Λύνει τα χέρια των τραπεζών ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας για να δράσουν ακόμη πιο επιθετικά εναντίον των δανειοληπτών. Ανοίγει το δρόμο στις τράπεζες για να προχωρήσουν σε αρπαγή σπιτιών και ακίνητης περιουσίας εκατομμυρίων Ελλήνων φορολογούμενων δανειοληπτών, τους οποίους αντίθετα αφήνει εντελώς ανυπεράσπιστους απέναντι σε τράπεζες και distress funds. Δίνει το δικαίωμα στις τράπεζες να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο της «ενεργητικής διαχείρισης» των κόκκινων δανείων. Δηλαδή να εφαρμόσουν ακόμη πιο επιθετικές και ακόμη πιο βίαιες μεθόδους απέναντι στους ανυπεράσπιστους δανειολήπτες που παλεύουν να σώσουν τα σπίτια τους. Τα θετικά για τους δανειολήπτες είναι ελάχιστα.
Ουσιαστικά αίρονται όποιοι ελάχιστοι όροι μπορεί να υπήρχαν, οι οποίοι μπορεί να παρείχαν κάποια μικρή προστασία στους δανειολήπτες.
Και είναι γενικά υποκριτικός ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας των τραπεζών. Είναι δηλαδή σκέτη κοροϊδία. Γιατί θεσπίζει μεν, πλήθος απαραίτητων γραφειοκρατικών υποχρεώσεων ως προς τα στάδια ενημέρωσης και διαπραγμάτευσης με τους δανειολήπτες, αλλά επί της ουσίας εισάγει ελάχιστους περιορισμούς ως προς τις τελικές αποφάσεις οι οποίες θα λαμβάνονται αποκλειστικά από τις τράπεζες με γνώμονα την ανάγκη ταχείας μείωσης του όγκου των 108 δισ. ευρώ κόκκινων δανείων και μη επισφαλών ανοιγμάτων, σε συνδυασμό με την οικονομική και περιουσιακή κατάσταση των δανειοληπτών και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός εκάστου.
Δηλαδή οι τράπεζες είναι αυτές που έχουν πάλι το τελικό λόγο και κανείς και τίποτα δεν υπάρχει που να τις υποχρεώνει να τηρήσουν όσα προβλέπει ο Κώδικας Δεοντολογίας. Όσον αφορά τους όρους και τα κριτήρια για τη συμπεριφορά των τραπεζών απέναντι στους δανειολήπτες, ο καθορισμός και η τήρησή τους αφήνεται πάλι στη δικαιοδοσία των τραπεζών.
Οι τράπεζες θα αποφασίζουν ποια λύση θα προτείνουν σε κάθε δανειολήπτη και αν θα λάβουν υπόψη τους και κατά πόσο τα οικονομικά προβλήματα του δανειολήπτη. Οι μόνοι όροι που καθορίζουν τη συμπεριφορά των τραπεζών δεν έχουν να κάνουν με τους δανειολήπτες, αλλά με το αν οι τράπεζες θα δείξουν καλή διαγωγή στους ελεγκτές τους, δηλαδή στους δανειστές. Ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας προβλέπει μια σειρά από προαιρετικές επιλογές που θα έχουν στη διάθεσή τους οι τράπεζες ώστε να ρυθμίσουν βραχυπρόθεσμα, μακροπρόθεσμα ή οριστικά τα δάνεια των πελατών τους, αλλά δεν προκαθορίζει ούτε συγκεκριμένα κριτήρια ούτε ποιες λύσεις θα εφαρμόζονται ανά περίπτωση.
Ενδεικτικό είναι επίσης πως ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας ανοίγει το δρόμο σε πλειστηριασμούς ακινήτων ακόμη και σε κοινωνικά ευπαθείς ομάδες υπό την προϋπόθεση ότι οι τράπεζες θα διευκολύνουν την αποπληρωμή αν τα σπίτια πωλούνται σε τιμή μικρότερη του δανείου. Δηλαδή η προστασία που δίνεται στους κοινωνικά ευπαθείς δανειολήπτες, είναι ότι θα έχουν το δικαίωμα να καταντήσουν ενοικιαστές της περιουσίας τους, του σπιτιού τους, αλλά να πληρώνουν και το υπόλοιπο ποσό του δανείου τους ταυτόχρονα.
Έτσι οι δανειολήπτες αφήνονται ουσιαστικά απροστάτευτοι απέναντι στις διαθέσεις και τα κίνητρα των τραπεζιτών και των distress funds που θα εμπλακούν στη διαχείριση των επιχειρηματικών και στεγαστικών δανείων.
Και μετά από όλα αυτά, οι τράπεζες θέλουν να μείνουν περισσότερο ανεξέλεγκτες. Αυτό θέλουν να ακολουθήσει, ώστε να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους εις βάρος των δανειοληπτών είναι να βρεθεί ένας τρόπος για να μην ανησυχούν για πιθανές ποινικές ευθύνες τα στελέχη των τραπεζών που θα παίρνουν αποφάσεις διαχείρισης των δανείων, και παράλληλα να θεσπιστεί το πολιτικά δύσκολο θεσμικό πλαίσιο για τον «εξωδικαστικό συμβιβασμό» τραπεζών και επιχειρήσεων που μεταξύ άλλων αποσκοπεί στο να διευκολύνει τις τράπεζες να αναλαμβάνουν οι ίδιες τα κλειδιά των «κόκκινων» επιχειρήσεων και είτε να προχωρούν σε αναδιαρθρώσεις υποχρεώσεων, είτε να τις οδηγούν με συνοπτικές διαδικασίες σε εκκαθάριση.
Οι δανειολήπτες δέχονται συστηματική και καλά οργανωμένη επίθεση από το τραπεζικό κατεστημένο και η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησή μας, που είχε για σημαία το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», παρακολουθεί άπραγη τον Γ. Στουρνάρα να κάνει ό,τι θέλει. Και για να συμπληρωθεί το κακό, θα δώσει τώρα και άφεση αμαρτιών στους τραπεζίτες, για να μπορούν να παρανομούν ατιμωρητί εις βάρος των δανειοληπτών.
danioliptes.gr