Αποικία. Με την τοπική της κυβέρνηση, ασφαλώς. Με τον δικό της κυβερνήτη. Αλλά πάντως αποικία.

 

Πολλοί και διάφοροι βγάζουν πολλά και διάφορα συμπεράσματα από τις εξελίξεις του τελευταίου μήνα. Όμως το πλέον σαφές είναι ότι στο πλαίσιο της μεταδημοκρατικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι έννοιες της αυτοδιάθεσης και της δημοκρατικής κυριαρχίας έχουν θεμελιωδώς διαστραφεί. Κι από αυτήν τη συνθήκη, καμία διαφυγή μέσω μιας συναινετικής διαδικασίας δεν είναι νοητή.

 

Τίποτε δεν λέει πως ο κυβερνήτης μιας αποικίας και η τοπική της κυβέρνηση δεν μπορούν να επιθυμούν το καλύτερο για τον λαό που ζει σ’ αυτήν και να διαπραγματεύονται με το Κέντρο για να το πετύχουν. Δεν έχουν όμως δικαίωμα πάνω σ’ αυτό. Δεν έχει ούτε ο λαός. Κι όταν το Κέντρο αρνείται κι αυτοί αποτυγχάνουν, βάζουν το κεφάλι κάτω, υπακούν κι εκτελούν τις διαταγές.

 

Αυτό είναι θλιβερό, απελπιστικό, το δίχως άλλο. Όμως, δεν είναι πραξικόπημα. Δεν γίνονται πραξικοπήματα στις αποικίες.

 

unfollow

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.