Τέλος, πριν καν ακόμα ξεκινήσει ο νόμος Σταθάκη για τα κόκκινα δάνεια. Ο νόμος εμπόδιζε την απελευθέρωση της πώλησης των κόκκινων δανείων. Τώρα, με βάση το προσχέδιο της συμφωνίας που περιλαμβάνει τις προαπαιτούμενες ενέργειες για την εκταμίευση της δόσης, ο νόμος αυτός που ψηφίστηκε μόλις το περασμένο Δεκέμβριο κι ακόμα δεν άρχισε να εφαρμόζεται, ξηλώνεται και πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων. Και η κυβέρνηση πανηγυρίζει που έκλεισε τη συμφωνία για την εκταμίευση της επόμενης δόσης, ενώ ουσιαστικά θυσιάζει στο βωμό αυτής της συμφωνίας, χιλιάδες δανειολήπτες που ήλπιζαν ότι θα εμποδιστούν, έστω και για λίγο τα κοράκια των distress funds από το να αρπάξουν τις κύριες κατοικίες των Ελλήνων για ένα κομμάτι ψωμί.
Ακριβώς όπως ήθελαν εξαρχής οι δανειστές και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ακριβώς αυτό για το οποίο πίεζε, συμβούλευε και νουθετούσε το αγαπημένο τους παιδί, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας. Είναι να απορεί κανείς για τι πράγμα ακριβώς πανηγυρίζει η κυβέρνηση. Για το ποιος είναι ο άθλος της που μας το παρουσιάζει σαν κατόρθωμα. Στην ουσία δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να υπακούσει, για άλλη μια φορά, στις προσταγές των δανειστών και να θυσιάσει, για άλλη μια φορά, μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού, στις ορέξεις και στις επιταγές αυτών που ουσιαστικά κυβερνούν τη χώρα. Άλλη μια κόκκινη γραμμή διασπάστηκε. Άλλη μια εξαγγελία καταπατήθηκε. Άλλη μια υπόσχεση αθετήθηκε.
Και δυστυχώς, δεν είναι η μοναδική υποχώρηση που έκανε η κυβέρνηση. Βάσει του προσχεδίου ης συμφωνίας για την εκταμίευση της δόσης, όλα όσα ήθελαν οι δανειστές για την δραστηριοποίηση των distress funds στην Ελλάδα, όλα όσα απαιτούσαν τα ξένα αρπακτικά, γίνονται δεκτά, χωρίς καμία απολύτως αντίσταση, ούτε καν αντίδραση.
Για να πάρει λοιπόν τη δόση της η κυβέρνηση, θα πρέπει να προχωρήσει σε τροποποιήσεις του Νόμου 4354/2015 (νόμος Σταθάκη) ώστε να καταστεί δυνατή χωρίς να απαιτεί το ελληνικό δίκαιο «η αδειοδότηση για την πώληση όλων των εξυπηρετούμενων και μη-εξυπηρετούμενων δανείων σε νομικά πρόσωπα που έχουν συσταθεί σε κράτος μέλος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, χωρίς αποκλεισμούς ή σε οποιοδήποτε άλλο κράτος, εκτός των μη συνεργάσιμων με βάση το άρθρο 65 παράγραφοι 1 έως 7 του νόμου 4172/2013». Αίρεται δηλαδή κάθε περιορισμός για την αδειοδότηση των εταιρειών και αυτή θα γίνεται με βάση την αρχή της αναλογικότητας και χωρίς περιορισμούς ή απαιτήσεις που δεν δικαιολογούνται από τους κινδύνους και το είδος της δραστηριότητας. Ανοίγει δηλαδή ο δρόμος, όχι μόνο σε εταιρείες με έδρα την Ελλάδα να αρπάξουν τις κύριες κατοικίες των δανειοληπτών, αλλά και σε εταιρείες που δεν έχουν την έδρα τους στη χώρα μας. Αυτό σημαίνει ότι ανοίγουν διάπλατα οι θύρες της χώρας σε όλες της εταιρείες της Ευρώπης που θέλουν να αγοράσουν εξυπηρετούμενα ή μη δάνεια.
Και για να μην υπάρξει καμία άλλη δυσκολία στο έργο τους, ανοίγει και ο δρόμος της χαμηλότερης φορολογίας αυτών των εταιρειών, ώστε το καθεστώς φορολογίας τους να είναι σύμφωνο με τους κανόνες της ΕΕ. Έτσι γίνεται δεκτός και ο άλλος όρος που επιθυμούσαν διακαώς αυτές οι εταιρείες. Να μην πληρώνουν τέλος επί της αξίας της μεταβίβασης των δανείων που θα αγοράσουν. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Στο προσχέδιο αναφέρεται επίσης πως η νομοθεσία περί φορολογίας εισοδήματος θα τροποποιηθεί για να εξασφαλιστεί ότι για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα διαγραφές χρεών ως αποτέλεσμα των συμφωνιών αναδιάρθρωσης δεν θα θεωρούνται ως φορολογητέο εισόδημα ενώ θα παρασχεθούν και κίνητρα για εξωδικαστικό συμβιβασμό. Κι αν νομίζει κανείς ότι είναι μόνο αυτά, είναι γελασμένος.
Ένα ακόμη θέμα που αποτελούσε γκρίζα ζώνη επιλύεται. Πρόκειται για τη νομική κάλυψη στις αποφάσεις που λαμβάνονται κατά τη διαδικασία αναδιάρθρωσης και φορολογικές διευκολύνσεις από τις τράπεζες σε funds. Συγκεκριμένα έως το τέλος Ιουνίου θα πρέπει να υπάρξει σχετική νομοθεσία που θα διασφαλίζει πως οι αποφάσεις που ελήφθησαν στο πλαίσιο αναδιαρθρώσεων από στελέχη των τραπεζών ή κρατικούς λειτουργούς, με καλή πίστη προς το συμφέρον του πιστωτή και σε συμμόρφωση με τις διαδικασίες που εφαρμόζονται και αντικειμενικά κριτήρια, θεωρούνται νόμιμες όσον αφορά την αστική και ποινική ευθύνη.
Επί πλέον οι διαδικασίες που εφαρμόζονται μπορεί να περιλαμβάνουν πρόσθετες ασφαλιστικές δικλίδες σε περιπτώσεις μεγάλων επιχειρήσεων. Επίσης προβλέπεται η εισαγωγή βασικών αρχών για την αξιολόγηση της βιωσιμότητας των επιχειρήσεων και η διατύπωση προτάσεων αναδιάρθρωσης των χρεών των μεγάλων επιχειρήσεων αλλά και η δυνατότητα χρήσης fast-track δικαστικών διαδικασιών για την επικύρωση των συμφωνιών αναδιάρθρωσης.
Όπως προκύπτει από όλα τα παραπάνω, δεν έμεινε και τίποτα που να δυσκολεύει ούτε στο ελάχιστο αυτές τις εταιρείες από το αρπάξουν τις κύριες κατοικίες των δανειοληπτών. Όχι μόνο αυτών που έχουν κόκκινα δάνεια, αλλά και αυτών που εξυπηρετούν τα δάνειά τους. Άνοιξε η πόρτα για όλες τις εταιρείες, δεν θα πληρώνουν τέλος μεταβίβασης, μειώνεται η φορολογία ου εισοδήματός τους και καλύπτονται νομικά, τόσο οι ίδιες όσο και οι τράπεζες, γι αυτήν την αρπαγή.
Και γεννάται το ερώτημα; Δεν ήξεραν ο κ.Σταθάκης και η κυβέρνηση ότι θα φτάσει η στιγμή που θα δεχτούν πάλι όλες τις απαιτήσεις των δανειστών και θα πουν «ΝΑΙ» σε όλα; Αν δεν το ήξεραν και δεν μπόρεσαν να προβλέψουν κάτι τόσο οφθαλμοφανέστατο, είναι άσχετοι ή μαθητευόμενοι μάγοι. Αν το ήξερα, αλλά προσπάθησαν να το κρύψουν από τον ελληνικό λαό για να ισχυριστούν ότι έπρεπε πάση θυσία να πάρουμε τη δόση, είναι ψεύτες. Και πρέπει να φύγουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Όσο ακόμη έχει μείνει κάτι όρθιο στη χώρα.
danioliptes.gr