Μαύρα μαντάτα έρχονται για τις ελληνικές τράπεζες και μαζί για τους δανειολήπτες αλλά και για τους τραπεζοϋπαλλήλους. Γιατί, μπορεί να γίνεται αγώνας για τη διάσωση των τραπεζών, αλλά λιγοστεύουν όλο και περισσότερο οι αισιόδοξες φωνές και πλέον όλο και περισσότεροι ειδικοί επί των τραπεζικών θεμάτων διαβλέπουν ότι για τις ελληνικές τράπεζες δεν διαφαίνεται σανίδα σωτηρίας, όχι μόνο στο άμεσο μέλλον, αλλά ούτε στο απώτερο, σύμφωνα με τα όσα έχει υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση με τους δανειστές.
Τα μαύρα μαντάτα έχουν να κάνουν με το τι θεωρείται επιτυχία για τις ελληνικές τράπεζες, αλλά κυρίως με το τι θα πρέπει να θεωρείται επιτυχία. Γιατί μπορεί οι Έλληνες τραπεζίτες να έχουν θέσει στόχους, αλλά αυτοί, όπως φαίνεται, είναι πάρα πολύ μικροί για να συμβάλλουν στη τελική διάσωση των τραπεζών. Είναι κάτι σαν τον πνιγμένο που κρατιέται από τα μαλλιά του για να σωθεί.
Οι συστημικές τράπεζες φαίνεται ότι θα επιτύχουν κέρδη γύρω 600-700 εκατ. ευρώ το 2016. Κι αυτό είναι κάτι στο οποίο συμφωνούν όλοι οι ειδικοί. Επίσης, αργά ή γρήγορα, θα κλειδώσει η αξιολόγηση και θα έρθουν τα ανταλλάγματα, όπως η αποδοχή εγγυήσεων και ποσοτική χαλάρωση. Ακόμη κι αν η αξιολόγηση καθυστερήσει ακόμη περισσότερο. Και, ως εκτιμάται, θα υπάρξει και κάποιας μορφής λύση για το χρέος που θα οδηγήσει σε αναβάθμιση της οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης έστω και με συντηρητικό τρόπο.
Λογικό είναι βέβαια, μετά από όλα αυτά τα επιτυχή αποτελέσματα, να αναρωτιέται κανείς, ποια είναι τα μαύρα μαντάτα και ποιους αφορούν. Δεν αφορούν λοιπόν τις τράπεζες, αλλά μόνο τους εργαζόμενους σε αυτές και τους καταναλωτές – δανειολήπτες.
Κι αυτό γιατί, αν και οι μέτοχοι των τραπεζών που ήδη έχουν καταστραφεί, εξακολουθούν να ελπίζουν σε ένα ράλι αναπλήρωσης των ζημιών από τα προηγούμενα χρόνια, η όποια άνοδος δεν αναμένεται να είναι τίποτε άλλο παρά μια σταγόνα στον ωκεανό.
Άλλωστε, ήδη φαίνεται ότι, πέρα από τη συμφωνία για εθελούσιες εξόδους στις τράπεζες, υπάρχει κι άλλη συμφωνία για νέα μείωση του προσωπικού. Επειδή, όπως φαίνεται, η εθελούσιες δεν αποδίδουν την αναμενόμενη εξοικονόμηση πόρων για τις τράπεζες. Οπότε θα ξεφορτωθούν κι άλλους υπαλλήλους για να μειώσουν το κόστος λειτουργίας τους. Πρόκειται για εργαζόμενους που ήδη έχουν υποστεί μείωση μισθών ως 60% για να μπορέσουν να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους. Αλλά παρ’ όλα αυτά, αυτό δεν αρκεί στις τράπεζες. Οπότε, θυσιάζουν τους εργαζόμενούς τους στο βωμό της μείωσης του κόστους λειτουργίας τους.
Στο μεταξύ, κυβέρνηση και δανειστές έχουν συμφωνήσει ήδη στη πώληση όχι μόνο των κόκκινων δανείων, αλλά και πολλών εξυπηρετούμενων. Και βέβαια, έρχονται και οι πλειστηριασμοί. Για τα δε στεγαστικά κόκκινα δάνεια, η προστασία από τις 200.000 ευρώ αντικειμενική τιμή, έπεσε στις 100.000 ευρώ. Στον Καιάδα λοιπόν και τα σπίτια των δανειοληπτών, υπέρ της σωτηρίας των τραπεζών.
Οι δε υποχρεώσεις των τραπεζών, έτσι όπως προκύπτει από τα ήδη συμφωνηθέντα με τους δανειστές, είναι από το 2016 και μετά να παρουσιάζουν μόνο κέρδη και καθόλου ζημίες. Αν όμως έχουν ζημίες, τότε θα υποχρεωθούν να εκδώσουν νέες μετοχές στο ύψος του ποσού της ζημίας που θα παρουσιάσουν, και τις οποίες μετοχές θα καλύψει το ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας).
Αν όμως πάει κάτι στραβά, έστω και κάτι μικρό, οι ελληνικές τράπεζες θα αντιμετωπίσουν σοβαρό κίνδυνο. Γι αυτό πρέπει να προλάβουν. Και δεν εννοούμε ότι πρέπει να προλάβουν να διασωθούν. Πρέπει να προλάβουν να πουληθούν. Γι αυτό και τα πουλάνε όλα. Δάνεια κόκκινα κι εξυπηρετούμενα, εργαζόμενους κι οτιδήποτε άλλο αποτελεί βάρος για να κλείσουν μια καλή συμφωνία με κάποιες από τις ξένες τράπεζες που καταφθάνουν στη χώρα μας η μία μετά την άλλη, και, όπως φαίνεται, θα αναλάβουν ολόκληρο το τραπεζικό μας σύστημα.
danioliptes.gr