Αγκάθι παραμένει στις σχέσεις Ελλάδας – δανειστών, για την χορήγηση της δόσης, το ΕΚΑΣ αλλά και τα κόκκινα δάνεια που έχουν την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου. Οι δανειστές θέλουν την απελευθέρωση της πώλησης και αυτών των δανείων, που ανέρχονται σε 1,5 δις ευρώ.

Η ελληνική κυβέρνηση, όπως πάντα, τραβάει κόκκινες γραμμές και αρνείται σθεναρώς.

Όπως κάνει πάντα με κάθε τι που ζητούν οι δανειστές, για να υποχωρήσει μετά άτακτα, αφού θα έχει χρονοτριβήσει, αφού θα έχει περάσει αρκετό χρονικό διάστημα χωρίς να έχει γίνει απολύτως τίποτα, χωρίς να έχει αντιπροτείνει οτιδήποτε, ώστε να δηλώσει ότι ήταν αναγκασμένη να δεχτεί αυτά που θέλουν οι δανειστές, γιατί η χώρα βρέθηκε «με τη πλάτη στο τοίχο» και να υπογράψουν για άλλη μια φορά οι υπουργοί της με δάκρυα στα μάτια, «για το καλό της χώρας και των Ελλήνων πολιτών». Όλα αυτά βέβαια θα γίνουν για άλλη μια φορά για «να κλείσει οριστικά η πρώτη αξιολόγηση», όπως προκύπτει και από τα όσα δήλωσε ο καθηγητής υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Σταθάκης, στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ.

Σύμφωνα λοιπόν με τον υπουργό, η κυβέρνηση σήκωσε για άλλη μια φορά το ανάστημά της στον υπουργό, στύλωσε τα πόδια και διαμήνυσε στου δανειστές τη σθεναρή απόφασή της ότι δεν πρόκειται να κάνει πίσω και ότι δεν δέχεται να πουληθούν στα distress funds τα κόκκινα δάνεια με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Όπως είπε, η ελληνική πλευρά έχει προτείνει στους θεσμούς την απόσυρση της εγγύησης του Δημοσίου, ή διαφορετικά θα πρέπει να βρεθεί ένα «ενδιάμεσο» σύστημα.

Αυτό βέβαια που ξέχασε να πει ο υπουργός, όπως βέβαια όλοι ξέχασαν να το πουν και όσον αφορά στα υπόλοιπα δάνεια, κόκκινα και εξυπηρετούμενα που μοίραζαν αφειδών οι τράπεζες όλα τα χρόνια πριν το πρώτο μνημόνιο, είναι ότι και αυτά τα δάνεια είναι παράνομα. Ότι δεν έχουν δοθεί με νόμιμες διαδικασίες ή ότι τουλάχιστον δεν ήταν νόμιμες όλες οι διαδικασίες. Γιατί, για τη χορήγηση δανείων από τις τράπεζες και για την υπογραφή δανειακών συμβάσεων με τους καταναλωτές – δανειολήπτες, η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε θεσπίσει μία σειρά από όρους, ώστε να εξασφαλίσει ακριβώς τη νομιμότητα των δανειακών συμβάσεων. Πρόκειται για όρους που θα έπρεπε να τηρούν όλες οι τράπεζες σε όλες τις χώρες που είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και άρα, και οι ελληνικές τράπεζες.

Όμως αυτό δεν γινόταν στην Ελλάδα που κυβερνούσε το τραπεζικό σύστημα και οι κυβερνήσεις άφηναν τους τραπεζίτες να κάνουν ότι θέλουν, έκαναν τα στραβά μάτια ή πολλές φορές αγνοούσαν πλήρως τι γίνεται, γιατί οι τράπεζες δεν έδιναν στην ελληνική κυβέρνηση λογαριασμό για το πώς θα λειτουργήσουν και φυσικά δεν ζητούσαν και τη γνώμη της.

Έτσι, λοιπόν, ακριβώς ότι έκαναν οι τράπεζες με τα υπόλοιπα δάνεια, το ίδιο έκαναν και με τα δάνεια που είχαν εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Δεν τηρούσαν τις κοινοτικές οδηγίες, όπως όφειλαν. Μα εδώ, θα ρωτήσει κάποιος, δεν έβλεπαν καν αν ο δανειολήπτης είχε την οικονομική κατάσταση να αποπληρώσει τα δάνεια που του έδιναν, στα ψιλά γράμματα των κοινοτικών οδηγιών θα κολλούσαν; Και βέβαια, δεν κόλλησαν.

Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα, τα δάνεια αυτά να είναι παράνομα. Και επίσης ότι οι τράπεζες δεν εξαπατούσαν μόνο τον καταναλωτή – δανειολήπτη, αλλά και το ίδιο το Ελληνικό Δημόσιο. Και το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι, πάλι οι δανειστές θα κάνουν τα στραβά μάτια σε αυτή τη κατάφορη παραβίαση των κοινοτικών όρων; Πάλι δεν θα μπουν στη διαδικασία να εξετάσουν τη παραβίαση των νόμων που η ίδια η ΕΕ έχει ψηφίσει; Πάλι θα κοιτάξουν να προστατέψουν τις τράπεζες και να αφήσουν εκτεθειμένο τον Έλληνα δανειολήπτη;

Και ρωτάμε για τους δανειστές, γιατί πια, από την προστασία της ελληνικής κυβέρνησης προς τους δανειολήπτες, έχουμε ήδη καεί και δεν περιμένουμε τίποτα περισσότερο πέρα από την πλήρη παράδοση και υποταγή της στις απαιτήσεις των δανειστών.

danioliptes.gr