Ο υπουργός Οικονομίας Γ. Σταθάκης δήλωσε χτες ότι “το πιστωτικό επεισόδιο το Μάρτη πρέπει να αποκλειστεί”.

Με άλλα λόγια, ο κίνδυνος πιστωτικού επεισοδίου είναι υπαρκτός ή υπήρξε. Δεν το λέμε εμείς, το λέει ο κ. Σταθάκης. Όποια κι από τις δύο ερμηνείες κι αν επιλέξουμε.

 

Να σημειώσουμε, πάντως, ότι είναι η δεύτερη φορά που ο κ. Σταθάκης κάνει μία τόσο ηχηρή παρέμβαση. Η πρώτη ήταν λίγο πριν την συμφωνία στο Eurogroup, όταν και είχε ταχθεί υπέρ της συμφωνίας. Το θέμα, πάντως, είναι απλό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να διαλέξει μεταξύ δύο δρόμων: Της πλήρους κυβίστησης και της ρήξης. Μπορεί να επιλέξει;

Η πρώτη ερμηνεία της δήλωσης είναι ότι πρέπει να γίνουν όλα τα απαραίτητα εκείνα βήματα που χρειάζονται για να αποκλειστεί η πιθανότητα ενός πιστωτικού επεισοδίου. Η δεύτερη ερμηνεία ότι θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο πιστωτικού επεισοδίου, επειδή όλα πάνε καλά. Κι επειδή ακριβώς τίποτα δεν πάει καλά, είναι σαφές ότι ένας έξυπνος άνθρωπος, όπως είναι ο κ. Σταθάκης, κάτι άλλο θέλει να πει.

Η δήλωση έχει μία σκόπιμη… ασάφεια και στην πραγματικότητα αποτελεί μία ευθεία προειδοποιητική βολή προς όλους εκείνους που θα ήθελαν να δουν τη χώρα σε κατάσταση… επαναστατικής υπερδιέγερσης. Αν ήθελε απλά να αποκλείσει την πιθανότητα να πέσει η χώρα στα βράχια, θα μπορούσε να το πει πιο καθαρά και πιο απλά. Ότι είναι τρελοί ή προβοκάτορες όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, ότι δεν προκύπτει από τα δεδομένα που έχει στα χέρια του. Επέλεξε, όμως, σκόπιμα μία διφορούμενη δήλωση, ακριβώς επειδή ήθελε να απευθυνθεί στο εσωτερικό του κόμματος και όχι στην κοινωνία. Ήταν μία “συστημένη επιστολή”. Κι εν πάση περιπτώσει αν θέλεις να αποσαφηνίσεις μία κατάσταση το κάνεις με όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρο τρόπο.

Πολύ φοβάμαι, πάντως, ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει τη μία ή την άλλη απόφαση και να αποφύγει να πληρώσει το κόστος. Δεν μπορεί να πάρει μία ξεκάθαρη απόφαση μέσα ή έξω από την Ευρώπη. Δυστυχώς συμπεριφέρονται σαν να εξακολουθούν να βρίσκονται στην αντιπολίτευση!

 

Στέκονται στο μέσο της διασταύρωσης, ισορροπούν ανάμεσα στις πολλές και αντιφατικές τάσεις που περιλαμβάνονται στις τάξεις τους, ελπίζοντας ότι αυτό θα τους βγάλει με έναν μαγικό τρόπο από τη δύσκολη θέση να αναγκαστούν να πάρουν μια απόφαση.

Τη ρήξη την θέλει η αριστερή αντιπολίτευση του κ. Τσίπρα, η οποία και δηλώνει ευθέως ότι η δραχμή είναι στρατηγική της επιλογή. Αντίθετα, οι προεδρικοί υποστηρίζουν και σωστά ότι η κυβέρνηση δεν κέρδισε τις εκλογές με πρόγραμμα ρήξης και δραχμής. Η θέση τους είναι πραγματικά δύσκολη. Αν κάνουν, τελικά, την πλήρη κυβίστηση θα πρέπει να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό, αλλά και στο εσωτερικό του κόμματος, σε τι ακριβώς διαφέρουν από τις λεγόμενες μνημονιακές δυνάμεις. Αν πάνε σε ρήξη θα βρουν απέναντι τους τη μεγάλη πλειοψηφία όσων τους έφεραν στην εξουσία, πιστεύοντας τις προεκλογικές τους εξαγγελίες, ότι δήθεν κομίζουν μία διαφορετική πρόταση.

Είναι μία δύσκολη άσκηση. Κι όσο περνάει ο καιρός μέσα σε αυτό το περιβάλλον της άναρχης ασάφειας, τόσο τα πράγματα γίνονται όλο και πιο δύσκολα και η πλάστιγγα γέρνει στην πλευρά του κ. Λαφαζάνη. Αυτό που θα έπρεπε να γνωρίζει ο κ. Σταθάκης είναι ότι χωρίς ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο δεν κερδίζονται αυτοί οι πόλεμοι. Δεν είναι θέμα εικόνας, αλλά ουσίας. Είναι σαν να κατεβαίνει μία ομάδα να παίξει στο γήπεδο και οι μισοί παίκτες να έχουν ξαπλώσει στο χόρτο. Όσο πάθος κι αν βγάζουν στο παιγνίδι οι άλλοι μισοί, η ήττα είναι η μόνη λογική κατάληξη.

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών αποδεικνύουν τη γύμνια ενός ολόκληρου πολιτικού χώρου, ο οποίος προσπαθούσε τόσο καιρό να μας πείσει για το ακριβώς αντίθετο, ότι είχε έτοιμες λύσεις και μάλιστα μαγικές. Μαγικές λύσεις, όμως, δεν υπάρχουν! Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε στις αποσκευές του κάτι άλλο πέρα από την οργή του κόσμου. Το κακό είναι ότι πλησιάζει η ώρα του λογαριασμού και αν ανοίξει η βαλίτσα και ελευθερωθεί η οργή, η κατάσταση στην κοινωνία θα γίνει εκρηκτική.

Η κυβέρνηση κύριε Σταθάκη θα πρέπει να πάρει τώρα μία απόφαση. Να φύγει από το σταυροδρόμι και να ακολουθήσει έναν δρόμο. Ή τον δικό σας ή του κ. Λαφαζάνη. Το να συνυπάρχετε στην ίδια κυβέρνηση και να πιστεύετε ότι μπορούμε με αυτό τον τρόπο να αποφύγουμε το πιστωτικό γεγονός, είστε γελασμένος. Κι άντε κι αποφύγαμε το μοιραίο τον Μάρτιο. Τον Απρίλιο τι θα κάνετε; Το Μάιο; Ξέρετε ότι το μόνο έκτακτο κονδύλι που υπήρχε για αυτές τις καταστάσεις ήταν εκείνο που σχημάτισε ο… μνημονιακός κ. Τόμσεν. Δεν υπάρχει άλλο…

Το μεγαλύτερο λάθος της κυβέρνησης είναι ότι πίστεψε σε ένα λάθος σενάριο. Ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ θα υποχωρούσαν στις αξιώσεις τους, φοβούμενοι για την τύχη του ευρώ. Η πραγματικότητα ήταν ότι με έναν άλλο χειρισμό η Ευρώπη θα έδινε περισσότερα πράγματα στον κ. Τσίπρα απ΄ ότι θα έδινε στον κ. Σαμαρά. Πολύ απλά διότι η Ευρώπη είχε πάψει να πιστεύει στον κ. Σαμαρά εδώ και καιρό. Αλλά ο κ. Τσίπρας έκαψε γρήγορα αυτή την επιλογή και προτίμησε έναν άλλο δρόμο. Εκείνον που μας οδηγεί κατευθείαν στον γκρεμό!

Πώς το είπε ακριβώς ο κ. Σταθάκης; “το πιστωτικό επεισόδιο το Μάρτη πρέπει να αποκλειστεί”. Εσείς τι καταλάβατε;

Θανάσης Μαυρίδης από capital