Καθώς η περίοδος της διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους σιγά σιγά ολοκληρώνεται με πάρα πολύ σκληρούς όρους για την Ελλάδα, αρχίζει να γίνεται προφανές ένα γεγονός: Ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει.
Δεν έχει εμπειρία, δεν έχει γνώση, δεν έχει στελέχη και έχει ένα πολύ βασικό πρόβλημα, οτι αντιμετωπίζει την οικονομία σαν ένα κλειστό και ελεγχόμενο σύνολο που στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στον δημόσιο τομέα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και αν “καθαρίσει” από τους ριζοσπάστες αριστερούς, δεν μπορεί να διοικήσει τη χώρα. Είναι ένα κόμμα που στηρίζει την ύπαρξη του στην άρνηση, στον πόλεμο κατά του “συστήματος”, που μάχεται την ελεύθερη οικονομία και τον ιδιωτικό τομέα.
Τώρα ο πρωθυπουργός και οι περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πανικόβλητοι υπογράφουν ένα νέο πολύ σκληρό μνημόνιο μην έχοντας καν τη δυνατότητα αντίδρασης έστω και σε ορισμένα σκληρά, άδικα και αναποτελεσματικά μέτρα, αλλά δεν πιστεύουν οτι το μνημόνιο αποτελεί λύση για την οικονομία. Και ορθώς δεν το πιστεύουν εκεί που έφεραν την κατάσταση. Εκμεταλευόμενοι την αδυανμία μας, οι ξένοι βάζουν μέσα στο μνημόνιο όρους που πλήττουν καίρια τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας, τον τουρισμό και τη ναυτιλία, ενώ η οικονομική απομόνωση της χώρας προκαλεί θανάσιμο κίνδυνο και σε όλους τους άλλους κλάδους.
Το κακό όμως είναι, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε κανένα άλλο κόμμα δεν έχει εκπονήσει ένα “ελληνικό σχέδιο” διάσωσης και ανάκαμψης της οικονομίας. Είναι τέτοια η ανικανότητα του ελληνικού πολιτικού προσωπικού, που ούτε το σχέδιο για συντεταγμένη έξοδο από το Ευρώ και επάνοδο στη δραχμή δεν κατάφεραν να συντάξουν, αλλά τους το έγραψε ο Γιούνκερ και τα επιτελεία της τρόικας.
Το μόνο σχέδιο που υπήρχε τελικώς ήταν το γιουρούσι του Λαφαζάνη στο Νομισματοκοπείο για να κλέψει τα λεφτά της Ευρωπαικής Ένωσης και το “δελτίο” στα τρόφιμα, τα καύσιμα και τα φάρμακα του Λαπαβίτσα. Ο Βαρουφάκης δεν είχε κανένα απολύτως σχέδιο πέραν του τι θα φορέσει στις δημόσιες εμφανίσεις του και με ποιά κάμερα και μικρόφωνο θα πιάσει συζήτηση.
Τα υπόλοιπα κόμματα, τα οποία διαθέτουν και τους οικονομολόγους και τους διοικητικούς και την εμπειρία για να διοικήσουν τη χώρα, περιμένουν απλώς την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και δεν εκπονούν κανένα σχέδιο ούτε για την επόμενη ημέρα, ούτε καν για σήμερα. Δεν έχουν δε, ούτε την εμπιστοσύνη των πολιτών για να ξανακυβερνήσουν όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις.
Το πολιτικό αδιέξοδο είναι ορατό και από τις δημοσκοπήσεις οι οποίες δείχνουν οτι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει πρώτος με διαφορά αλλά η “γοητεία” του και του ίδιου του πρωθυπουργού μειώνονται ραγδαία, ενώ τα άλλα κόμματα δεν ανεβαίνουν. Καθώς η εφαρμογή των μέτρων θα φέρει κατακόρυφη πτώση της δημοτικότητας του πρωθυπουργού και του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν ανέβουν οι μετρήσεις των άλλων κομμάτων, καθαρή πολιτική λύση δεν διαφαίνεται.
Και καθώς δεν διαφαίνεται καθαρή πολιτική λύση, η οικονομία θα συνεχίσει να βαλτώνει και να αδυνατεί να επανέλθει σε κανονική λειτουργία.
Ότι έχει απομείνει από τον ιδιωτικό τομέα τον οποίο φρόντισαν να αποδυναμώσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τώρα διαλύεται από αυτή την κυβέρνηση. Ο αριθμός των επιχειρήσεων που θα κλείσουν από τώρα μέχρι το τέλος του έτους αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά, γεννώντας νέες ορδές ανέργων και φτωχών. Η χώρα βρίσκεται σε οικονομική απομόνωση λόγω της αδυναμίας δανεισμού, των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων και της έλλειψης ζήτησης. Βιώνουμε τώρα μια νέα εσωτερική υποτίμηση που προέρχεται από το πάγωμα της αγοράς και την έλλειψη χρήματος και η οποία δυστυχώς δεν φέρνει τα καλά των υποτιμήσεων, δηλαδή την άυξηση της ανταγωνιστικότητας. Πρόκειται απλώς για πλήρη κατάρρευση της οικονομίας και δεν υπάρχει στο ορατό μέλλον καμία προοπτική επανόδου σε φυσιολογικούς ρυθμούς.
Ήδη στον τουρισμό που είναι ο μόνος κλάδος που λειτουργεί αυτή τη στιγμή λόγω καλοκαιριού, διαπιστώνεται μεγάλη δυσκολία πληρωμων των παραγγελιών καθώς ολοένα και περισσότεροι προμηθευτές ζητούν από τους νησιώτες τουριστικούς επαγγελματίες μετρητά για να στείλουν τις παραγγελίες. Τους ζητούν δηλαδή να πάρουν το καράβι και τα μετρητά και να πάνε στην Αθήνα αλλιώς δεν τους στέλνουν τις παραγγελίες τους. Και αυτό παρόλο που αυτές οι πληρωμές μπορούν να γίνουν μέσω τραπεζικού εμβάσματος. Δεν υπάρχει λογική σε αυτό, πέραν του φόβου των προμηθευτών οτι τα λεφτά τους μέσα στο τραπεζικό σύστημα θα χαθούν, είτε επειδή θα γίνει κούρεμα καταθέσεων είτε επειδή δεν θα αποφευχθεί η έξοδος από το Ευρώ και η μετάβαση στη δραχμή. Οι φόβοι αυτοί θεωρητικά έχουν εκλείψει, αλλά στην πράξη υπάρχουν και καθορίζουν τις συμπεριφορές.
Ένας ακόμη λόγος που όλοι αναζητούν μετρητά είναι οτι η ελληνική οικονομία κινείται σε μεγάλο βαθμό με μαύρο χρήμα. Πολλοί εργαζόμενοι πληρώνονται με μαύρα, πολλές προμήθειες γίνονται επίσης με μαύρα, οπότε τα μετρητά είναι απαραίτητα.
Στον κλάδο της οικοδομής για παράδειγμα τα μαύρα είναι μεγάλο μέρος του τζίρου. Καθώς σήμερα οι πελάτες δεν έχουν να δώσουν μετρητά μαύρα και πρέπει αναγκαστικά να πληρώσουν μέσω τραπεζικού λογαριασμού, αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του αυξημένου ΦΠΑ στο σύνολο του κόστους των κατασκευαστικών εργασιών. Οι κατασκευαστές δέχονται πληρωμή σε λογαριασμό αλλά μόνο με έκδοση τιμολογίου, οι πελάτες δεν θέλουν να πληρώσουν το φόρο του τιμολογίου και έτσι η δουλειά αναβάλεται και ο κλάδος της οικοδομής παγώνει.
Παγωμένες είναι και οι αγοραπωλησίες ακινήτων καθώς όλοι περιμένουν που θα σταθούν οι τιμές όταν σταθεροποιηθεί η οικονομία. Εκεί υπάρχει και ένα επιπλέον πρόβλημα, οτι ακόμη και αυτοί που θέλουν να πουλήσουν ένα ακίνητο, σκέφτονται οτι δεν θα ξέρουν τι πρόκειται να γίνει με τα λεφτά που θα πάρουν. Δεν εμπιστεύονται δηλαδή τα χρήματα στην τράπεζα και προτιμούν να κρατήσουν το ακίνητο έως ότου σιγουρευτούν οτι δεν υπάρχει κίνδυνος.
Η βιομηχανία αντιμετωπίζει πρόβλημα παραλαβής πρώτων υλών από το εξωτερικό – πράγμα που επιχειρεί να λύσει τώρα ο Στουρνάρας με τις αλλαγές στην ΠΝΠ- ενώ όλοι οι κλάδοι που μεταποιούν και διακινούν τα βασικά βιομηχανικά προιόντα επίσης έχουν παγώσει ελλείψει ζήτησης αλλά και ελλείψει αποθεμάτων.
Η κατάσταση αυτή δεν αναστρέφεται πλέον, αντίθετα αναμένεται να χειροτερεύσει αφού πολύ μεγάλο μέρος των εργαζομένων φυτοζωούν σε part time δουλειές με μισθό 300 ευρώ και αδυαντούν να καλύψουν τα έξοδα τους.
Δυστυχώς, για φέτος και ίσως για τα επόμενα δυο τρία χρόνια, μέχρις ότου η οικονομία σταθεροποιηθεί, η φυγή στο εξωτερικό, επιχειρήσεων και εργαζομένων είναι η μοναδική ορατή διέξοδος για την απόκτηση μιας προοπτικής επιβίωσης και προόδου.
Γρηγόρης Νικολόπουλος από reporter
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.