Οι θιασώτες των κερδοσκόπων και όσων θέλουν να κρατάνε τον ελληνικό λαό στο χέρι, τραπεζίτες, διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες, διεφθαρμένοι πολιτικοί, εκβιάζουν για μεταρρυθμίσεις ώστε η Ελλάδα να παραμείνει στο μαντρί του γερμανογαλλικής καταγωγής ποιμένα του κεφαλαίου των αρπακτικών.
Δεν χωράει αμφιβολία ότι η έκτακτη συνάντηση στις Βρυξέλλες της ομάδας πρωτοβουλίας για την Ελλάδα ή καλύτερα για τους Ελληνες κερδοσκόπους είχε έναν και μοναδικό στόχο. Να πιεστεί όλη η ελληνική κυβέρνηση να αποδεχτεί μέτρα σε βάρος του ελληνικού λαού και υπέρ των διαπλεκόμενων συμφερόντων και υπέρ των δυναστών του σε τράπεζες και λοιπές εταιρίες ξαφρίσματος των χρημάτων των συνεπών φορολογούμενων που όπως αποδεικνύεται από χθεσινή έρευνα είναι οι πιο φτωχοί που πλήρωσαν μέχρι και 337% περισσότερους φόρους.
Οι τραπεζίτες στην Ελλάδα επιδιώκουν διακαώς τη «συμφωνία» ή καλύτερα την υποταγή και αυτής της αδιάφθορης ή καλύτερα ακόμη όχι και τόσο διεφθαρμένης όσο οι προηγούμενες κυβέρνησης για να συνεχίσουν τη μεγάλη ληστεία της περιουσίας του ελληνικού λαού και της Ελλάδος. Στην κατεύθυνση αυτή διαμέσου της προπαγάνδας τους απειλούν ότι η επίτευξη συμφωνίας ή μη με τους δανειστές θα κρίνει την ευημερία των Ελλήνων τα προσεχή χρόνια, καθώς κορυφώνονται οι πιέσεις στη ρευστότητα του συστήματος και στην πραγματική οικονομία.
Για τους τραπεζίτες, η χώρα πρέπει να παραμείνει πάση θυσία στο ευρώ. Δηλαδή, δεν έχει σημασία αν υπάρχει ή όχι πληθυσμός στη χώρα, αρκεί να υπάρχουν τράπεζες με γεμάτα ταμεία σε ευρώ.
Ζητάνε να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις, όπως π.χ. να κρατάνε στο χέρι όλους τους δανειολήπτες βάζοντας το κράτος μπροστά εν είδει κατασταλτικής μηχανής για όσους δανειολήπτες αρνούνται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους που οι τράπεζες κατασχέτουν παρανόμως διότι όπως έχουμε καταγγείλλει όλες οι δανειακές συμβάσεις περιέχουν άκυρους, παράνομους και καταχρηστικούς όρους με τόκους που ξεπερνούν κατα δυόμισι φορές τον μέσο όρο που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Οι τραπεζίτες θυμούνται με νοσταλγία την κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου και κατηγορούν τη σημερινή κυβέρνηση ότι εξαιτίας της η χώρα έχει χάσει τεράστιο έδαφος από τα επίπεδα του περασμένου φθινοπώρου και ο χρόνος που χάνεται συσσωρεύει και τις απώλειες από το θετικό κλίμα που υπάρχει στην Ευρώπη (παροχή ρευστότητας μέσω του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης) και καρπώνονται όλες οι άλλες χώρες.
Μεταξύ αυτών και οι χώρες που πέρασαν από «μνημόνια» και κατάφεραν, όπως λένε χαρακτηριστικά οι τραπεζίτες «όχι να κάνουν θαύματα, αλλά απλά κάποια πράγματα για την εξυγίανση των Οικονομιών τους, τα οποία παρουσίασαν και πολύ καλά επικοινωνιακά». Αντί αυτού η Ελλάδα «πνίγεται» αυτή τη στιγμή σε μία παγίδα ρευστότητας που έχει ως απώτερη συνέπεια την παράλυση της πραγματικής Οικονομίας.
Για τις τράπεζες, η κατάσταση της ρευστότητας έχει φτάσει στο «κόκκινο», αφού η συνεχής αιμορραγία καταθέσεων κατά την τελευταία πενταετία έχει διαταράξει πλήρως την ισορροπία ενεργητικού και παθητικού.
Οι τραπεζίτες ανακοίνωσαν ότι ήδη η χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών από το ευρωσύστημα φτάνει τα 104,5 δισ. ευρώ, δηλαδή στο 30% του ενεργητικού τους, όταν μέχρι πρότινος δανείζονταν 30 – 35 δισ. ευρώ, κάτω του 10% του ενεργητικού τους. Αυξησαν δηλαδή τον δανεισμό την ώρα που ο λαός θέλει να τελειώνει το πλιάτσικο σε βάρος του και να φύγουν οι γύπες από την Ελλάδα.
Επομένως, δεν δανείζεται ο ελληνικός λαός αλλά οι τραπεζίτες από τους θεσμούς, και μάλιστα αντί να σταματήσουν, δανείζονται ακόμη περισσότερα, αλλά τα χρέη τα χρεώνουν στον ελληνικό λαό, όπως οι ίδιοι οι τραπεζίτες αναγνωρίζουν.
Πληρώνουν οι φτωχοί το μάρμαρο των τραπεζιτών
Ολα αυτά τα κάνει η ελίτ και η τραπεζοκρατία γιατί είναι έτοιμη να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος.
Οι τραπεζίτες ζητούν να παραταθεί αυτή η διαστρεβλωμένη πλήρως κατάσταση, να δανείζονται οι έχοντες και δη οι ίδιοι οι τραπεζίτες, να τα μοιράζονται με τους φίλους τους και στο τέλος να υπερχρεώνουν και να υπερφορολογούν τους φτωχότερους και μέσης οικονομικής κατάστασης πολίτες.
Επί πέντε χρόνια συνέβαινε και εξακολουθεί να συμβαίνει αυτό το έγκλημα, το οποίο είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει διαπραχθεί στον ελληνικό λαό από τα εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας των ναζί κατα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι τραπεζίτες συνεχίζουν να απολαμβάνουν ασυλίας και φοροαπαλλαγής και δεν είναι οι μόνοι.
Η κατάσταση το μεγάλο ψάρι να τρώει το μικρό ή ο νόμος της ζούγκλας του καπιταλισμού έχουν οδηγήσει στην εξαθλίωση των φτωχότερων διότι τους αρπάζουν τα λεφτά το κράτος με την υπερφορολόγηση και οι τράπεζες με την υπερχρέωση. Οι μεταρρυθμίσεις που ζητάει το κερδοσκοπικό κεφάλαιο έχουν ως στόχο την παράταση αυτής της κατάστασης στη χώρα με όλες τις ολέθριες συνέπειες που μπορεί να έχει (αποικία χρέους, ξεπούλημα, κίνδυνος απώλειας εδαφών από την «αναγκαστική» σύμμαχο της Γερμανίας, Τουρκία, και άλλες όμορες και όχι μόνο χώρες).
Η έρευνα για λογαριασμό του γερμανικού Ιδρύματος Μακροοικονομικών Μελετών Hans Böckler. «Αλληλεγγύη και προσαρμογή στα χρόνια της κρίσης» που εκπόνησαν ο ομότιμος καθηγητής Οικονομικών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην υπουργός Τάσος Γιαννίτσης μαζί με τον αναπληρωτή καθηγητή Αγροτικής Οικονομίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Σταύρο Ζωγραφάκη καταδεικνύει το αυτονόητο.
Αν υπάρχει έλλειψη ρευστότητας στις τράπεζες, όπως οι τραπεζίτες διατείνονται, δεν υπάρχει ρευστότητα στο λαό. Το ονομαστικό ακαθάριστο προϊόν των μέσων ελληνικών νοικοκυριών μειώθηκε συνολικά μεταξύ 2008 και 2012 έως και κατά ένα τέταρτο, ενώ οι μεγάλες αυτές μειώσεις οφείλονται κατά το ήμισυ στις περικοπές μισθών. Τα μη προνομιούχα νοικοκυριά έχασαν μέσα στην κρίση το 86% του συνολικού τους εισοδήματος, ενώ οι πιο εύπορες οικογένειες μόλις το 16% με 20%.
Ειδικότερα, τα χαμηλότερα στρώματα αναγκάστηκαν να υποστούν φορολογικές επιβαρύνσεις που αυξήθηκαν έως και 337% σε σχέση με το 2008.
Αντίθετα, τα ανώτερα οικονομικά στρώματα υπέστησαν περαιτέρω επιβαρύνσεις της τάξεως μόλις του 9%. Σε απόλυτους αριθμούς, αν και η φορολογική επιβάρυνση στα μη προνομιούχα νοικοκυριά αυξήθηκε μόνο κατά κάποιες εκατοντάδες ευρώ, εντούτοις συνοδεύτηκε από τις μαζικές μειώσεις σε μισθούς αλλά και την αύξηση της ανεργίας.
Οι περικοπές που επιβλήθηκαν ήταν πολύ πιο εκτεταμένες από ό,τι χρειαζόταν στην πραγματικότητα για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας σε διεθνές επίπεδο.
Επιπλέον αναφορικά με τις μειώσεις μισθών η έρευνα σημειώνει ότι αυτές ήταν πολύ πιο επίπονες στον ιδιωτικό τομέα σε σχέση με τον δημόσιο. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις οι μειώσεις που αποφασίσθηκαν για μισθούς του δημοσίου είτε δεν εφαρμόστηκαν ποτέ στην πράξη είτε αποσύρθηκαν, εν μέρει, λόγω δικαστικών αποφάσεων.
Η έρευνα αναφέρει επίσης ότι το 2012 ένα στα τρία ελληνικά νοικοκυριά έπρεπε να αντεπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις με ετήσιο εισόδημα περί τα 7.000 ευρώ.
danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.