Με τη φράση αυτή η τότε νέα γαλλική εφημερίδα «Λιμπερασιόν» απάντησε στο δίλημμα των γάλλων ψηφοφόρων που έδειχναν απογοητευμένοι από τα έργα και τις ημέρες του Φρανσουά Μιτεράν.
Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές οι απλοί ψηφοφόροι – που με την ψήφο τους φέρνουν στην εξουσία ποικιλόμορφα άτομα – μένουν με το στόμα κλειστό έμπλεοι απογοητεύσεως και οργής.
Πώς να δώσει κανείς την ψήφο του σε άτομα που αποδεικνύονται κομπιναδόροι πάσης φύσεως;
Ή πώς να ψηφίσει κανείς άτομα που αναλαμβάνουν να διοικήσουν υπουργεία χωρίς να έχουν προηγουμένως διοικήσει ούτε περίπτερο; Οι απαντήσεις στα «αινίγματα» αυτά τελικώς δεν είναι τόσο δύσκολες.
Κάθε ψηφοφόρος μπορεί να αποστρέφει το πρόσωπό του από καταχραστές του Δημοσίου μέχρι μικρολωποδύτες που παρεισφρέουν στην κρατική μηχανή. Οι εν λόγω μικρο- ή μεγαλο- απατεώνες ταχύτερα ή αργότερα εντοπίζονται και είναι δυνατόν να απομονωθούν. Και φυσικά να δικαστούν.
Οι ψηφοφόροι έχουν τη δυνατότητα να εκφράσουν την εμπιστοσύνη τους προς εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που ξεχωρίζουν από τους βουτηγμένους στη λάσπη.
Με αυτές τις σκέψεις δημιουργείται και ενισχύεται η προσδοκία ότι οι έλληνες ψηφοφόροι θα εκφράσουν τη βούλησή τους ελεύθερα και σωστά.
Η δημοκρατική πλειοψηφία των πολιτών θα ψηφίσει σωστά, έστω και αν ορισμένα ψηφοδέλτια όζουν σκανδάλων!
Ψυχάρης Σταύρος Π. από ΤΟ ΒΗΜΑ
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.