Η φυγή υψηλά καταρτισμένων εργαζόμενων αλλά και επενδυτών από την Ελλάδα σταδιακά δίνει τη θέση της σε ότι πιο βρώμικο διαχειρίζεται την παγκόσμια κερδοσκοπική παραοικονομία σε ότι αφορά στα τραπεζικά προϊόντα και στην αρπαγή ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας. Οι 300 της Βουλής έχουν αντιληφθεί άραγε ότι η ανάπτυξη πάει περίπατο στα…Τάρταρα εξαιτίας της σίγουρης ήττας από την παρασιτική ελίτ και τους κερδοσκόπους προστάτες της όποιου ευσυνείδητου ελεύθερου επαγγελματία επιχειρήσει να επενδύσει στην ίδια του τη χώρα;
Τί μέλλει γενέσθαι στο ομιχλώδες τοπίο της εργασίας στην Ελλάδα δεν μπορεί κανείς να προβλέψει με βεβαιότητα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η χώρα μας αποτελεί μαγνήτη για κάθε κερδοσκόπο που έχει γίνει γνωστός για τη δράση του στα μέρη, όπου δρούσε, και παρατηρεί την χώρα μας ως Ελντοράδο έτοιμο για σάρωση. Δωρεάν ίσως δε και με την κρατική επιδότηση -δηλαδή χρήμα που προέρχεται από την υπερφορολόγηση των κατοίκων της χώρας- ίσως καταλήξει ως υποστηρικτική βοήθεια για όσους επιτήδειους θελήσουν να βάλουν στο χέρι ασημικά που είχαν κάποτε τόσο μεγάλη αξία που κανείς δεν διανοούνταν να τα διεκδικήσει.
Χαμένη στην παραζάλη της εξουσίας και της εξυπηρέτησης των μικροσυμφερόντων, η κυβέρνηση δέχεται όποιον υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια ακόμη και αν το παρελθόν του περιλαμβάνει ένα ποινικό μητρώο γεμάτο με οικονομικά σκάνδαλα. Κανένα κριτήριο και καμία στρατηγική για την προσέλκυση σοβαρών επενδυτών και φυσικά κανένα κίνητρο για να τους δελεάσουν πέρα από αόριστες υποσχέσεις που τελικά συνοδεύονται από ναυάγια συμφωνιών, όπως συνέβη με κάποιους πρίγκιπες από την αραβική χερσόνησο, ή με τους Κινέζους που έχουν χαράξει τη δική τους στρατηγική επιδιώκοντας να είναι η νέα παγκόσμια οικονομική υπερδύναμη και στην κατεύθυνση αυτή ο Πειραιάς έχει καταστεί το αγαπημένο λιμάνι τους στην Ευρώπη, τροφοδοτώντας με κακής ποιότητας προϊόντα την ευρωπαϊκή αγορά χωρίς ιδιαίτερα οικονομικά οφέλη για κανέναν προς το παρόν και με τους εργαζόμενους να λαμβάνουν μισθούς…μνημονιακής Ελλάδας αλλά με κινέζικες συνθήκες εργασίας.
Αν οι Κινέζοι της Cosco ή τα ρούβλια των Ρώσων μέσω της ανθηρής πλέον κοινότητας των παλλινοστούντων από την πρώην Σοβιετική Ενωση θεωρούνταν το success story που επικαλούνται οι αποτυχημένοι ιδιοκτήτες ταχυφαγείων που δεν είχαν απολύτως κανένα πρόβλημα να γίνουν πρωθυπουργοί και να λάβουν τα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ληφθεί μετά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα 20 funds που βρίσκονται στον βατήρα εκκίνησης, σύμφωνα με δημοσίευμα της Deal news αποτελούν ουσιαστικά θα γίνουν τα αρπακτικά που υποτίθεται ότι θα φέρουν ώθηση στην εγχώρια ανάπτυξη αλλά στην ουσία θα καταληστέψουν τη χώρα.
«Περισσότερα από 20 funds περιμένουν την υπογραφή συμφωνίας της ελληνικής κυβέρνησης με τους πιστωτές προκειμένου να δραστηριοποιηθούν στην ελληνική αγορά», σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα.
«Tα funds αυτά, που καλύπτουν κάθε είδους επενδύσεις, από τοποθετήσεις στο ελληνικό Xρηματιστήριο και στα ελληνικά ομόλογα, θέλουν να επενδύσουν σε ελληνικές επιχειρήσεις, έχουν «σκανάρει» από καιρό την ελληνική αγορά και είχαν επαφές με τοπικούς επιχειρηματικούς παράγοντες αλλά και με τα στελέχη της νέας κυβέρνησης. Kαι, μπορεί κάποια από τα μεγαλύτερα επενδυτικά funds, που είχαν επενδύσει στην Eλλάδα να προχωρούν σε ρευστοποίηση των μετοχών τους το τελευταίο διάστημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σκοπεύουν να εγκαταλείψουν τις επενδύσεις στη χώρα.
Όπως αναφέρουν παράγοντες της επιχειρηματικής ζωής, θα επανέλθουν σε νέες τοποθετήσεις σε πολλές και διαφορετικού κλάδου επιχειρήσεις, ενώ περιμένουν να δώσει η ελληνική κυβέρνηση ένα ξεκάθαρο και σαφές στίγμα σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις.
Xαρακτηριστική είναι η περίπτωση της EYΔAΠ όπου, στην περίπτωση που αποφασίσει να αποχωρήσει ο John Paulson υπάρχει σχήμα αποτελούμενο από διεθνή funds που φέρονται πρόθυμα να αποκτήσουν το ποσοστό του μαζί με το 10% της EYΔAΠ που ανήκει στο Δημόσιο.
O John Paulson, ένας από τους 100 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, με περιουσία 11,2 δισ. δολάρια το 2014 έχει σημαντικές συμμετοχές σε ελληνικές τράπεζες αλλά και άλλες εταιρείες όπως Eurobank, Πειραιώς, Alpha Bank, EYΔAΠ κ.α.,αλλά εμφανίζεται να προχωρά σε πωλήσεις μετοχών που κατείχε σε ποσοστό κάτω του 5%, για τις οποίες όμως δεν υπάρχει υποχρέωση γνωστοποίησής τους. Πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν σκέφτεται να εγκαταλείψει την Eλλάδα αλλά να αλλάξει το χαρτοφυλάκιο του».
Ο Paulson και άλλοι έχουν κατηγορηθεί στο παρελθόν για οικονομικά σκάνδαλα και ότι απέκτησαν την περιουσία τους, πατώντας επί πτωμάτων, αλλά πέραν αυτού ουδείς τους ενόχλησε, όπως ακριβώς δηλαδή συμβαίνει με την εγχώρια ελίτ θαλασσοδανειζκόμενων ψευτοεπιχειρηματιών, βαρώνων των ΜΜΕ και των κατασκευών, των τραπεζιτών και χρυσοκάνθαρων του Δημοσίου που δεν είδαν στο σπίτι τους ούτε μια μέρα Μνημονίου.
Αν όμως η κυβέρνηση υπογράψει στη Ρίγα ή αλλού ότι αναγνωρίζει την Ελλάδα ως αποικία χρέους, τους κερδοσκόπους ως αποίκους και τον ελληνικό λαό ως υπόδουλο ιθαγενή που στην παραμικρή επανάσταση θα πρέπει να επιδεχθεί ξεκληρίσματος -γιατί αυτά προβλέπονται στον «έντιμο συμβιβασμό», δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα για την μπανγκλαντεσοποίηση της χώρας μας. Η Βουλγαρία θα φαντάζει ως μια υγιής καπιταλιστική χώρα με καλό βιοτικό επίπεδο για τους κατοίκους της χάρη στον καπιταλισμό σε σχέση με την εντελώς διεφθαρμένη αγορά εργασίας της χώρας μας με το υδροκέφαλο παρασιτικό Δημόσιο.
Grexi\t επιχειρηματιών
Ο Πόλσον έρχεται και οι Ελληνες επιχειρηματίες φεύγουν. Τα παραδείγματα της εφοπλίστριας Φράγκου και του βαρώνου των καυσίμων, Μελισσανίδη, που επενδύσανε στη…Γερμανία επιβεβαιώνουν τη μεγάλη φυγή των πιο λαμπρών μυαλών αλλά και των πιο υγιών επιχειρηματιών στο εξωτερικό. Η μεγαλύτερη πληγή έγκεται στον κλάδο της εμπορικής ναυτιλίας.
Οι γόνοι των εφοπλιστών που έχουν απομείνει στην Ελλάδα δεν προβληματίζονται να αναφέρουν την καταγωγή τους αλλά ως εκεί…μετά σημασία έχουν οι business και το κέρδος είναι πολύ μεγαλύτερο όταν στο καράβι κυματίζει σημαία Λιβερίας και το προσωπικό αποτελείται από Φιλιππινέζους θαλασσόλυκους.
Ομως, οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρο στην Ελλάδα. Γιατί να φύγουν επομένως; Για να αβγατίσουν τα κέρδη τους προφανώς, καθώς έχουν αντιληφθεί ότι το επενδυτικό κλίμα στη χώρα μας έπαψε να τους συμφέρει. Ενας από τους εφοπλιστές που δεν διστάζει να πει ότι έριξε μαύρη πέτρα στη χώρα του είναι ο Αλέξανδρος Παναγόπουλος. O πατέρας του, Περικλής, πούλησε την Attica πριν οκτώ χρόνια και τα πλοία Superfast και Blue Star Ferries και μετανάστευσε στην… Πορτογαλία για να χαράξει τη δική του ρότα στον χώρο της ακτοπλοΐας, αλλά στο εξωτερικό.
Σε μια συνέντευξή του πριν από τρία χρόνια, ο Αλέξανδρος Παναγόπουλος δήλωνε πως «ίσως επιστρέψω στην Ελλάδα με πιο πολλά πλοία». Μέχρι σήμερα, αυτό δεν έχει γίνει και, όσο μαίνεται η κρίση, μάλλον το πλάνο αυτό θα συνεχίσει να αναβάλεται.
Οι εφοπλιστές δεν είναι οι μόνοι που ρίχνουν μαύρη πέτρα. Είναι περιττό να υπενθυμίσουμε την αποβιομηχάνιση. Τα κουφάρια των εργοστασίων απομείνανε να θυμίζουν ότι κάποτε άνθιζαν από εργατιά και καλό μεροκάματο και διεθνώς βραβευμένοι φωτορεπόρτερ σπεύδουν να τα καταγράψουν με τον φωτογραφικό φακό τους για διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία πριν τα κτίρια-φαντάσματα καταρρεύσουν. Ομως αυτό αποτελεί ένα άλλο σπουδαίο κεφάλαιο των οικονομικών εγκλημάτων που διαπράχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και η σημερινή τα συγκαλύπτει αντί να τα αποκαλύψει και να τα σταματήσει.
danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.