Γιατί συνεχίζονται οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας;

Η τραγωδία των νεοάστεγων συνεχίζεται κάθε Τετάρτη στα ειρηνοδικεία της χώρας, καθώς οι πρώτες και συνήθως οι μοναδικές κατοικίες υπερχρεωμένων δανειοληπτών βγαίνουν κανονικά στο σφυρί από τις τράπεζες παρά τις υποσχέσεις της κυβέρνησης ότι θα τους σταματήσει άμεσα. 

 

Κάθε Τετάρτη στο Πρωτοδικείο και Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης βγαίνουν στο σφυρί οι κατοικίες δανειολήπτών με ρυθμούς…εργοστασίου ηλεκτρονικών συσκευών κάπου στην ανατολική Κίνα. Στα γραφεία των πρωτοδικών και των ειρηνοδικών καθώς και στο αρχείο και στα γραφεία πρωτόκολλου στοίβες με έγγραφα περί διαταγών πληρωμής, κατασχέσεων περιμένουν και οι υπερχρεωμένοι δανειολήπτες που δεν είχαν προφτάσει ή δεν προσπάθησαν να υπαχθούν στον νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά (3869/2010) γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν έχουν κανένα μέσο πλέον για να προστατέψουν τα σπίτια τους.

 

Οι τραπεζίτες πιέζουν για να ισχύσουν όσα εκείνοι θέλουν γύρω από τα ανεξόφλητα δάνεια, τους πλειστηριασμούς και ότι άλλο μπορούν να κερδίσουν μέσω της υπερχρέωσης των πολιτών. 

 

Μια στρεβλή κατάσταση διαμορφώνεται την ίδια ώρα. Με τα αποθέματα της υπομονής τους εξαντλημένα από καιρό, με τις προσδοκίες τους για κοινωνική δικαιοσύνη να εξανεμίζονται και με το δίλημμα αν θα ζήσουν με κάποια ελάχιστη αξιοπρέπεια ή αν θα πεθάνουν, πληρώνοντας τις παρανόμως διογκωμένες υπερχρεώσεις των τραπεζών για δάνεια που έλαβαν πριν ξεσπάσει η καταιγίδα των μνημονίων, οι δανειολήπτες προσπαθούν να σβήσουν τα ίχνη τους από τους τραπεζίτες, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν υπάρχουν σωτήρες και στην τελική αν είναι να βυθιστούν στη θάλασσα να συμπαρασύρουν μαζί τους και εκείνους που τους βύθισαν. Ετσι, δεν απαντάνε σε καμία εισπρακτική εταιρία, σε κανέναν τραπεζικό υπάλληλο, σε κανέναν δικηγόρο, ούτε καν στους γνωστούς τους. Απομονώνονται και περιμένουν το…τέλος της τραγωδίας και ποτέ το τέλος μιας τραγωδίας στη σημερινή Ελλάδα δεν είναι καλό, αφού δεν περιέχει την κάθαρση ή τη λύτρωση. 

 

Η κυβέρνηση επιχειρεί να βγάλει διάφορους λαγούς από το μανίκι της, αλλά στην ουσία δεν έχει ούτε καν πουκάμισο. Δεν θα μπορούσε να περιγραφεί διαφορετικά μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να μεταρρυθμίσει με βάση το λαΐκό αίτημα, όπως αντανακλάται στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, αφού οι προηγούμενες φρόντισαν να εκχωρήσουν το δικαίωμα λήψης αποφάσεων για την οικονομική πολιτική της χώρας στους «θεσμούς», την Κομισιόν, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. 

 

Αυτό μας λένε, δηλαδή, οι «θεσμοί». Ετσι είχε απαντήσει πριν από μερικά χρόνια, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ακόμη διαβεί τον Ρουβικώνα, ο τότε αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Ολι Ρεν, στον τότε ευρωβουλευτή του κόμματος, Νίκο Χουντή. «Ολα τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης είναι ανεξάρτητα και αποφασίζουν ανεξάρτητα για τις οικονομίες τους, εκτός από την Ελλάδα που αυτό το δικαίωμα το έχει εκχωρήσει στην τρόικα». Τόσο απλά, τόσο κυνικά,. τόσο μεγάλο ξεπούλημα με αντάλλαγμα οι έχοντες να παραμείνουν έχοντες και οι μη έχοντες να…παν να κόψουν τον λαιμό τους ή καλύτερα να γίνουν δούλοι των εχόντων και να μην διαμαρτύρονται διότι τουλάχιστον… ζούνε.

 

Περιμέναμε τόλμη από την κυβέρνηση στο ξήλωμα του παρασιτικού οικονομικού συστήματος της χώρας. Περιμέναμε να τιμωρηθούν και να φυλακιστούν όλοι οι υπεύθυνοι των οικονομικών εγκλημάτων σε βάρος του ελληνικού λαού είτε βρίσκονταν σε θέσεις πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, είτε βρίσκονταν σε συνδικαλιστικές θέσεις που υποτίθεται ότι υπερασπίζονταν τους βαλλόμενους εργαζόμενους αλλά στην ουσία κλείναν συμφωνίες με τις εργοδοσίες για να μη μείνουν οι ίδιοι χωρίς την παχυλή αργομισθία τους 

 

Αντ’ αυτού βλέπουμε όχι μόνο τα λαμόγια να εξακολουθούν να έχουν 2-3 θέσεις αργομισθίας και να λαμβάνουν άλλα τόσα φανερά και κρυφά έσοδα από αλλού και να εξουσιάζουν τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα και την ίδια ώρα τα λαμπρά μυαλά της χώρας αλλά και τους σκληρά εργαζόμενους είτε να μένουν στην ανεργία, να ξενιτεύονται με άγνωστο μέλλον και προοπτική είτε να ψευτοδουλεύουν μέσα σε αυτό το παρασιτικό σύστημα που λέγεται κατ’ ευφημισμόν αγορά εργασίας. 

 

Οι μεταρρυθμίσεις που αξίωσε η τραπεζοκρατία έθρεψαν το παρασιτικό σύστημα, αντί υποτίθεται να το περιορίσουν ακι σήμερα οι φτωχοί συνεχίζουν να γίνονται φτωχότεροι και οι πλουσιότεροι -όσοι είναι καπάτσοι με την κακή έννοια- κερδίζουν μια δεύτερη περιουσία στις πλάτες όσων χάνουν. 

 

Στο παιχνίδι του κέρδους, η πρώτη και μοναδική κατοικία αποτελεί ένα είδος συμβόλου. Τελευταίο καταφύγιο και μοναδική σοβαρή περιουσία ενός φτωχού είναι ότι του απομένει για να μην  το βάλει κάτω και να ξαναπροσπαθήσει να σταθεί στα πόδια του παρά να συμβιβαστεί με μια μίζερη ζωή χωρίς ουσία σε μια κοινωνία που αντί να ξυπνήσει, διαρκώς αποχαυνώνεται ζαλισμένη ακόμη από την υπεραφθονία του τίποτα και χωρίς ακόμη να αντιληφθεί ότι η φτώχεια όχι απλά της έχει χτυπήσει την πόρτα αλλά ετοιμάζεται να πάρει την πόρτα και να μη φύγει ποτέ. 

 

Επομένως, σε αυτόν τον ακήρυχτο πόλεμο παρασίτων και τιμίων Ελλήνων οι δεύτεροι που τόσα και τόσα χρόνια κράτησαν στο επίπεδο που είναι σήμερα η Ελλάδα παρά τις προσπάθειες των πρώτων να την κάνουν «Ανταρκτική», οι κατοικίες των μη εχόντων έχουν έναν συμβολισμό.

 

Πάντα είχαν έναν συμβολισμό οι κατοικίες για τους τοκογλύφους, ήταν θέμα πρεστίζ να πέσουν στα γαμψά νύχια τους 

 

Κώδικες Πολιτικής Δικονομίας, εθνική νομοθεσία και Σύνταγμα της Ελλάδας πάνε τσάρκα πέρα στο Μπαξέ Τσιφλίκι και ισχύει ο νόμος του τραπεζίτη. Η καλύτερα ο νόμος του τοκογλύφου διότι στην περίπτωση των εγχωρίων τραπεζών δεν ισχύει καν ο κώδικας που έχει όρισει η Τράπεζα της Ελλάδας, ούτε καν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αλλά όσα είχαν αυτές προσυμφωνήσει μεταξύ τους για τις παράνομες, άκυρες και καταχρηστικές υπερχρεώσεις των δανειοληπτών. 

 

Η κυβέρνηση με πηχιαίους τίτλους είχε ανακοινώσει, αν ενθυμούμαστε καλά, μια ημέρα μετά την ανάληψη των καθηκόντων της ότι προχωράει άμεσα στην προστασία της πρώτης κατοικίας όλων των υπερχρεωμένων δανειοληπτών. 

 

Εκατό μέρες διακυβέρνησης πλησιάζουν και οι πλειστηριασμοί συνεχίζονται κανονικά από την Πρωτοχρονιά του 2015 με απόφαση της τότε μνημονιακής κυβέρνησης διότι απλά η απερχόμενη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου θέλησε να τιμωρήσει τον ελληνικό λαό διότι δεν δέχθηκε να συνεχίσει να τον καταστρέφει. 

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες μόλις πήραν την κυβέρνηση, χώρισαν τα υπουργεία, χώρισαν τις γενικές γραμματείες και τα υφυπουργεία, τα χωράφια τα ποτιστικά, τα χωράφια τα πετροτσούκαλα και όταν θυμήθηκε ότι πρέπει και να ικανοποιήσει τα αιτήματα του ελληνικού λαού και είδε ότι έπρεπε να τα βάλει με την ελίτ και τους τραπεζίτες αντί να τα βάλει μαζί τους ξεκίνησε διάλογο με τα εξής αποτελέσματα:

 

α) οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας συνεχίζονται

β) οι τραπεζίτες συνεχίζουν να υπερχρεώνουν τους δανειολήπτες παρότι είναι ξεκάθαρα παράνομοι, άκυροι και καταχρηστικοί οι όροι των δανειακών συμβάσεων

γ) οι τραπεζίτες εξακολουθούν να απολαμβάνουν ασυλίας για τα παρελθόντα αμαρτήματά τους

δ) επιχειρείται η υποβάθμιση του νόμου 3869/2010 αντί η αναβάθμισή του 

ε) η κυβέρνηση δεν συνδιαλέγεται με εκπροσώπους των δανειοληπτών

 

Κι από πάνω ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που παραλίγο να τα κάνει πάνω του από μια πιτσιρίκια ακτιβίστρια από τη Γερμανία αλλά δεν φοβάται την ελληνική κυβέρνηση λέει κάτι που ακούγεται αυτονόητο, αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό που εννοεί. Λέει ότι καμία γενικευμένη αναστολή των πλειστηριασμών κύριας κατοικίας δεν πρέπει να ισχύσει, εφόσον δεν είναι καίρια στοχευμένη προς μία σχετικά περιορισμένη ομάδα ευπαθών οφειλετών που πράγματι χρήζουν προστασίας. 

 

Αχ, φιλεύσπλαχνοι κι ακριβοδίκαιοι τραπεζίτες. Ας είναι καλά οι κερδοσκόποι που σας προστατεύουν για να συνεχίζετε να διαπράττετε οικονομικά εγκλήματα κατά του ελληνικού λαού στο όνομά του. 

 

danioliptes.gr