Πίσω από τις δηλώσεις κρύβεται μια πραγματικότητα αλλά και μια υποκρισία.
Είτε τον συμπαθεί κανείς, είτε όχι τον γερμανό υπουργό οικονομικών κ. Σόϊμπλε οφείλει να του αναγνωρίσει πως είναι ο μοναδικός ίσως παράγων στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης του οποίου οι δηλώσεις ήταν πάντοτε ακριβείς.
Να θυμίσουμε ότι ο κ. Σόϊμπλε μιλούσε για έναρξη της αξιολόγησης στις αρχές Φεβρουαρίου όταν οι υπόλοιποι μιλούσαν για αρχές με μέσα Ιανουαρίου και επιβεβαιώθηκε.
Θεωρούμε λοιπόν πολύ πιθανό έως σίγουρο ότι η πρώτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος θα έχει ολοκληρωθεί είτε στα τέλη Απριλίου, είτε στις αρχές Μαΐου όπως ανέφερε χθες ο γερμανός υπουργός.
Φυσικά, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν η αξιολόγηση θα είναι αυτούσια.
Κι αυτό γιατί κάποιο κομμάτι της θα μπορούσε να μετατεθεί για την επόμενη αξιολόγηση, δίνοντας πάτημα στους δανειστές να καθυστερήσουν τις αποφάσεις για το χρέος.
Θα μπορούσε, π.χ. να ξεκινήσει η περιβόητη συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους με την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και να υλοποιηθεί με την δεύτερη αξιολόγηση.
Εξυπακούεται ότι όλα αυτά είναι προφάσεις.
Ασκήσεις για την μείωση της παρούσας αξίας του ελληνικού χρέους μέσω επιμήκυνσης των λήξεων κ.τ.λ. έχουν γίνει ή μπορούν να γίνουν πάραυτα και να επιλεγεί το κατάλληλο σενάριο εντός 24ωρου.
Απλά, δεν υπάρχει η πολιτική βούληση.
Οι χθεσινές δηλώσεις του κ. Σόϊμπλε για το χρέος δεν είναι τυχαίες.
Είναι προφανές ότι έγιναν για να επικαλύψουν τις δηλώσεις του κ. Ντάϊσελμπλουμ σχετικά με το ελληνικό χρέος την προηγουμένη μετά το Eurogroup, κάτι που δείχνει πως μάλλον δεν είχαν συνεννοηθεί μεταξύ τους.
Όμως, οι δηλώσεις του γερμανού υπουργού για το θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους όπως «αυτό το μέρος της συζήτησης είναι για το πρεστίζ, όχι για την ουσία» εμπεριέχουν αλήθειες.
Πράγματι, το προφίλ του ελληνικού χρέους δείχνει ότι η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει κάποια μεγάλη πληρωμή ως το 2025.
Υπο αυτή την έννοια, δεν υπάρχει λόγος να υπάρξει ρύθμιση των πληρωμών τώρα.
Ακόμη κι αν υπήρχε ρύθμιση του χρέους τώρα υπό την μορφή της επιμήκυνσης των λήξεων των δανείων, των επιτοκίων, των περιόδων χάριτος κ.τ.λ., η επίπτωση μέχρι το 2022 κατ’ εμάς και το 2025 κατά τον κ. Σόϊμπλε θα ήταν πολύ μικρή.
Να θυμίσουμε ότι η αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων στα δάνεια ύψους 142 δισ. ευρώ από τον EFSF/ESM έχουν μετατεθεί μια δεκαετία στο μέλλον.
Ακόμη και τα διμερή δάνεια συνολικού ύψους 52,9 δισ. ευρώ που πήρε η Ελλάδα από χώρες της ΕΕ στα πλαίσια του 1ου μνημονίου έχουν πολυετή περίοδο χάριτος.
Επιπλέον, έχουν επιτόκιο Euribor συν 50 μονάδες βάσης, δηλαδή κάπου 0,5% σήμερα.
Ακόμη λοιπόν κι αν δεν πλήρωνε η χώρα καθόλου τόκους γι’ αυτά τα δάνεια το όφελος θα ήταν 265 εκ. ευρώ ετησίως με τα σημερινά επίπεδα επιτοκίων.
Κοινώς, ψίχουλα. Αυτή είναι η ουσία.
Όμως, ο κ. Σόϊμπλε δεν θα έδειχνε κάπως λιγότερο αυστηρός το τελευταίο διάστημα αν δεν ήταν στη μέση τοπροσφυγικό.
Οσο κι αν ο ίδιος μιλά για διαχωρισμό της αξιολόγησης και του χρέους από το προσφυγικό ζήτημα, τα δυο θέματα συνδέονται στο μυαλό του.
Κι αυτό γιατί θα μπορούσαν αφενός να αποσταθεροποιήσουν την Ελλάδα και αφετέρου το μεταναστευτικό να πληγώσει σοβαρά τους χριστιανοδημοκράτες στη Γερμανία.
Εκτός λοιπόν από τον ρεαλισμό, υπάρχει και η υποκρισία.
Dr. Money, euro2day
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.