Ωμούς εκβιασμούς και απειλές με πλειστηριασμούς μεταχειρίζονται οι τράπεζες για να υποχρεώσουν τους δανειολήπτες να υιοθετήσουν τις λύσεις – καταδίκη που τους προτείνουν, για να μην χάσουν το ακίνητό τους και τη κύρια κατοικίας τους.

 

 

Καθημερινά είναι πολλά τα παραδείγματα και οι καταγγελίες για την αναλγησία των τραπεζών που προσπαθούν να παγιδέψουν δανειολήπτες με εκβιαστικούς όρους ρύθμισης των δανείων τους για να τους δώσουν το πολυπόθητο πιστοποιητικό «συνεργάσιμου δανειολήπτη». Οι δανειολήπτες δεν είναι σωστά ενημερωμένοι από τράπεζες για τις προτεινόμενες ρυθμίσεις. Τα ΜΜΕ φρόντισαν να σπρώχνουν τον κόσμο στις τράπεζες χωρίς να του εξηγούν τι πραγματικά συμβαίνει. Έτρεξε λοιπόν ο κόσμος στις τράπεζες για να ρυθμίσει τα δάνειά του, χωρίς να γνωρίζει όμως τι ακριβώς προτείνουν οι τράπεζες και τι είδους εκβιασμό θα συναντήσουν.

Αναφέρουμε τρία μόνο παραδείγματα, που δανειολήπτες με τη συνδρομή ειδικών του Συλλόγου Δανειοληπτών & Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος, πρότειναν συγκεκριμένες και συγκροτημένες λύσεις στις τράπεζες για τη ρύθμιση των δανείων τους, αλλά οι τράπεζες δεν τις δέχτηκαν και αντιπρότειναν λύσεις που αποτελούν θηλιά στο λαιμό των δανειοληπτών, ή είναι αόριστες, ή αποσκοπούν σε περισσότερα κέρδη με διατήρηση παράνομων όρων των συμβάσεων.

 

1. Ιδιώτης είχε δάνειο με κυμαινόμενο επιτόκιο. Η τράπεζα είχε περιθώριο στο επιτόκιο 4,5%. Το δάνειο είχε και Euribor. Με τη μείωση του Euribor η δόση δεν μειώθηκε πολύ (-0,03%). Η τράπεζα υπολόγιζε το έτος σε 365 μέρες, για να βάζει περισσότερο τόκο και να αποκτά παράνομα επιπλέον κέρδος. Υπολόγιζε τους μήνες με κανονικές μέρες, ενώ τον Φεβρουάριο τον υπολόγιζε μόνιμα με 29 μέρες και στα δίσεκτα έτη με 31 μέρες. Ο δανειολήπτης με τη βοήθεια των ειδικών του Συλλόγου Δανειοληπτών & Προστασίας Καταναλωτών Β.Ελλάδος, προχώρησαν σε εκκαθάριση της οφειλής με τα πραγματικά στοιχεία και μέρες κατ’ έτος. Ως λύση προτάθηκε στη τράπεζα αποπληρωμή σε 10 χρόνια με δόση 440 ευρώ το μήνα και σταθερό επιτόκιο 4,5%, το οποίο ήταν πάλι προς όφελος της τράπεζας, καθώς τόσο ήταν και το δικό της περιθώριο κέρδους.

 

Η τράπεζα δεν δέχτηκε τη πρόταση και αντιπρότεινε λύση με την ίδια δόση αλλά χρόνο αποπληρωμής τα 20 χρόνια με κυμαινόμενο επιτόκιο. Κάτι που θα εξασφάλιζε στη τράπεζα παράνομα την είσπραξη ενός επιπλέον ποσού ίσου με τα 2/3 της οφειλής.

 

2. Ιδιώτης πήρε δάνειο σε ευρώ και το γύρισε σε ελβετικό φράγκο. Από ειδικούς του Συλλόγου Δανειοληπτών & Προστασίας Καταναλωτών Β.Ελλάδος έγινε εκκαθάριση της οφειλής με τις πραγματικές ημέρες κατ΄ έτος. Βγήκε ο παράνομος τόκος, η εισφορά του ν. 128/75, τα λάθη που έγιναν κατά τη μετατροπή σε ελβετικό φράγκο, και οι πληρωμές που ήδη έγιναν, ενώ υπολογίστηκαν και οι συναλλαγματικές διαφορές. Σημειώνεται ότι η μετατροπή του δανείου σε ελβετικό φράγκο είχε γίνει το 2008 σε ποσό 173.728 φράγκα. Η συναλλαγματική διαφορά που καταβλήθηκε ήταν 51.536 ευρώ, ποσό το οποίο εισέπραξε η τράπεζα.

 

Η πρόταση που έγινε στη τράπεζα ήταν για 20 χρόνια και περιελάμβανε δόση 266 ευρώ/μήνα, με σταθερό επιτόκιο 4,5%, αφού πρώτα μετατράπηκε το δάνειο σε ευρώ με τη σημερινή ισοτιμία, η οποία ήταν και πάλι εις βάρος του δανειολήπτη. Η τράπεζα δεν ανταποκρίθηκε καν. Αντιθέτως, όπως καταγγέλλει ο δανειολήπτης, «με βάναυση ψυχολογική πίεση και απειλές περί προκείμενων δικαστικών ενεργειών» τον κάλεσε να υπογράψει σύμβαση με δικούς της επαχθέστερους όρους. Πρότεινε δόση σε ελβ.φράγκο μειωμένη κατά 50%, δεν δέχτηκε τον υπολογισμό του έτους με τις πραγματικές μέρες, αποπληρωμή σε 2 χρόνια, και κεφαλαιοποίηση του ανεξόφλητου ποσού από τόκους. Με την κεφαλαιοποίηση όμως αυξάνεται συνεχώς το κεφάλαιο και μετά τα 2 χρόνια κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα του ζητήσει και πάλι η τράπεζα. Οπότε δεν υπάρχει καμία λύση, αλλά συνέχιση στο διηνεκές της οφειλής του δανειολήπτη.

 

3. Επιχειρηματίας με εταιρεία δομικών υλικών πήρε κεφάλαιο κίνησης 100.000 ευρώ. Ζήτηση κάποια λύση από τη τράπεζα και η τράπεζα προφορικά του πρότεινε να του χαρίσει από τις 100.000 ευρώ τις 7.500 ευρώ, να κάνει το δάνειο χρεολυτικό και να μειώσει τη δόση κατά 50%. Πρότεινε επίσης αναστολή του χρέους, χωρίς όμως να αναφέρεται μέσα στη σύμβαση πότε θα γίνει η λήξη της περιόδου αναστολής. Έτσι ο δανειολήπτης δεν μπορεί να ξέρει τι θα γίνει σε 12 μήνες ή παραπάνω, τι μέλλει γενέσθαι και ποιες θα είναι τότε οι ορέξεις της τράπεζας.

 

Συγκεκριμένα η τράπεζα προτείνει:

 

α. «Αναστέλλεται η υποχρέωση πληρωμής της Ληξιπρόθεσμης Οφειλής μέχρι τη προβλεπόμενη από τη σύμβαση ημερομηνία καταβολής της επόμενης από την υπογραφή της παρούσας δόσης του δανείου (εφεξής «Περίοδος Αναστολής»).

 

β. Αναστέλλεται η καταβολή της αμέσως επόμενης από την υπογραφή της παρούσας τοκοχρεολυτικής δόσης, ώστε να εφαρμοστούν τα οριζόμενα υπό γ.

 

γ. Κατά τη λήξη της Περιόδου Αναστολής υ συνολική οφειλή του Οφειλέτη προς τη Τράπεζα, αποτελούμενη από τα ποσά της Ληξιπρόθεσμης Οφειλής, της Ενήμερης Οφειλής και των συμβατικών τόκων της Περιόδου Αναστολής (εφεξής «Συνολική Οφειλή») ρυθμίζεται ώστε η αποπληρωμή της να πραγματοποιηθεί εφεξής σε μηνιαίες τοκοχρεολυτικές δόσεις σύμφωνα με τη Σύμβαση για όλη την υπολειπόμενη διάρκεια του δανείου και του ειδικότερου ορισμούς των κατωτέρου όρου δ.

 

δ. Από το μήνα που έπεται της Περιόδου Αναστολής και για τους ΔΩΔΕΚΑ (12) επόμενους μήνες («Περίοδος Εφαρμογής Μειωμένης Δόσης») ο Οφειλέτης θα καταβάλει μηνιαία τοκοχρεολυτική δόση μειωμένη κατά ΠΕΝΗΝΤΑ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ (50%), σε σχέση με αυτή που θα έπρεπε να καταβάλει σύμφωνα με τα ορίζοντα στη Σύμβαση (εφεξής «Μειωμένη Δόση»). Η Μειωμένη Δόση εξοφλεί κατά σειρά την εισφορά Ν.128/75, τους δεδουλευμένους τόκους και τέλος το κεφάλαιο.Στη περίπτωση όμως που το ποσό της Μειωμένης Δόσης δεν επαρκεί για την εξόφληση και του συνόλου των δεδουλευμένων τόκων, το υπολειπόμενο ποσό για την εξόφλησή τους θα καταβληθεί το αργότερο τη τελευταία εργάσιμη μέρα της Περιόδου Εφαρμογής Μειωμένης Δόσης. Μέχρι τη καταβολή αυτή θα συνεχίσει να εκτοκίζεται κανονικά με το συμβατικό επιτόκιο. Άλλως ο Οφειλέτης δηλώνει ρητά και συνομολογεί ότι επιθυμεί να συμπεριληφθεί το ποσό αυτό στο άληκτο οφειλόμενο κεφάλαιο κατά τη λήξη της Περιόδου Εφαρμογής Μειωμένης Δόσης και αντίστοιχα να διαμορφωθεί κατά τη Σύμβαση το ύψος των τοκοχρεολυτικών δόσεων για την εξόφληση του δανείου έκτοτε.»

 

Οι παραπάνω περιπτώσεις δείχνουν με τον πιο καθαρό τρόπο το εκβιαστικό παιχνίδι που παίζουν οι τράπεζες στη πλάτη των δανειοληπτών που προσπαθούν να ρυθμίσουν τα δάνειά τους και να πάρουν το πιστοποιητικό του «συνεργάσιμου δανειολήπτη». Κι αν δεν δεχτούν τον εκβιασμό των τραπεζών, τους περιμένουν οι πλειστηριασμοί.

 

danioliptes.gr

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.