Συνεχίζει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας, να παίζει σημαντικό ρόλο στο οικονομικό και πολιτικό τοπία της χώρας.

 

Ο άνθρωπος που πριν από μερικούς μήνες αποτελούσε «κόκκινο πανί» για τη κυβέρνηση, τώρα έχει αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τον πρωθυπουργό και έχει μετατραπεί σε σύμβουλο, συζητητή και σύμμαχό της. Όλα αυτά δεν έγιναν σε μία μέρα, αλλά με μεθοδικές κινήσεις και κυρίως μετά από την υπογραφή του νέου μνημονίου, το περασμένο καλοκαίρι από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Ο κεντρικός τραπεζίτης προχώρησε κι ένα βήμα παραπέρα. Από κει που ήταν το αγαπημένο παιδί της Γερμανικής κυβέρνησης και πίεζε να περάσουν τα μέτρα που ήθελαν οι Γερμανοί, τώρα άλλαξε ρότα και κατηγορεί τη γερμανική κυβέρνηση για το ρόλο της στην ευρωπαϊκή οικονομία, ενώ ασπάζεται τις δηλώσεις και πρακτικές του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι. Τυχαίο; Δε νομίζουμε; Και γιατί; Γιατί αφ’ ενός η ΕΚΤ είναι ένας από τους δανειστές και παίζει σημαντικό ρόλο στη ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας, ενώ παράλληλα βρίσκεται σε κόντρα με τη Γερμανία για το ποιος θα καθορίζει την οικονομική πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις χώρες της Ευρωζώνης. Ο Γ.Στουρνάρας διάλεξε πλευρά και πλέον κατηγορεί ευθέως τη Γερμανία ότι αυτή είναι απειλή για την οικονομία της Ευρωζώνης και όχι η Ελλάδα. Όπως επίσης ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην ευρωζώνη δεν είναι τα δίδυμα ελλείμματα των χωρών της περιφέρειας, αλλά το πλεόνασμα ρεκόρ από το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας, που αποτελεί άμεσο επακόλουθο των πολιτικών που υιοθετήθηκαν ως απάντηση στη κρίση.

Παίζοντας σωστά τα χαρτιά του, Γ.Στουρνάρας και κυβέρνηση φαίνεται ότι ταυτίστηκαν στις διαπιστώσεις τους για τον κίνδυνο κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος και την ανάγκη διάσωσης των ελληνικών τραπεζών, με όποιο κόστος. Ο «εγγυητής» της σταθερότητας για τους Ευρωπαίους δανειστές και εταίρους έπεισε τη κυβέρνηση για τις «καλές προθέσεις» του, έδωσε εξετάσεις και πέρασε, χωρίς να υποστεί απώλειες ή κάποια ζημία. Έβαλε πάνω απ’ όλα τη δάσωση των τραπεζών και κατάφερε να περάσει τις απόψεις και τους φόβους του στη κυβέρνηση, που του έδωσε το πράσινο φως για να προχωρήσει στη σύνταξη του νέου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που δίνει υπερεξουσίες στα τράπεζες έναντι των δανειοληπτών και όσων βρέθηκαν στη δεινή θέση να μην μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, με κίνδυνο να χάσουν την ακίνητη περιουσία τους.

Με τις ευλογίες της κυβέρνησης, υπέρτατος κριτής για το αν κάποιος δανειολήπτης μπορεί ή όχι να σώσει το σπίτι του, είναι πλέον οι τράπεζες. Αυτές αποφασίζουν και διατάσσουν σε ποιον και με ποιους όρους θα δώσουν το πιστοποιητικό του συνεργάσιμου δανειολήπτη, αυτές αποφασίζουν – με την απειλή του πλειστηριασμού – αν θα δεχτούν τη λύση που τους φέρνει ο δανειολήπτης, με μοναδικό κριτήριο αν συμφέρει τις ίδιες και όχι τον δανειολήπτη. Κι αν δεν συμφέρει τη τράπεζα η λύση που τους προτείνει ο δανειολήπτης, τότε το ακίνητό του οδεύει προς τον πλειστηριασμό. Απλά και ξάστερα.

Και ο κρατικός διαμεσολαβητής που διακήρυττε σε όλους τους τόνους ότι θα φέρει η κυβέρνηση, πηγαίνει πλέον στον κάλαθο των αχρήστων, μαζί με πολλές άλλες προεκλογικές εξαγγελίες που έμειναν κενό γράμμα από τη κυβέρνηση που υποστηρίζει ότι λυπάται για τα νέα βαριά μέτρα που φέρνει, τις νέες φορολογίες και το νέο κόψιμο των συντάξεων.

Έτσι ο Έλληνας δανειολήπτης πασχίζει να πάρει από τις τράπεζες το πολυπόθητο πιστοποιητικό συνεργάσιμου δανειολήπτη για να σώσει την ακίνητη περιουσία του από το πλειστηριασμό ή τα distress funds, ενώ όσοι ήθελαν να προλάβουν το νέο νόμο Κατσέλη και έπρεπε να βρουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά, έβρισκαν μπροστά τους σειρά από εμπόδια και καθυστερήσεις από πλευράς των τραπεζών. Και ταυτόχρονα οι τράπεζες, με τη βοήθεια των ΜΜΕ που τρομοκρατούσαν τον κόσμο, καλούσαν τους δανειολήπτες να σπεύσουν να ρυθμίσουν τα κόκκινα δάνειά τους και να πάρουν το πολυπόθητο πιστοποιητικό συνεργάσιμου δανειολήπτη.

Αλλά για να υπάρξει συνεργάσιμος δανειολήπτης, θα πρέπει πρώτα να υπάρξει συνεργάσιμος τραπεζίτης. Θα πρέπει οι τράπεζες να βοηθήσουν τους δανειολήπτες να μην χάσουν τη κύρια κατοικία τους και όχι να τους πιέζουν να δεχτούν την όποια συμφωνία αυτές προτείνουν, με την απειλή του πλειστηριασμού. Και μάλιστα, τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων φορολογούμενων που πλήρωσαν τις απανωτές ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών και τη διάσωσή τους, είναι οι ίδιοι οι δανειολήπτες που τώρα οι τράπεζες τους απειλούν με πλειστηριασμούς.

 

danioliptes.gr

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.