Δεν είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση προσπαθεί να ξεφύγει από τις κοινωνικές αντιδράσεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, στοχοποιώντας το συνήθη ύποπτο: τα μέσα ενημέρωσης.
Δεν υπήρξε πρωθυπουργός τα τελευταία χρόνια που να μην επικαλέστηκε την περίφημη πλέον “διαπλοκή” ως την υπεύθυνη για όλα τα δεινά της χώρας.Το ίδιο δηλαδή που κάνει και ο κ.Τσίπρας τώρα, με ακόμα χειρότερο τρόπο βέβαια.
Με συνοπτικές διαδικασίες, με μια τροπολογία σε μια κύρωση σύμβασης, παραβιάζοντας κατάφωρα το Σύνταγμα που αναθέτει την αρμοδιότητα ελέγχου των ραδιοτηλεοπτικών μέσων στο ΕΣΡ, η κυβερνητική πλειοψηφία αποφασίζει να αναθέσει εν λευκώ σε ένα υπουργό, την ευθύνη και για τον αριθμό των αδειών που θα δοθούν, αλλά και για το διαγωνισμό με τον οποίο θα ανατεθούν. Με προφανή στόχο βέβαια να ελέγξει απολύτως την όλη διαδικασία.
Την ώρα που η τεχνολογία εξελίσσεται με καταιγιστικούς ρυθμούς η κυβέρνηση αποφασίζει ότι θα δοθούν 4 μόνο άδειες, οδηγώντας σε κλείσιμο κάποια κανάλια, επειδή υποστηρίζει ότι δεν τα αντέχει η αγορά. Ξεχνώντας βέβαια ότι η οικονομική κατάσταση των μέσων έχει επηρεαστεί σήμερα καθοριστικά από τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, για την οποία υπεύθυνοι είναι η πολιτική ηγεσία και ιδίως η σημερινή κυβέρνηση με τις συνεχείς παλινωδίες της.
Οι ίδιοι άνθρωποι που έβγαιναν στα κάγκελα για το μαύρο στην ΕΡΤ σήμερα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κλείσουν κάποια κανάλια. Αποφασίζουν ότι μπορούν να επιβιώσουν 4 ιδιωτικά κανάλια, αλλά δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα βιωσιμότητας για τα κρατικά μέσα ενημέρωσης που όλως τυχαίως είναι και αυτά τέσσερα. Προφανώς γιατί πληρώνονται απευθείας από τους φορολογούμενους για να προπαγανδίζουν ασυστόλως τις κυβερνητικές εντολές.
Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση δεν κόπτεται για τη βιωσιμότητα των καναλιών,αλλά για να επιβάλλει τον δικό της έλεγχο, με τούς δικούς επιχειρηματίες στην ενημέρωση. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά από τους ελέγχους που έχουν διατάξει ποιοι πληρώνουν τα δάνεια τους και με ποιες εγγυήσεις έχουν δοθεί.
Το πρόβλημα τους δεν είναι η ποιότητα και η βιωσιμότητα των ραδιοτηλεοπτικών μέσων. Είναι η ιδεολογική και πολιτική αντίληψη τους, απέναντι στην ελευθερία της ενημέρωσης.Είναι η πολλαπλά διαπιστωμένη αλλεργία τους σε κάθε κριτική. Το διάλογο και την αντιπαράθεση απόψεων δεν την αντέχουν για αυτό και προσπαθούν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο να ποδηγετήσουν την ενημέρωση. Αλλά θα αντιληφθούν και αυτοί, όπως και όσοι προσπάθησαν στο παρελθόν με ανάλογες μεθόδους να επιβάλλουν τον έλεγχο τους, ότι δεν θα τα καταφέρουν.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.