένες ενέργειες εξάλλου, η συγκεκριμένη τράπεζα καταδικάστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Γερμανίας το 2011…
Αίσθηση είχε προκαλέσει εξάλλου η διαρροή στο γερμανικό Τύπο και συγκεκριμένα στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung το 2009 απόρρητης έκθεσης του αρμόδιου εποπτικού φορά BaFin, σύμφωνα με την οποία το ύψος των τοξικών προϊόντων που κατείχαν οι γερμανικές τράπεζες ξεπερνούσε τα 800 δισ. ευρώ.
Ο μακρύς κατάλογος διάσωσης των γερμανικών τραπεζών
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι τράπεζες της Γερμανίας που χρειάστηκαν ενίσχυση προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν δεν είναι λίγες.
Αναλυτικά: η Hypo Real Estate κατάφερε να διασωθεί χάρη στην «ενίσχυσή» της με κεφάλαια ύψους 100 δισ. ευρώ, ενώ το 2009 κρατικοποιήθηκε σε ποσοστό 90%, η Industriebank (IKB) διασώθηκε με κεφάλαια ύψους 10 δισ. ευρώ, οι γερμανικές περιφερειακές τράπεζες (Landesbank), όπως η Baden-Wurttemberg, η West και η Sanchen, έλαβαν 150 δισ. ευρώ, ενώ η Dresdner Bank, δεύτερη σε μέγεθος τράπεζα της Γερμανίας, χρεοκόπησε και απορροφήθηκε από την Commerzbank, η οποία με τη σειρά της έλαβε ενίσχυση ύψους 100 δισ. ευρώ…
Πιο πρόσφατη ενδεχομένως πράξη στο σάγκα των σκανδάλων που σκιάζουν τον γερμανικό τραπεζικό τομέα αποτελεί η υπόθεση χειραγώγησης των διατραπεζικών επιτοκίων euribor και libor, βασικός πρωταγωνιστής του οποίου είναι, μαζί με την Credit Swiss, την ελβετική UBS, τις βρετανικές Lloyds και Royal Bank of Scotland (οι οποίες έχουν εθνικοποιηθεί σε ποσοστό 40% και 80% αντίστοιχα), η γερμανική Deutsche Bank.
Η γερμανική κυβέρνηση πίεσε την ελληνική να συνεχίσει, όπως και οι προηγούμενες, να εθελοτυφλεί σε αυτή την πρακτική. Παράλληλα, ο κ. Σόιμπλε επιχείρησε εκ νέου να διορίσει τοποτηρητές στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Κι όλα αυτά την ώρα που οι γερμανικών συμφερόντων επιχειρήσεις στην Ελλάδα έχουν τεράστια κερδοφορία διότι φοροδιαφεύγουν και κερδοσκοπούν σε βάρος των καταναλωτών γενικά υπό την απόλυτη ανοχή της επίσημης Πολιτείας. Είναι προφανές ότι τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι μεγάλα, καθώς ουσιαστικά οι κλέφτες θα αποκαλυφθούν -αν τυχόν η τραπεζοκρατία στην Ελλάδα τεθεί υπό κρατικό έλεγχο και αποδομηθεί- και ελπίζουμε ότι θα τιμωρηθούν και θα επιστρέψουν τα κλεμμένα που άρπαξαν από τον ελληνικό λαό.
Οι δανειολήπτες δεν έχουν αυταπάτες. Η διαφθορά ενώνει σαθρά πολιτικά και οικονομικά συστήματα στο όνομα της αισχροκέρδειας σε βάρος των λαών. Η νέα κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι θα έρθει σε ρήξη με αυτή την κατάσταση, αλλά οι κινήσεις της προς το παρόν δεν κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.
Ελπίζουμε ότι οι επόμενες ημέρες θα είναι κρίσιμες για να τελειώσει η μεγάλη ληστεία σε βάρος όσων μιλάνε ελληνικά (και ισπανικά, ιταλικά, πορτογαλικά κλπ.) από τη σαθρή τραπεζοκρατία που ως άλλη Λερναία Υδρα έχει τη βάση της στη Γερμανία και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τα κεφάλια της και στην Ελλάδα και στο εγχώριο τραπεζικό και παρατραπεζικό τοκογλυφικό σύστημα.
Οσο για τους εκπροσώπους των κερδοσκόπων, όσο κι αν ελπίζουν ότι το Grexit πλησιάζει που ουσιαστικά θα τους επιτρέψει να δώσουν εαυτούς και στα αφεντικά τους συγχωροχάρτι για τη μεγάλη αρπαγή της περιουσίας του ελληνικού λαού, είναι προφανώς ότι όσο κι αν απειλούν, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα απέναντι σε ελεύθερους ανθρώπους.
danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.