Όταν ο πρωθυπουργός υποστηρίζει πως στην Ευρώπη υπάρχουν ακραίες φωνές που επιδιώκουν να υπάρξει ένας ανήθικος και στυγνός χρηματοδοτικός εκβιασμός σε βάρος της Ελλάδος λέει την αλήθεια. Μόνον που αυτή η αλήθεια είναι μισή.
Οι ακραίες φωνές ενισχύονται από την αβελτηρία ή και άρνηση ενδεχομένως και ανικανότητα της κυβερνήσεως να παρουσιάσει, στις ημερομηνίες και στο πλαίσιο που έχει συμφωνηθεί με τους εταίρους-δανειστές μας, τις μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα που θα ξεμπλοκάρουν τη χρηματοδοτική βοήθεια και θα οδηγήσουν σε μια νέα συμφωνία, ανεξαρτήτως της ονομασίας που αυτή θα λάβει, λένε οι θιασώτες του κοινωνικού bullying, όπως είναι αυτό που συμβαίνει τώρα στον ελληνικό λαό.
Οι ίδιοι προειδοποιούν ότι αν η Αθήνα αποκηρύξει τους δανειστές – τοκογλύφους και βάλει επιτέλους σε τάξη την οικονομική κατάσταση στη χώρα με αξιοκρατία και όχι αργομισθία στο Δημόσιο (θα επεκταθεί και στον ιδιωτικό τομέα) και με φυλάκιση των ευθυνόντων για τα οικονομικά εγκλήματα σε βάρος του ελληνικού λαού και απόδοσης των παρανόμων και αδιαφανώς αποκτηθείσων περιουσιών τους σε αυτούς, από τους οποίους τα έκλεψαν, η χώρα θα βρεθεί εξαιρετικά μόνη σε ένα ολοένα και πιο εχθρικό περιβάλλον (Τουρκία, προσφυγικό πρόβλημα, Αλβανία, ΠΓΔΜ και δεν ξέρουμε τί άλλοι κίνδυνοι).
Εμείς ως υπερχρεωμένοι δανειολήπτες εκτιμούμε ότι η κυβέρνηση είναι ανίκανη να τα βάλει με όσους είναι υπεύθυνοι για τα οικονομικά εγκλήματα σε βάρος του ελληνικού λαού διότι δεν έχει σχέδιο, δεν έχει τα κότσια και δεν έχει τους ικανούς ανθρώπους για να το κάνει.
Οι τραπεζίτες είναι πρώτα και κύρια υπεύθυνοι για την κρίση. Αυτοί την προκάλεσαν και αυτοί τη φόρτωσαν στο λαό, εκείνοι πίεσαν για την υπογραφή των Μνημονίων, εκείνοι σήμερα καρπώνονται τα κέρδη από την κρίση και ζητάνε κι άλλα, προκαλώντας, αλλά είπαμε, δεν έχουμε δημοκρατία αλλά τραπεζοκρατία σε αυτή τη χώρα.
Ακολουθούν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί. Αν και έχουν κάνει τόσο κακό σε τόσους πολλούς ανθρώπους σε αυτή τη χώρα, κάποιοι από αυτοί παραμένουν αρχηγοί κομμάτων ή ζούνε βίο ήσυχο διότι πολύ απλά προστατεύονται. Αν όχι από το κράτος από ποιους;
Οι θαλασσοδανειζόμενοι επιχειρηματίες δυστυχώς αφθονουν στη χώρα μας. Δεν είναι 100-200 αλλά πολλοί. Οι μικρότεροι έμαθαν από τους μεγαλύτερους καρχαρίες να κολυμπούν στα πολύ ρηχά νερά και για να τους πιάσεις πλέον υπάρχει κίνδυνος να χάσεις τη ζωή σου όχι από τα δόντια τους αλλά από το τίναγμά τους όταν θα πιαστούν. Δεν θυμόμαστε ποτέ σε αυτή τη χώρα αυτοί οι τρεις κατηγορίες Ελλήνων να ήταν υπόλογοι της δικαιοσύνης. Μάλλον το αντίθετο συνέβαινε και εξακολουθεί να συμβαίνει…
Δεν είναι τυχαίο που έχουν περάσει εκατό ημέρες διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ και η πρώτη και μόνη κατοικία ενός υπερχρεωμένου δανειολήπτη εξακολουθεί να μην προστατεύεται.
Για τους δανειστές-τοκογλύφους τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Η διαφορά μεταξύ Αθήνας και Θεσμών, όπως λέγεται τώρα η τρόϊκα, έγκειται στο γεγονός ότι η Αθήνα επιδιώκει μια κατά βάσιν πολιτική συμφωνία, ενώ οι Θεσμοί θεωρούν πως η πολιτική διαπραγμάτευση εξαντλήθηκε στο Γιούρογκρουπ της 20ης Φεβρουαρίου και της Επταμερούς συνάντησης την 19η Μαρτίου στις Βρυξέλες κι αυτό που απομένει είναι η υποβολή της λίστας της συγκεκριμένων ενεργειών που θα κάνει η κυβέρνηση προκειμένου να ολοκληρωθεί επιτυχώς στο Γιούρογκρουπ η αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας.
Η δεύτερη διαφορά είναι ότι η κυβέρνηση επιμένει στις κόκκινες γραμμές για μισθούς, συντάξεις, ΦΠΑ και εργασιακά, ενώ οι Θεσμοί επιμένουν πως χωρίς, έστω ήπιες, παρεμβάσεις σ’ αυτά δεν μπορούν να καλυφθούν τα δημοσιονομικά και χρηματοδοτικά κενά ούτε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Ηπιες επεμβάσεις θα ήταν μισθός και σύνταξη στα 320 ευρώ…και χωρίς προστασία πρώτης κατοικίας για τους υπερχρεωμένους δανειολήπτες παρά μόνο για όσους έχουν ανάγκη. Ηπια επέμβαση θα ήταν μια χώρα να γίνει αποικία χρέους, αν δεν είναι ήδη. Κάτι τέτοιο εννοούν προφανώς όσοι ζητάνε ήπιες επεμβάσεις.
Η τρίτη διαφορά είναι ότι στην κυβέρνηση παραμένει κυρίαρχη η άποψη ότι η Ελλάδα, μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, μπορεί και οφείλει να γίνει ο πυροκροτητής προοδευτικών και ριζοσπαστικών εξελίξεων στην Ευρώπη, ενώ οι εταίροι και δανειστές της χώρας επιμένουν στην αρχή ότι τα κράτη έχουν συνέχεια και αυτό που πρέπει και οφείλει να κάνει η Ελλάδα είναι να τηρήσει τους κανόνες και να υλοποίησει τα υπεσχημένα. Ούτε επανάσταση έγινε με τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε θα γίνει επομένως!
Μάλλον, σε αυτό συμφωνούμε και εμείς. Αλλα περιμέναμε μετά από την 25η Ιανουαρίου και άλλα γίνονται. Οι άνεργοι που δεν είχαν να πληρώσουν τα υπερτοκογλυφικά δάνεια στις τράπεζες γίνονται άστεγοι και σωτηρία δεν υπάρχει όσο οι τραπεζίτες συνεχίζουν να λειτουργούν κατ’ αυτό τον τρόπο.
Υψηλόβαθμος κοινοτικός αξιωματούχος που, εκ της θέσεώς του, παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις διαπραγματεύσεις υποστηρίζει ότι: “Κάνει λάθος ο κ. Τσίπρας αν πιστεύει πως η Ελλάδα μπορεί να γίνει η Κούβα της Μεσογείου και ο ίδιος Κάστρο. Αυτές είναι ιδεοληψίες του προηγούμενου αιώνα. Ο κομμουνισμός κατέρρευσε. Η Σοβιετική αυτοκρατορία διελύθη. Ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε. Η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ, της ευρωζώνης, του ΝΑΤΟ, του ΟΑΣΕ, οι τράπεζές της ελέγχονται από την ΕΚΤ, βρίσκεται εκτός αγορών, έχει λάβει ένα πρωτοφανές, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, δάνειο από τα κράτη-μέλη της ΕΕ και το ΔΝΤ, ενώ της έχουν “κουρευθεί” και 110 δις ευρώ από το δημόσιο χρέος της. Είναι πάρα πολλές και μεγάλες οι δεσμεύσεις της για να επιδίδεται σε ασκήσεις ανεξαρτησίας και εναλλακτικής χρηματοδότησης, που σημειωτέον ούτε τις προσφέρονται ούτε υπάρχουν. Η θέση της είναι στο ευρώ και το μέλλον της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν δεν υπάρξει γρήγορα συμφωνία και οδηγηθούμε σε ρήξη θα μπει στο περιθώριο και θα γίνει ένα κράτος-παρίας κάτι που θα της δημιουργήσει προβλήματα ακόμη και εθνικής επιβίωσης καθώς γειτνιάζει μ’ ένα περιβάλλον εύφλεκτο και εχθρικό”.
Η τελευταία αποστροφή, η γεωπολιτική, του κοινοτικού αξιωματούχου, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής καθώς επισημαίνεται από διαφορετική οπτική απ’ αυτή που προβάλλει η κυβέρνηση και στην οποία στηρίζει πολλά για να επιτύχει να αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερα ωφέλη στις διαπραγματεύσεις. Μέχρι τώρα η κυβέρνηση πιστεύει πως η γεωστρατηγική της θέση αποτελεί ασπίδα έναντι παραλόγων απαιτήσεων των εταίρων-δανειστών μας και είναι αυτή που μας εξασφαλίζει και τη βοήθεια από τους Αμερικανούς. Όπως μας λέει όμως σημαντικός πολιτικός παράγων της χώρας που γνωρίζει καλά το διεθνές παιχνίδι “αν παρατραβήξουμε το σκοινί μπορεί το γεωστρατηγικό χαρτί να γυρίσει και εναντίον μας. Αν η Ελλάδα βρεθεί εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου κινδυνεύει αυτή πρώτα, ακόμη και με εθνική συρρίκνωση, και μετά η Δύση, η οποία θα βρει τρόπους να διαφυλάξει τα συμφέροντα και σύνορά της. Θα πρέπει λοιπόν να προσέξει πολύ η κυβέρνηση πως παίζει αυτό το χαρτί και όχι να γίνεται χαρτοπόλεμος από τον Καμμένο και κάποιους άλλους υπουργούς και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ”.
Μάλιστα, λέγεται πως περίπου αυτή την άποψη εξέφρασε και ο Γ. Παπανδρέου στη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό. Λέγεται δηλαδή πως του είπε να μην θεωρεί δεδομένη και μέχρι τέλους τη στήριξη του Ομπάμα στην κόντρα με την Μέρκελ. “Οι ΗΠΑ δύσκολα θα θυσιάσουν για χάρη της Ελλάδος τη σχέση με τη Γερμανία. Πρόσεξε Αλέξη, μην ξαφνικά οι Αμερικανοί αρχίζουν και πιέζουν κι αυτοί εσένα και μείνεις χωρίς κανέναν σύμμαχο”.
Αυτά τα λέει ο Γιώργος Παπανδρέου και οι πραιτοριανοί και κονδυλοφόροι των κερδοσκόπων λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις ανησυχίες τους καθώς έχουν τα ίδια συμφέροντα με την οικογένειά του. Εμείς ξέρουμε ότι οι ΗΠΑ δεν αντέχουν άλλο τον γερμανικό πονοκέφαλο, αλλά τον προτιμούν από έναν ρώσικο ή έναν κινέζικο πονοκέφαλο. Ρώσοι και Κινέζοι από την πλευρά τους αναζητούν την ανεξαρτησία τους και οχύρωσή τους από τους κερδοσκόπους που κάνουν τόσο άψογα τη δουλειά τους στην Ελλάδα. Δεν θα είχαν επίσης κανένα πρόβλημα να γίνονταν οικονομικοί σωτήρες μιας χώρας στην Ευρώπη διότι δεν θα έχαναν, αλλά θα κέρδιζαν πόντους.
Οι λαοί δεν ξυπνάνε εύκολα για να σπάσουν τις αλυσίδες τους, όσο η κοινωνία είναι δομημένη ώστε να προεξοφλείται μια ευτυχισμένη ζωή σε κάποιον με βάση το πόσο πλούσιος είναι κάποιος σε χρήμα και όχι σε μυαλό ή συναισθήματα.
Η κοινωνία πρέπει να αλλάξει. Κι αυτό στην χώρα μας μόνο μπορεί να γίνει. Από εδώ ξεκινήσαν πολλά γιατί όχι και η επιστροφή σε μια ανθρωποκεντρική κοινωνία που δεν θα ορίζεται με βάση το χρώμα του χρήματος αλλά το χρώμα των συναισθημάτων και της λογικής. Πόσο πιο ευτυχισμένη θα ήταν μια οποιαδήποτε κοινωνία σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου τότε;
Επειδή κανείς μας δεν είναι πλέον παιδί των λουλουδιών αλλά όλοι λοξοκοιτάζουμε στα όπλα, αν ισχύει όσα λένε οι αναρχικοί ότι μέσα από το χάος ξεφυτρώνουν άνθη, τότε μακάρι να έχουν δίκιο.
Το βέβαιο είναι ότι δεν έχουμε χάσει ακόμη το δικαίωμα να είμαστε πολίτες και όχι δούλοι -τουλάχιστον επισήμως – στην πατρίδα μας.
danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.