Πολλά τα λεφτά και δεν πρέπει να πάνε χαμένα. Πρόκειται για τα χρήματα του ΕΣΠΑ, τα οποία εποφθαλμιά η κυβέρνηση, καθώς τα οικονομικά της περιθώρια έχουν στενέψει πολύ και τα αιτήματα για βόλεμα παιδιών των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι πολλά.

Η κυβέρνηση το λύνει το θέμα με το ΕΣΠΑ. Κι επειδή δεν μπορεί να φορτώνει τους ήδη υπάρχοντες οργανισμούς με δικά της παιδιά, έπρεπε να βρει τρόπο να δημιουργήσει έναν καινούργιο. Και τον βρήκε σε μια ξεχασμένη υπόσχεση, από τις πολλές που έδωσε στο παρελθόν ο νυν πρωθυπουργός και δεν τήρησε. Τον διαμεσολαβητή μεταξύ δανειοληπτών και τραπεζών. Έβαλε μπροστά λοιπόν το σχεδιασμό για τη δημιουργία του τραπεζικού διαμεσολαβητή. Μόνο που, ο μηχανισμός αυτός θα είχε αξία να υπάρχει πολύ πριν η κυβέρνηση δώσει και το μαχαίρι και το καρπούζι στις τράπεζες για να κανονίζουν αυτές ποιος δανειολήπτης θα είναι συνεργάσιμος και ποιος όχι, και ποιο σπίτι θα πάει στον πλειστηριασμό και ποιο θα σωθεί. Από τη στιγμή που το έκανε αυτό η κυβέρνηση, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγω για τη δημιουργία του τραπεζικού διαμεσολαβητή.

Ή μήπως υπάρχει;

Και βέβαια υπάρχει. Γιατί ο τραπεζικός διαμεσολαβητής δεν θα είναι ένας οργανισμός που θα βρίσκεται μόνο στην Αθήνα, αλλά στις 30 μεγαλύτερες πόλεις της χώρας. Και αποτελεί ένα πρώτης τάξεως εργαλείο, μηχανισμό και ευκαιρία για να μπορέσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να βολέψει κόσμο και κοσμάκη στη νέα αυτή υπηρεσία. Γιατί, ένας οργανισμός με υποκαταστήματα σε 30 πόλεις χρειάζεται στελέχωση με το κατάλληλο προσωπικό. Και ποιο άλλο είναι πιο κατάλληλο προσωπικό, από άτομα που γνωρίζουμε και εμπιστευόμαστε; Γιατί, δεν υπάρχει απολύτως κανένας άλλος λόγος για την ίδρυση του τραπεζικού διαμεσολαβητή, από τη στιγμή που όλες αυτές οι αρμοδιότητες, αλλά και εξουσίες διαπραγμάτευσης με τους δανειολήπτες η κυβέρνηση τις έχει εκχωρήσει εδώ και πολλούς μήνες στις τράπεζες.

Θα πει κανείς ότι ο πολίτης και ο δανειολήπτης μπορεί να υπαχθεί και στο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, και μάλιστα χωρίς να ξοδέψει φράγκο, γιατί υπάρχει ο θεσμός της δωρεάν νομικής βοήθειας. Και πρόκειται για έναν πολύ σημαντικό θεσμό.

Γιατί, στις κρίσιμες εποχές, όπως αυτή που διανύουμε, η παροχή δωρεάν νομικής βοήθειας είναι βαρύνουσας σημασίας για όλους τους πολίτες και ιδίως για αυτούς με αποδεδειγμένα χαμηλό εισόδημα. Το νομικό πλαίσιο που διέπει την δωρεάν παροχή νομικής βοήθειας διέπεται από το  νόμο 3226/2004. Και περιλαμβάνει παροχή δωρεάν νομικής βοήθειας σε υποθέσεις α) ποινικής β) αστικής και εμπορικής φύσης.

Σύμφωνα μάλιστα με το Σύνταγμα, κάθε άτομο έχει δικαίωμα σε δικαστική ακρόαση ( άρθρο 20 παρ. 1 Σ.) και η Πολιτεία οφείλει να αναγνωρίζει και να προστατεύει τα θεμελιώδη δικαιώματα των ανθρώπων μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη ( άρθρο 25 παρ. 2 Σ.) , όπου η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελεί υπό την εγγύηση του Κράτους ( άρθρο 25 παρ.1 Σ.). Στα παραπάνω άρθρα, αλλά και σε συνδυασμό με τα άρθρα 6 παρ.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της από 27-1-2003 με αριθμό 2002/8 οδηγίας  της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( για τη βελτίωση πρόσβασης στη Δικαιοσύνη επί συνοριακών διαφορών),  στηρίχτηκε η υλοποίηση της νομοθετικής προσπάθειας για παροχή νομικής βοήθειας σε οικονομικώς αδύναμους πολίτες ( Legal Aid) .

Με το νόμο 3226/2004 ( ΦΕΚ 24/Α/4/4.2.2004) κατοχυρώθηκε η παροχή νομικής βοήθειας προς τους πολίτες χαμηλού εισοδήματος, σε ποινικές και πολιτικές υποθέσεις ( αστικού και εμπορικού χαρακτήρα).

Σύμφωνα με το ν. 3226/2004 , δικαιούχοι είναι οι χαμηλού εισοδήματος πολίτες κράτους – μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι πολίτες χαμηλού εισοδήματος της χώρας μας, οι χαμηλού εισοδήματος πολίτες τρίτου κράτους και οι ανιθαγενείς εφ’ όσον έχουν, νομίμως, κατοικία ή συνήθη διαμονή στην Ευρωπαϊκή  Ένωση.

Προσδιορίζοντας ο νόμος την έννοια του χαμηλού εισοδήματος ορίζει ότι δικαιούχοι είναι εκείνοι  των οποίων το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα δεν υπερβαίνει τα δύο τρίτα των κατώτατων ετήσιων ατομικών αποδοχών που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας .

Ο δικαιούχος καταθέτει αίτηση στο Πρωτοδικείο του τόπου κατοικίας του, στην οποία πρέπει να αναφέρει συνοπτικά το αντικείμενο της δίκης ή της πράξης και τα στοιχεία που βεβαιώνουν την συνδρομή των προϋποθέσεων για την παροχή νομικής βοήθειας. Στην αίτηση  ο δικαιούχος οφείλει να επισυνάψει τα αναγκαία δικαιολογητικά, αποδεικτικά της οικονομικής του κατάστασης ( ιδίως αντίγραφο φορολογικής δήλωσης ή βεβαίωση του εφόρου ότι δεν υποχρεούται σε υποβολή δήλωσης, αντίγραφο δήλωσης περιουσιακής καταστάσεως, εκκαθαριστικού σημειώματος, Α.Φ.Μ, βεβαιώσεις υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας, ένορκες βεβαιώσεις) καθώς επίσης αποδεικτικά κατοικίας ή διαμονής, εάν πρόκειται για πολίτη τρίτου κράτους.

Αρμόδια αρχή για την παραλαβή αιτήσεων προσώπων που έχουν την κατοικία ή τη συνήθη διαμονή τους στην Ελλάδα για την παροχή νομικής βοήθειας από άλλο κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και οι οποίες εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2003/8/ΕΚ του Συμβουλίου, είναι το Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Αλλά, δυστυχώς, αυτή είναι η μισή αλήθεια.

Ή είναι αυτό που θα έπρεπε να ισχύει, αλλά στη πραγματικότητα δεν ισχύει. Γιατί δεν εξαρτώνται όλα από το νόμο και τα δικαιολογητικά που καλείται να καταθέσει κάποιος για να υπαχθεί στις ρυθμίσεις για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.

Πολλά εξαρτώνται από τον δικαστή που θα πάρει την αίτηση, θα εξετάσει τα δικαιολογητικά και θα ερμηνεύσει το νόμο.

Γιατί ο νόμος κάνει λόγο για χαμηλό εισόδημα. Δεν διευκρινίζει όμως αν λαμβάνει υπόψη το πραγματικό ή το τεκμαρτό εισόδημα.

Γιατί, σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά, οι δικαστές απορρίπτουν αιτήσεις για δωρεάν νομική βοήθεια αν διαπιστώσουν ότι αυτός που κάνει την αίτηση μπορεί να έχει στο όνομά του ακόμα και ένα καλύβι. Λαμβάνουν υπόψη ακόμα και το μικρότερο σπίτι και υπολογίζουν όχι το πραγματικό, αλλά το τεκμαρτό εισόδημα του αιτούντος, και απορρίπτουν την αίτηση. Και ζητάνε από τον φτωχό που ψάχνει για δωρεάν νομική βοήθεια, να κάνει προσφυγή στην απόφαση. Δηλαδή να πληρώσει δικηγόρο. Για τον οποίο όμως δεν έχει χρήματα έτσι κι αλλιώς, γι αυτό και ζητάει δωρεάν νομική βοήθεια.

Κι όλα αυτά, θα τα λύσει ο τραπεζικός διαμεσολαβητής που θα κάνει η κυβέρνηση. Αντί όμως να ψάχνει δικαιολογία η κυβέρνηση για να πάρει τα λεφτά του ΕΣΠΑ και να βολέψει δεκάδες δικά της παιδιά, καλά θα κάνει να διευκρινίσει και να ξεκαθαρίσει το νόμο για τη δωρεάν νομική βοήθεια, που δεν κοστίζει και τίποτα.

danioliptes.gr