Τεράστιες καθυστερήσεις σημειώνονται στο θέμα της εξεύρεσης κάποιας λύσης για τα κόκκινα δάνεια. Ούτε οι εξωδικαστικοί συμβιβασμοί προχωράνε, ούτε οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και παράλληλα οι θεσμοί πιέζουν να ξεμπλοκαριστεί το ζήτημα και να προχωρήσουν οι διαδικασίες για να έρθει η πολυπόθητη διάσωση των τραπεζών, για την οποία βέβαια όλοι αυτοί κατηγορούν τους δανειολήπτες, όταν θα έπρεπε να κατηγορούν τις ίδιες τις τράπεζες και τους τραπεζίτες που μοίραζαν θαλασσοδάνεια σε επιχειρηματίες και κόμματα κι έτσι άδειασαν τα ταμεία των τραπεζών τους.
Όλοι αυτοί λοιπόν, θεσμοί και δανειστές, κυβερνήσεις και κόμματα, κάνουν τα στραβά μάτια στους πραγματικούς υπαίτιους, και κυνηγούν τους δανειολήπτες που – με εξαίρεση τη μικρή μερίδα των στρατηγικών κακοπληρωτών, που αν και τους ξέρουν δεν τους κυνηγάνε – αδυνατούν πραγματικά και αποδεδειγμένα να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν. Δείχνουν με το δάχτυλο τους δανειολήπτες και αφήνουν τις τράπεζες να συνεχίζουν να λειτουργούν ανεξέλεγκτα.
Κι ύστερα πιέζουν δήθεν οι δανειστές για να προχωρήσουν τα θεσμικά μέτρα που θα φέρουν δήθεν λύση στο πρόβλημα των κόκκινων δανείων. Κι αυτό γιατί ακόμα στα χαρτιά παραμένει το νέο θεσμικό πλαίσιο για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που κάνει αμφίβολο τον στόχο για μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων κατά 40 δισ. ευρώ στην προσεχή τριετία. Παρά το νέο θεσμικό πλαίσιο, που θεωρητικά επιτρέπει την ενεργητική διαχείριση των «κόκκινων» δανείων από τις τράπεζες, οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, οι στρατηγικοί κακοπληρωτές παραμένουν στο απυρόβλητο και το πρόβλημα διογκώνεται.
Στα δικαστήρια έχει συσσωρευθεί τεράστιος όγκος υποθέσεων λόγω της μαζικής προσφυγής στον νόμο Κατσέλη, οι πλειστηριασμοί πάγωσαν πριν καν ξεκινήσουν και ο εξωδικαστικός μηχανισμός για τη ρύθμιση των χρεών που έχουν οι επιχειρήσεις καθυστερεί. Αν όμως δεν γίνει κάτι θα προκύψει νέα ανάγκη για περαιτέρω κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών, που μπορεί να προκληθεί λόγω της διατήρησης των μη εξυπηρετούμενων δανείων σε υψηλά επίπεδα, θα ενεργοποιήσει την ευρωπαϊκή οδηγία που προβλέπει τη συμμετοχή και των καταθετών, δηλαδή το «κούρεμα» των καταθέσεων, μετά το «κούρεμα» των μετόχων και των ομολογιούχων.
Πρόκειται ουσιαστικά για την Οδηγία γνωστή ως bail in, που έχει τεθεί σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2016 και προβλέπει ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν θα γίνεται με χρήματα των φορολογουμένων.
Αυτό όμως που δε λέει κανείς είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα τις διαπραγμάτευσης του εσωτερικού χρέους.
Γιατί το εκχώρησε στους δανειστές με το δεύτερο μνημόνιο.
danioliptes.gr