Από όπου μπορούν αναζητούν πλέον λεφτά οι φορολογούμενοι πολίτες για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στα πολλά χαράτσια και την ακρίβεια, αλλά και στις καθημερινές ανάγκες των νοικοκυριών. Τελευταίο αποκούμπι, ένας κουμπαράς που ήταν για ώρα ανάγκης, για την ίδια την υγεία τους, ήταν τα ασφαλιστήρια ζωής. Αλλά τώρα πια, οι φορολογούμενοι και τα νοικοκυριά σπάζουν και αυτόν τον τελευταίο κουμπαρά, θυσιάζοντας τη σύνταξή τους για τα επόμενα στον αγώνα της επιβίωσης του σήμερα.
Γι αυτό λοιπόν, οι Έλληνες «σπάνε» ασφάλειες ζωής για ζεστό χρήμα και στο 9μηνο του 2016 ρευστοποιήθηκαν συμβόλαια αξίας 520 εκατ. ευρώ. Το 2015 είχαν «σπάσει» συμβόλαια ύψους 815 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με την επικαιροποιημένη έρευνα της Επιτροπής Ζωής Συντάξεων και Υγείας της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος στο διάστημα Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου ρευστοποιήθηκαν συμβόλαια ύψους 520 εκατ. ευρώ. Αυτά, πέραν των συμβολαίων ύψους 815 εκατ. ευρώ, που ρευστοποιήθηκαν το 2015. Την ίδια ώρα οι ασφαλιστικές εταιρείες έδωσαν μόνο 184 εκατ. ευρώ για αποζημιώσεις λόγω λήξης της ασφάλισης. Σύμφωνα με εκπροσώπους των ασφαλιστών «για να επιλέξει κάποιος ασφαλισμένος να ρευστοποιήσει το συμβόλαιό του θα πρέπει ή να μη δύναται πλέον να πληρώσει το ασφάλιστρό ή να χρειάζεται χρήματα προκειμένου να καλύψει άλλες υποχρεώσεις. Κοινή συνισταμένη και στις δύο περιπτώσεις είναι η απουσία χρημάτων».
Και φυσικά, όταν κάποιος δεν έχει χρήματα, δεν ξοδεύει. Ξοδεύει μόνο για τα απολύτως απαραίτητα και για να πληρώνει φόρους.
Έτσι, σύμφωνα με τον ΙΟΒΕ, επτά στους δέκα επιχειρηματίες κλείνουν τα μαγαζιά τους διότι δεν έχουν κέρδος
Η επιχειρηματικότητα σκοντάφτει στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, ενώ η Ελλάδα δεν προσφέρει επιχειρηματικές ευκαιρίες για τους επόμενους έξι μήνες, όπως υποστηρίζει η πλειοψηφία του πληθυσμού που καταγράφτηκε στην έκθεση του ΙΟΒΕ με θέμα «Η Επιχειρηματικότητα 2015-2016: Η κρίσιμη καμπή για την αναπτυξιακή δυναμική του επιχειρηματικού συστήματος». Όπως προκύπτει, οι ελληνικές κυβερνήσεις και ειδικότερα οι υπουργοί Ανάπτυξης δεν σκέφτηκαν να αλλάξουν την οικονομική απαίτηση για έναρξη επιχειρηματικότητας δραστηριότητας, καθώς στην Ελλάδα της κρίσης ανέρχεται στις 30.000 ευρώ όταν στην ΕΕ ανέρχεται σε 16.400 ευρώ. Το ποσοστό του πληθυσμού που δηλώνει πως έχει διακόψει ή αναστείλει την επιχειρηματική του δραστηριότητα το 2015 ανέρχεται στο 3,0% του πληθυσμού (περίπου 200.000 άτομα), οριακά υψηλότερα από το αντίστοιχο ποσοστό του 2014 (2,8%), αλλά πολύ υψηλότερα από το μέσο όρο των χωρών καινοτομίας (1,8%). Επτά στους δέκα δηλώνουν ως βασικότερο λόγο διακοπής ή αναστολής λειτουργίας της επιχείρησης την έλλειψη κερδοφορίας. Το 22,3% των επιχειρηματιών αρχικών σταδίων (περίπου 124.000 άτομα) δηλώνουν επιχειρηματίες ανάγκης και το 34,4% (περίπου 155 χιλιάδες άτομα) επιχειρηματίες ευκαιρίας.
Η επιχειρηματικότητα ευκαιρίας κινείται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από το μέσο όρο των χωρών καινοτομίας (52,2%), ενώ αντίστοιχα η επιχειρηματικότητα ανάγκης σε υψηλότερα επίπεδα (18,9%). Παρ’ όλα αυτά όμως, αυτό δεν είναι δείκτης υγιούς οικονομίας. Γιατί όπως διαπιστώνεται, γενικά σε χώρες με υφεσιακά χαρακτηριστικά και υψηλή ανεργία των νέων, η διέξοδος προς την επιχειρηματικότητα συνιστά μια βιοποριστική επιλογή και όχι μια επιλογή αξιοποίησης πραγματικών επιχειρηματικών ευκαιριών.
Αυτό που προκύπτει από την έρευνα είναι ότι οι επιχειρήσεις κλείνουν και οι εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους. Και μετά προσπαθούν να ανοίξουν μια μικρή επιχείρηση για να βγάλουν τα προς το ζην. Για να μπορέσουν να επιβιώσουν, να βάλουν ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι. Κι αν μπορέσουν, ίσως να πληρώσουν και κάποιο δάνειο για να μην τους πάρουν το σπίτι οι τράπεζες και τα distress funds. Αλλά κι αυτό, δεν είναι τίποτ’ άλλο από ένας καθημερινός αγώνας επιβίωσης.
danioliptes.gr