Τρίβουν τα χέρια τους οι Έλληνες τραπεζίτες καθώς, όπως γίνεται φανερό από τις μέχρι τώρα ανακοινώσεις, η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους θα έχει ως κύριο στόχο την ενίσχυση των τραπεζών, ενώ το λογαριασμό θα πληρώσουν και πάλι οι φορολογούμενοι, στη ζωή των οποίων θα έρθουν νέα μέτρα που θα προστεθούν στα όσα ήδη επιβαρύνουν τη ζωή των Ελλήνων, αλλά και σε αυτά που προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2017.

Έτσι λοιπόν, πολλά θα είναι τα «κρυφά» κόστη με τα οποία επιβαρύνει τον Έλληνα φορολογούμενο η πρόταση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας για την ελάφρυνση χρέους, ενώ ευνοεί ιδιαιτέρως τις ελληνικές τράπεζες, μεταφέροντας στο Ελληνικό Δημόσιο το βάρος που θα έπρεπε να επωμιστούν αυτές από τη διαδικασία. Κι αυτό γιατί το ίδιο το σχέδιο του ESM αναγνωρίζει πως παράγεται κόστος, ξεκαθαρίζει πως το κόστος αυτό το αναλαμβάνει το Δημόσιο, αλλά δεν λέει σε ποιο ύψος αυτό θα ανέλθει.

Αρχικά ο ESM προτείνει τα ομολόγα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (European Financial Stability Facility – EFSF) που διαθέτουν σήμερα οι ελληνικές τράπεζες ύψους περίπου 33,7 δισ. ευρώ να ανταλλαγούν με 30ετή ομόλογα του ESM. Αυτή η ανταλλαγή εκτιμάται πως θα περικόψει το χρέος κατά 7,1% του ΑΕΠ έως το 2060. Βάσει της διαδικασίας που προτείνεται κάθε μήνα οι τράπεζες θα ανταλλάσσουν ένα ποσό ομολόγων EFSF με 30ετή ομόλογα του ESM και οι τράπεζες θα μπορούν να τα πωλήσουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ωστόσο, εάν το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης ολοκληρωθεί και τα πιστωτικά ιδρύματα βρεθούν να έχουν ομόλογα ESM που δεν μπορεί να τα πάρει η ΕΚΤ, τότε ο ESM θα τους τα αγοράσει δίνοντας μετρητά. Στο σημείο αυτό η πρόταση του ESM αναφέρει πως «οποιοδήποτε κόστος αυτής της ανταλλαγής ομολόγων μπορεί να επιμεριστεί άμεσα στην Ελλάδα χωρίς να επηρεάζει τους άλλους δικαιούχους» και πως «τυχόν δαπάνες που αφορούν στην ανταλλαγή αναγνωρίζονται με σαφήνεια και θα πρέπει να βαρύνουν το Ελληνικό Δημόσιο».

Κοινοτικές πηγές διαβεβαιώνουν πως ο ESM κατά τη διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων που θα τρέχει μήνα με το μήνα θα αποκτά τα ομόλογα του EFSF κυμαινομένου επιτοκίου στην τιμή που τα είχαν λάβει οι τράπεζες από το ΤΧΣ και όχι στην τρέχουσα τιμή που γράφει το χρηματιστηριακό ταμπλό. Δηλαδή σχηματικά, θα πάρει πίσω κάτι που έκανε 100, καταβάλλοντας 100,3. Αυτό το κόστος μεταξύ τιμής έκδοσης και τιμής αγοράς δεν θα το επωμιστούν οι τράπεζες, αλλά το Ελληνικό Δημόσιο. Κατά κάποιους υπολογισμούς το κόστος αυτό είναι περίπου 350 εκατ. ευρώ. Το παράδοξο είναι πως κάποιες τράπεζες – η μειοψηφία- εμφανίζονται να μην είναι ικανοποιημένες από την εξέλιξη αυτή διότι δεν καλύπτει τις «λογιστικές τρύπες» στα βιβλία τους.

Στο σύνολο των ομολόγων του EFSF ύψους 42,7 δισ. ευρώ που δόθηκαν στις τράπεζες η διαφορά μεταξύ της τιμής απόκτησης των ομολόγων και της τρέχουσας τιμής ανέρχεται συνολικά σε 1 δισ. ευρώ. Αν εξαιρεθούν τα ομόλογα 9 δισ. ευρώ που έχουν πουλήσει ήδη οι τράπεζες στην ΕΚΤ, στα εναπομείναντα 33,7 δισ. ευρώ η διαφορά ανέρχεται σε 750 εκατ. ευρώ ( ήδη οι τράπεζες κατέγραψαν κέρδη άνω των 250 εκατ. ευρώ από την πώληση αυτή). Αυτά τα 750 εκατ. ευρώ – που προκλήθηκαν από το ράλι τιμών των ομολόγων του EFSF μεταξύ 2012 και 2016 – κάποιες τραπεζικές διοικήσεις ζητούν να τους τα πληρώσει ο Έλληνας φορολογούμενος. Πιο απλά διεκδικούν 400 εκατ. ευρώ περισσότερα από όσα ο ESM είναι διατεθειμένος να τους επιστρέψει το Ελληνικό Δημόσιο.

Αλλά τα κόστη δεν σταματούν εδώ. Το δεύτερο σκέλος του σχεδίου ελάφρυνσης του χρέους προβλέπει τη σύναψη συμβάσεων πράξεων ανταλλαγής επιτοκίων (swap), προκειμένου να μειωθεί η μεταβλητότητα των επιτοκίων που συνδέονται με τα ομόλογα του ESM.

Αυτή η ανταλλαγή επιτοκίων εκτιμάται πως θα περικόψει το χρέος κατά 6,9% του ΑΕΠ έως το 2060, αν και ο ESM προειδοποιεί στην πρόταση του πως το μέγεθος των ωφελημάτων από τη σκοπιά της βιωσιμότητας θα ποικίλει ανάλογα με το επιτόκιο, την ωρίμανση και το μέγεθος των πράξεων swap που θα μπορεί να εκτελεστεί στην αγορά. Κατά τον ESM όλα τα κόστη από αυτό το σχήμα θα μεταφερθούν στην Ελλάδα, «συμπεριλαμβανομένου και του κόστους ενεχύρων».

Ωστόσο, το πόσο θα κοστίσει το swap θα εξαρτηθεί από το ύψος της αξίας των ομολόγων που θα αφορά και το χρόνο που θα γίνει η συναλλαγή. Σε κάθε περίπτωση τα έξοδα διαχείρισης της συγκεκριμένης πράξης εκτιμώνται σύμφωνα με την διεθνή πρακτική στο 0,10%, δεδομένου ότι ο ESM διαθέτει υψηλή πιστοληπτική αξιολόγηση.

Και στις δύο περιπτώσεις το Ελληνικό Δημόσιο θα επιβαρυνθεί προκαταβολικά για μια λύση τα οφέλη της οποίας θα γίνουν αντιληπτά σε βάθος χρόνους. Δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια η πρόταση του ESM αναφέρει πως τα μέτρα που προτείνονται θα αυξήσουν αρχικά το χρέος ως ποσοστό του το ΑΕΠ κατά 0,2% το 2018 (360 εκατ. ευρώ) και κατά 0,4% του ΑΕΠ το 2022 (800 εκατ. ευρώ).

Το μόνο σίγουρο είναι πως όσο γρηγορότερα τρέξουν οι διαδικασίες ελάφρυνσης του χρέους τόσο μικρότερα θα είναι τα κόστη.

Εάν για οποιοδήποτε λόγο υπάρξουν καθυστερήσεις και η επιχείρηση ελάφρυνσης του χρέους συμπέσει με τον τερματισμό της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και την αύξηση των επιτοκίων διεθνώς, όλα τα κόστη θα αναπροσαρμοσθούν προς τα πάνω.

Και αυτό θα πρέπει να το γνωρίζουν πρώτα από όλες οι ελληνικές τραπεζικές διοικήσεις που κάνουν lobbying στις Βρυξέλλες ζητώντας να κερδίσουν σε βάρος του Έλληνα φορολογούμενου. Και γι αυτές τις κινήσεις των ελληνικών τραπεζών σε βάρος των Ελλήνων πολιτών, κανείς δε λέει και πάλι τίποτα. Ούτε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, ούτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκος Μητσοτάκης, ούτε κανένας άλλο πολιτικός αρχηγός, ούτε κανένας από τους 300 βολεμένους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Όλοι το γνωρίζουν, αλλά κανένας δεν κάνει τίποτα για να προστατεύσει τους Έλληνες πολίτες.

Γιατί το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι να σωθούν οι τράπεζες. Για να μπορούν να παίρνουν δάνεια με τις διευκολύνσεις που παίρνουν δάνεια οι πολιτικοί και να συνεχίζουν να τρώνε, να πίνουν και να γλεντάνε εις βάρος όλων των Ελλήνων. Κι αυτό είναι ένα συνεχές έγκλημα εις βάρος ενός ολόκληρου λαού που παραμένει ατιμώρητο. Γιατί αυτοί που θα έπρεπε να κάνουν έλεγχο στις τράπεζες, είναι αυτοί που επωφελούνται από τις τράπεζες. Πολιτικοί, κόμματα και τράπεζες είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Είναι τα δύο χέρια που το ένα νίβει τ’ άλλο. Και όσο ο λαός δεν αντιδρά, αυτό το έγκλημα θα συνεχίσει να τελείται εις βάρος του.    

danioliptes.gr