Ο πρωθυπουργός των πλειστηριασμών και ο Τσίπρας του Πολυτεχνείου

Όχι, αυτοί που ψηφίζουν τα μέτρα για τους πλειστηριασμούς, τις περικοπές των συντάξεων και τις οριζόντιες φορολογίες δεν είναι Συριζαίοι. ‘Η μάλλον δεν είναι οι αυθεντικοί Συριζαίοι. Είναι ο άλλος τους εαυτός που αναγκάζεται να ψηφίσει αυτά τα μέτρα που τα μισεί. Άλλωστε, το έχουν δηλώσει κιόλας. Είναι μία συλλογική προσωπικότητα με δύο όψεις.

 

Μία που ψηφίζει τα αριστερά μνημόνια και μία που τα καταγγέλλει. Η διάγνωση αυτής της ψυχανάλυσης έγινε το καλοκαίρι, όταν τη μία Κυριακή ψήφισαν το περήφανο ΟΧΙ και την άλλη Κυριακή συμφώνησαν με τους δανειστές σε ο,τι αυτοί τους ζήτησαν.

 

Αυτή η βολική πολιτική πρακτική πήρε σάρκα και οστά στις 17 Νοεμβρίου, προχθές, όταν ο πρωθυπουργός των πλειστηριασμών ανέτρεξε στα μηνύματα του Πολυτεχνείου για να απαλλαγούμε από την επιτροπεία. Αν κάποιος ξυπνούσε μετά από ύπνο ενός χρόνου, θα έβγαζε το συμπέρασμα πως κυβερνούν οι ανάλγητοι Σαμαροβενιζέλοι και ο Αλέξης επιζητεί την ανατροπή τους. Πως όλα αυτά τα μέτρα ψηφίστηκαν από τους κεντροδεξιούς και οι Συριζαίοι δίνουν τον τίμιο αγώνα τους για να τα «ξηλώσουν».

 

Βέβαια, πονηρεύτηκε ο υπναράς συνάνθρωπος μας όταν είδε με τα μάτια του το μπλοκ του Σύριζα στην πορεία του Πολυτεχνείου να το προστατεύουν εφτά-οκτώ διμοιρίες των ΜΑΤ –κάτι σαν σεκιουριτάδες- και άκουσε με τα αυτιά του τις αποδοκιμασίες των αριστεριστών που τους ξεφώνιζαν για την εγκατάλειψη των εξαγγελιών τους. Ρώτησε, έμαθε και παραλλήλισε τον ΣΥΡΙΖΑ με τον εαυτό του, που ως υπνοβάτης, χωρίς να διακόψει τον μακάριο ύπνο του και χωρίς επίγνωση των πραττομένων του έκανε τα όσα έκανε. Και κατά βάθος τους δικαιολόγησε.

 

Η υπνοβασία των Συριζαίων σε άλλους προκαλεί θυμό, σε άλλους θυμηδία. Οι παλιότεροι λένε πως το έργο το έχουν ξαναδεί πριν από καμιά τριανταριά χρόνια, όταν όλη η Ελλάδα πανηγύριζε για την απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων, οι οποίες βέβαια παρέμειναν. Έφυγαν δε, όπως θυμούνται οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, μετά από δώδεκα χρόνια περίπου, κάτω από τις καταγγελίες του κόσμου και των τοπικών αρχόντων, γιατί με την αποχώρηση τους οι περιοχές τους έχαναν έσοδα.

 

Το ερώτημα που προκύπτει απ΄ όλα αυτά είναι αν και πότε η διπλή προσωπικότητα των Συριζαίων θα εξαφανισθεί. Πότε θα πάψουν να δηλώνουν υπνοβάτες. Η απάντηση είναι πως όσο μπορούν θα έχουν αυτήν την πολιτική διπροσωπία. Όσο αυτή γίνεται αποδεκτή ή ανεκτή από έναν κουρασμένο κόσμο, τόσο οι Συριζαίοι θα βρίσκουν περίπλοκους τρόπους να συγκαλύπτουν το χάσμα που χωρίζει τις πολιτικές τους πράξεις από τις εξαγγελίες τους και τα ιδεολογικά τους προτάγματα.

 

Στο μεταξύ οικοδομούν το δικό τους κράτος καταργώντας θεσμούς, αλώνοντας μηχανισμούς, περιφρονώντας διαδικασίες και λειτουργίες του πολιτεύματος. Τελικός τους στόχος- αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε- είναι η συντριπτική επικράτηση στο εσωτερικό μέτωπο. Για να το πετύχουν μπορούν εξίσου καλά να γίνουν μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί. Μερκελιστές ή Μαδουρίστας. Εξαρτάται από τις συγκυρίες. Και όταν-ή αν- επικρατήσουν πλήρως, τότε ανενόχλητοι θα εφαρμόσουν το ιδεολογικό τους πρόγραμμα.

 

Του Σάκη Μουμτζή από Liberal