Όσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών, η αντιπαράθεση των δύο βασικών μονομάχων (ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ.) σηκώνει τόση σκόνη όση είναι απαραίτητη για να σκεπάσει και να κρύψει από τα μάτια των ψηφοφόρων την κολασμένη μετεκλογική πραγματικότητα, η οποία είναι ήδη διαμορφωμένη ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της κάλπης.
Πρόκειται για την οδυνηρή οικονομική – κοινωνική – πολιτική πραγματικότητα, η οποία λεπτομερέστατα διαμορφώνεται από τον Οκτώβριο και σε μεγάλο βάθος χρόνου από τις «πρόνοιες» του τρίτου μνημονίου, το οποίο οι δύο μονομάχοι (ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ.) και τα ευρω-υποστυλώματα (Ποτάμι – ΠΑΣΟΚ) ψήφισαν στη Βουλή.
Αξίζει, λοιπόν, τον κόπο αυτό το διάστημα της προεκλογικής περιόδου να ξαναδιαβάσει κάποιος το τρίτο μνημόνιο που υπερψηφίστηκε από τους βουλευτές των κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι), καθώς το κείμενο αυτό αποτελεί το σιδηρούν πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο τα παραπάνω κόμματα έχουν δεσμευτεί να κυβερνήσουν τη χώρα.
Με πιο απλά λόγια: Δεδομένης της αποδοχής από τα εν λόγω κόμματα της στρατηγικής των δανειστών για το μέλλον της Ελλάδας, οι μεταξύ τους πολιτικές διαφορές γίνονται αδιόρατες και η μεταξύ τους πολιτική αντιπαράθεση είναι καταδικασμένη να περιοριστεί στη διεκδίκηση του ρόλου του καλύτερου διαχειριστή ή να κατρακυλήσει στον βούρκο των προσωπικών καφενειακών αντιπαραθέσεων. Πίσω, ωστόσο, απ’ αυτήν την πολιτική σκόνη, υπάρχουν οι δεσμεύσεις έναντι των δανειστών, όπως με σαφήνεια και κάθε λεπτομέρεια είναι διατυπωμένες στο τρίτο μνημόνιο. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά σε κάποιες απ’ αυτές τις δεσμεύσεις.
Οι τέσσερις πυλώνες
Στο φραστικό «περιτύλιγμα» του τρίτου μνημονίου αναφέρεται πως «η εφαρμογή του προγράμματος μεταρρυθμίσεων θα αποτελέσει τη βάση για βιώσιμη ανάκαμψη. Οι σχετικές πολιτικές είναι δομημένες γύρω από τέσσερις πυλώνες», οι οποίοι περιλαμβάνουν κάθε τομέα της οικονομικής, κοινωνικής και κατ’ επέκταση πολιτικής ζωής του τόπου και είναι οι εξής:
Αποκατάσταση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας.
Διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
Ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα και επενδύσεις.
Σύγχρονο κράτος και σύγχρονη δημόσια διοίκηση.
Πίσω ωστόσο από αυτές τις θετικές και «ελπιδοφόρες» διατυπώσεις αναλύονται λεπτομερέστατα το ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα και τα σκληρά μέτρα τα οποία θα πρέπει να υιοθετήσει η όποια νέα κυβέρνηση αμέσως μετά τις εκλογές. Μάλιστα, στο μνημόνιο από την αρχή επισημαίνεται η μακροχρόνια δέσμευση του ελληνικού πολιτικού συστήματος, καθώς «για την επιτυχία θα απαιτηθεί η συνεχής εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών επί πολλά έτη. Για τον σκοπό αυτόν απαιτείται πολιτική δέσμευση, αλλά και τεχνική ικανότητα της ελληνικής διοίκησης να την υλοποιήσει».
Για να πάει λοιπόν η χώρα στις λεωφόρους της ανάπτυξης, τα κόμματα που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο και ζητούν πάλι την ψήφο του ελληνικού λαού για να το εφαρμόσουν θα πρέπει, από την επομένη των εκλογών, τον Οκτώβριο, να νομοθετήσουν και κάτι «υπόλοιπα» προαπαιτούμενα, όπως:
Σταδιακή κατάργηση επιστροφής του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο κίνησης ντίζελ για αγρότες σε δύο ίσα στάδια (Οκτώβριος 2015 και Οκτώβριος 2016).
Έκδοση εκκαθαριστικών του ΕΝΦΙΑ του 2015 μέσα στον Οκτώβριο και είσπραξή του μέχρι τον Φεβρουάριο του 2016.
Ως «βασικό παραδοτέο» χαρακτηρίζεται η κατάρτιση μέσα στον ερχόμενο Οκτώβριο συμπληρωματικού προϋπολογισμού, το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2016 και η μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική για την περίοδο 2016-2019, η οποία θα υποστηρίζεται από μεγάλη και αξιόπιστη δέσμη παραμετρικών μέτρων και διαρθρωτικών δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων, συμπεριλαμβανομένων α) της δεύτερης φάσης του ασφαλιστικού, β) φορολόγηση του αγροτικού εισοδήματος με 20% για το 2016 και 26% για το 2017.
Αύξηση φορολογικού συντελεστή επί ετησίου εισοδήματος για ενοίκια για εισοδήματα κάτω των 12.000 από 11% σε 15% και πάνω από 12.000 από 33% σε 35%.
Μόνιμη μείωση αμυντικών δαπανών – μείωση του αριθμού απασχολουμένων.
Εκλεξιμότητα για να μειωθούν κατά το μισό οι δαπάνες για επιδοτήσεις πετρελαίου θέρμανσης.
Διαρθρωτικά (απολύσεις καταργήσεις, συγχωνεύσεις) 0,75% του ΑΕΠ (για 2017), 0,25% του ΑΕΠ για 2018.
Κατασχέσεις – κατάργηση ανώτατου 25% επί μισθού – σύνταξης.
Άλλη χώρα
Πέραν των παραπάνω εισπρακτικών μέτρων, το τρίτο μνημόνιο φροντίζει με μεγάλη επιμέλεια τη θεσμική του κατοχύρωση μέσα από την ελληνική νομοθεσία. Ως εκ τούτου ιδιαίτερη σημασία έχουν οι δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν για τη δημιουργία «ανεξάρτητων αρχών» που θα μαζεύουν τους φόρους, θα ελέγχουν το τραπεζικό σύστημα, αλλά θα έχουν και καίριο λόγο στα θέματα των αποκρατικοποιήσεων (ή, κατά μια άλλη διατύπωση, ξεπουλημάτων).
Μέσα σ’ αυτά αξίζει να σημειωθεί και η «ανεξαρτησία» – προφανώς από τις ελληνικές κυβερνήσεις – του Δημοσιονομικού Συμβουλίου, το οποίο θα αποκτήσει τη δυνατότητα, αν «ξεφεύγουν» τα νούμερα, να εφαρμόζει αυτόματα διορθώσεις, με τον γνωστό – μπορεί ο καθένας να τον φανταστεί – τρόπο: Περικοπές…
Για τον τρόπο με τον οποίο οι δανειστές αντιλαμβάνονται την ανεξαρτησία των αρχών αρκεί το παράδειγμα της διοικητικής λειτουργίας του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Στο συμβούλιο του ταμείου υπάρχουν έξι μέλη: τρία που προτείνουν οι δανειστές και τρία που προτείνει η ελληνική κυβέρνηση. Μόνο που ο πρόεδρος, ο οποίος θα έχει διπλή ψήφο, θα είναι ένας από τους τρεις ανθρώπους των δανειστών…
Αυτό είναι το έργο, σε γενικές γραμμές, που έχει δεσμευτεί να υλοποιήσει η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές. Αυτές είναι σε γενικές γραμμές πάντα οι δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει τα κόμματα που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.