Πώς γίνεται να ακούει κανείς 20 χρόνια μετά το 1996 και το μαθητικό «Κάτσε καλά, Γεράσιμε» ενάντια στη μεταρρύθμιση του τότε υπουργού Παιδείας, το σύνθημα… «Κάτσε καλά, Κατρούγκαλε»;
Και να το ακούει από γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς, φαρμακοποιούς κ.ά. ελεύθερους επαγγελματίες που κατέβηκαν στους δρόμους ενάντια στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση του νυν υπουργού Εργασίας; Ολα γίνονται διότι ήρθαν τα πάνω κάτω επί… αριστερής κυβέρνησης!
Το θέμα δεν είναι να ανασύρει κανείς σοφά λαϊκά ρητά, «Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις», «Εκεί που ήσουν ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ‘ρθεις» κ.λπ. Το θέμα είναι αν η μεσαία τάξη αυτής της χώρας και ειδικά η του ιδιωτικού τομέα είναι αυτή που πρώτη εμπέδωσε το μάθημα-πάθημα της κρίσης και τώρα αναδιαμορφώνει την κοινωνικοπολιτική της συνείδηση.
Η διαδήλωση από μόνη της δεν ξεκαθαρίζει την κατεύθυνση που παίρνει η αντίδραση. Δείχνει μόνον ότι έχουν αποφασίσει να αφήσουν καναπέδες, καρέκλες γραφείου και… γραφεία και να διαμαρτυρηθούν δυναμικά στους δρόμους, κάτι αδιανόητο πριν. Τι άλλο δείχνει; Οτι για να το κάνουν ξεπέρασαν τα όρια αντοχής και ανοχής τους…
Αλλά επιμένω: Η διαμαρτυρία από μόνη της δεν λέει πολλά για τη συνέχεια. Διότι η κρίση δεν γεννήθηκε από παρθενογένεση και μία από τις στρεβλώσεις των τελευταίων πολλών δεκαετιών ήταν η γενική «συμπεριφορά» των ελευθέρων επαγγελματιών. Δεν μιλώ μόνον φορολογικά διότι είναι πολύ εύκολο να αποδειχθεί με στοιχεία και οδυνηρούς για τη φοροδιαφυγή αριθμούς. Μιλώ κυρίως για την επαγγελματική τους αντίληψη που δυστυχώς παρέμεινε κολλημένη στα ‘70s όταν ήταν λίγοι και όλα κυλούσαν σε ράγες. Οτι δεν μπόρεσαν και δεν θέλησαν να παρακολουθήσουν τον τρόπο που σε άλλες προηγμένες χώρες είχαν αναδιοργανωθεί πολύ νωρίτερα οι δομές παροχής υπηρεσιών από ελεύθερους επαγγελματίες. Από δικηγορικές εταιρίες 30-40-90 δικηγόρων μετόχων και πολλών περισσότερων υπαλλήλων μέχρι αντίστοιχες εταιρίες υδραυλικών, μηχανικών, ηλεκτρολόγων και ναι… γιατρών ακόμη και της ίδιας ειδικότητας ή φαρμακοποιών. Ο συνεταιρισμός που τόσο πολύ συκοφαντήθηκε από κακές πρακτικές στην Ελλάδα σε μια άλλη μορφή σύγχρονη και κυρίως βιώσιμη.
Η εμμονή των Ελλήνων να είναι «αφεντικά» στη δουλειά τους και η απέχθειά τους για το «υπαλληλίκι» έφτασαν στο ακρότατο όριό της και μετά η κρίση διέλυσε κυριολεκτικά τους πάντες, ξερά και χλωρά. Αν δεν αναδιοργανωθούν τώρα με δική τους πρωτοβουλία και κανόνες οι παραπάνω κλάδοι, ελάχιστα είναι τα περιθώρια επιβίωσης που θα έχουν στο μέλλον.
Το «Κάτσε καλά, Κατρούγκαλε» είναι σωστό αλλά δεν απαντά στο μεγάλο πρόβλημα: Πώς θα πορευτούν χωρίς τεράστιο ποσοστό ανεργίας ή υποαπασχόλησης στο μέλλον.
E-TYPOS