Οι διακοπές των πολιτικών ηγετών της Γερμανίας ξεκίνησαν με ένα… hangover, γράφει η Άννα Σόρμπρεϊ, μία από τις πιο έγκυρες αρθρογράφους του γερμανικού «Der Tagesspiegel».
Ύστερα από εβδομάδες επίπονων συνομιλιών για την κρίση χρέους στην Ελλάδα, η Άνγκελα Μέρκελ, εμφανώς ξεθεωμένη, κατάφερε να ξεφύγει λίγο από το αυστηρό πρόγραμμά της και να ξεκινήσει τις διακοπές της με μία στάση στη Βηρυτό για να ακούσει τη μουσική του αγαπημένου της Βάγκνερ σε φεστιβάλ, πριν κατευθυνθεί προς Ιταλία για να εξασκήσει το αγαπημένο της σπορ: την πεζοπορία στα βουνά του Τιρόλο.
Αλλά και ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αποφάσισε να υποχωρήσει από την αδιάλλακτη στάση του για μία και μοναδική φορά. Ο λόγος ήταν η μεγάλη του ανάγκη να ξεκουραστεί στον μόνιμο προορισμό των διακοπών του, στο νησάκι Σιλτ της Βόρειας Θάλασσας.
Την ίδια στιγμή, η υπόλοιπη Ευρώπη αναρωτιέται πότε θα της περάσει ο πονοκέφαλος. Μεθύσαμε τόσο πολύ από την ελληνική κρίση και είπαμε αλήθειες που μόνο το ποτό μπορεί να βγάλει στην επιφάνεια, υπογραμμίζει με νόημα η Γερμανίδα αρθρογράφος.
Ο τελευταίος γύρος των μαραθώνιων διαπραγματεύσεων έριξε φως σε ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα της Ε.Ε.: το έλλειμμα λαϊκής νομιμοποίησης. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι βασικοί μηχανισμοί της δεν λειτουργούν. Όλα ξεκινούν από την έλλειψη επαφής ανάμεσα στις κυβερνήσεις και τους ψηφοφόρους τους.
Ο… χαρτοπαίκτης Σόιμπλε
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι εγκλωβισμένοι σε μία διπλή γλώσσα. Κάνουν δηλώσεις για να ενισχύσουν τη διαπραγματευτική τους δύναμη στις συνόδους των Βρυξελλών, έστω και αν δεν τις πιστεύουν. Ουσιαστικά πρόκειται κάθε φορά για μία σκληρή παρτίδα πόκερ, με τον κύριο Σόιμπλε να αποδεικνύεται ο πιο δεινός παίκτης. Άφησε να διαρρεύσει με απαράμιλλη δεινότητα το περιβόητο σχέδιό του για προσωρινό Grexit και έμπλεξε και τον αντικαγκελάριο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ διασπείροντας στα ΜΜΕ ότι και εκείνος γνώριζε περί του σχεδίου.
Περισσότερο από έναν μήνα μετά, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά για ποιο λόγο το άφησε να διαρρεύσει. Το έκανε ως μορφή απειλής; Ήθελε να παγιδεύσει τον Αλέξη Τσίπρα ώστε εκείνος να συμβιβαστεί σε ακόμα πιο επώδυνες αποφάσεις για την πατρίδα του; Στην ουσία ήταν μία χειρονομία που δημιουργούσε προηγούμενο και για άλλες αμαρτωλές και υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Γαλλία; Ή είναι η κλασική μέθοδος του διδύμου – η Μέρκελ να παίζει τον καλό μπάτσο και ο Σόιμπλε τον κακό;
Κανείς δεν ξέρει, και ο Σόιμπλε ποτέ δεν θα το αποκαλύψει. Αντιθέτως, κατά την προσφιλή του συνήθεια, συνεχίζει τις διαρροές αφήνοντας να εννοηθεί πως σκέφτεται ακόμα και να παραιτηθεί.
Αν και όλο αυτό αποτελεί μία πολύ καλή στρατηγική διαπραγμάτευσης, δεν είναι καλός οιωνός για την ευρωπαϊκή δημοκρατία. Από τη στιγμή που οι πιο σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η πολιτική επικοινωνία παραμένει τριγωνική. Οι κυβερνήσεις διαπραγματεύονται με άλλες κυβερνήσεις, αλλά οι ψηφοφόροι τους ενημερώνονται μόνο για τα απολύτως απαραίτητα.
Αυτές οι στρατηγικές των παιγνίων είναι εκπληκτικά κατασκευάσματα για τα διεθνή media. Οι απλοί πολίτες όμως μένουν στο σκοτάδι για το τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες των Συνόδων Κορυφής.
Αυτό δεν είναι ένα ασήμαντο πρόβλημα. Αποτελεί απειλή για την ιδέα της πολιτικής απόδοσης ευθυνών, δηλαδή της ταυτοποίησης του ατόμου ή του κόμματος που οι πράξεις του δείχνουν ξεκάθαρα τι πραγματικά θέλουν.
Αντίθετα, το πόκερ δεν σε αφήνει ποτέ να διαβάσεις το πρόσωπο του αντιπάλου και ποιο είναι το επόμενο χαρτί που θα τραβήξεις.
Γι’ αυτό οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι πρέπει να αποκτήσουν πιο άμεση επιρροή στις αποφάσεις που τους αφορούν μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αν πραγματικά η Ευρώπη θέλει να ξεπεράσει την κρίση, οι πολίτες της Ευρώπης πρέπει να διεκδικήσουν μία θέση στο τραπέζι του πόκερ…
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.