Παραλογισμοί…

Αγγίζει πραγματικά τα όρια του παραλόγου η ταχύτητα  αλλά και η ευκολία με την οποία ανοίγει μέτωπα η κυβέρνηση.

 

Την ώρα που βρισκόμαστε κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο, προσπαθώντας να καταλήξουμε σε μια συμφωνία με τους δανειστές  για περιοριστεί τουλάχιστον η ασφυξία στην οικονομία, δημιουργούμε ένα ακόμα  μέτωπο σύγκρουσης με τους αμερικανούς. 
 

Ενώ λίγες βδομάδες πριν επένδυε στην αμερικανική στήριξη, για να αντιμετωπίσει τις πιέσεις των ευρωπαίων, κατάφερε με τη νομοθετική ρύθμιση για την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, να δημιουργήσει ένα κλίμα έντασης στις σχέσεις της Ελλάδας με την υπερδύναμη.

 

Αγνοώντας τις δεδομένες, καλώς η κακώς, ευαισθησίες των αμερικανών για δράστες τρομοκρατικών επιθέσεων σε αμερικανούς πολίτες, παρά τις προειδοποιήσεις που είχε, επέμεινε και επιμένει ακόμα, να τις αγνοεί. Το αποτέλεσμα  το είδαμε με την έντονη αντίδραση της Ουάσιγκτον, που αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο νέων περιπλοκών, αν υλοποιηθεί  η αποφυλάκιση Ξηρού.

 

Είναι προφανές πλέον ότι στην  κυβέρνηση δεν υπάρχει καμιά προτεραιότητα ως προς την ιεράρχηση των επιλογών της. Τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο διεθνές μέτωπο, ανοίγει θέματα ήσσονος σημασίας σε σχέση με τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Ενώ επιμένει στη γεωπολιτική δυναμική της χώρας, ως αντίβαρο στην κρίσιμη οικονομική κατάσταση, με τις ενέργειες της αποδυναμώνει τη θέση της και διαταράσσει συμμαχίες, ενώ τις έχει απόλυτη ανάγκη.

Επιμένει επίσης να αγνοεί μια σειρά ιστορικά προηγούμενα, που έχουν αποδείξει  εμπράκτως και με οδυνηρό τίμημα, ότι οσάκις μια ελληνική κυβέρνηση αγνόησε συμμαχίες και διεθνείς συσχετισμούς δύναμης, η χώρα το πλήρωσε πολύ ακριβά. Ενώ είναι σαφές ότι το μείζον θέμα για τη χώρα αλλά και για την κυβέρνηση την ίδια, είναι η επίτευξη μιας έντιμης συμφωνίας με τους ευρωπαίους και το ΔΝΤ, για να ξεφύγει η οικονομία από το αδιέξοδο στο  οποίο βρίσκεται, ασχολείται με κινήσεις εντυπωσιασμού και κατευνασμού της κομματικής πελατείας, αγνοώντας τις παρενέργειες που προκαλεί.

Είτε αρέσει είτε όχι σε ορισμένα κυβερνητικά στελέχη, οι διεθνείς συμμαχίες της χώρας, έχουν  μεγαλύτερη σημασία από το αν και πότε θα αποφυλακιστεί ένας κρατούμενος. Κι αν δεν το καταλαβαίνουν είναι ευθύνη του  πρωθυπουργού να τους το επιβάλλει

ΤΟ ΒΗΜΑ