Οι ελληνικές τράπεζες συνεχίζουν την προσπάθειά τους να παγιδέψουν τους δανειολήπτες. Κι αυτό γιατί βλέπουν ότι ούτε τους στόχους του ESM μπορούν να πιάσουν, ούτε να απαλλαγούν από τη ζημία των κόκκινων δανείων ακόμη κι αν τα πουλήσουν, γιατί πολύ απλά, τα distress funds προσφέρουν ψίχουλα για να αγοράσουν δάνεια πολλών εκατομμυρίων ευρώ στο 1/10 της αξίας τους. Οπότε, ακόμα κι αν πουλήσουν οι τράπεζες τα κόκκινα δάνεια, δεν πρόκειται να καλύψουν τα μαύρες τρύπες στα ταμεία τους και θα βγουν και πάλι καταχρεωμένες. Γι αυτό προσπαθούν και πάλι να παγιδέψουν τους δανειολήπτες προτείνοντάς τους ρυθμίσεις-παγίδες με δήθεν πάγωμα των 2/3 της οφειλής τους μέχρι το 2019,αλλά χωρίς να αναφέρουν μέσα στα νέα συμβόλαια με ποσό θα τοκίζεται όλο αυτό το διάστημα το «παγωμένο» μέρος της αρχικής οφειλής.
Η αιτία είναι ότι οι τράπεζες δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν πλήρως τα κόκκινα δάνεια. Γιατί από τα 116 δισ. ευρώ μη εξυπηρετούμενων δανείων, περίπου 60 δισ. είναι σκουπίδια έχουν αξία σχεδόν μηδέν…
Οι στοχοθεσίες που έχουν τεθεί χαρακτηρίζονται κατά βάση πολύ αισιόδοξες ειδικά για το 2018 και 2019. Γι αυτό και καλλιεργείται επίτηδες από τις τράπεζες η άποψη ότι οι στόχοι για τη περίοδο 2016-2019 θα επιτευχθούν. Ότι δηλαδή τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα θα μειωθούν πάνω από 40 δισεκ. ευρώ, όπως έχει ζητήσει ο ESM.
Αλλά όλοι γνωρίζουν πολύ καλά, ακόμη και οι ίδιοι οι τραπεζίτες, αλλά και οι δανειστές, ότι οι στόχοι αυτοί είναι αδύνατον να επιτευχθούν. Γιατί, όπως εκτιμούν οι ειδικοί, αρχικά οι τράπεζες θα πάνε καλά, θα πετύχουν τους στόχους του 2016 και σε κάποιο μεγάλο βαθμό του 2017 αλλά 2018 και 2019 οι στόχοι δεν θα επιτευχθούν. Αυτό όμως που δεν λέει κανείς είναι ότι το βασικό πρόβλημα όμως δεν είναι τόσο οι στοχοθεσίες όσο η δομή των προβληματικών δανείων. Γιατί, από τα 116 δισεκ. ευρώ προβληματικά ανοίγματα τα 60 δισεκ. ευρώ είναι στην κυριολεξία σκουπίδια. Από τα οποία, με όρους ανακύκλωσης αυτών των από τις τράπεζες, μπορεί να κερδίσουν κάτι ελάχιστο. Όμως από τα 60 δισεκ. ευρώ των τραπεζών είναι ένα μέρος των προβληματικών δανείων που έχουν μηδενική αξία ή σχεδόν μηδενική αξία. Τα 50 με 55 δισεκ. κόκκινα δάνεια έχουν αξία και οι τράπεζες με διάφορους μηχανισμούς θα προσπαθήσουν να τα αξιοποιήσουν, να τα πουλήσουν ή να τα εκμεταλλευτούν με κάποιο τρόπο. Αλλά στα 50 δισεκ. προβληματικά δάνεια μπορεί να υπάρχει αξία.
Όμως στα άλλα 60 δισεκ. δεν υπάρχει καμία απολύτως αξία.
Το στοίχημα λοιπόν για τις τράπεζες, που θα κρίνει εάν θα χρειαστούν νέα κεφάλαια και πόσα νέα κεφάλαια το 2018 στα stress tests της ΕΚΤ, είναι τι θα συμβεί με αυτά τα 60 δισεκ. ευρώ. Θεωρητικά και κατ΄ εκτίμηση, εάν διέγραφαν σήμερα 60 δισεκ. ευρώ προβληματικά δάνεια οι τράπεζες, θα χρειαζόντουσαν ίσως και 15 με 18 δισεκ. νέα κεφάλαια. Οπότε γίνεται φανερό ότι δεν μπορούν να τα διαγράψουν. Δεν μπορούν όμως και να τα πουλήσουν. Γιατί, όταν οι προβλέψεις είναι στα 50 δισεκ., η αξία τους είναι στα 30 δισεκ. και λογικά οι «ενδιαφερόμενοι» αγοραστές δεν θα προσφέρουν πάνω από 10 δισεκ. ευρώ για να τα αποκτήσουν. Οπότε, γίνεται προφανές ότι η κεφαλαιακή ζημία για τις ελληνικές τράπεζες είναι πολύ μεγάλη.
Οι εναλλακτικές λύσεις είναι ή η αξιοποίηση από τις τράπεζες με στόχο να ανακτήσουν κάτι, ή η σύσταση μιας κακής τράπεζας, μιας bad bank με κεφάλαια από τα εναπομείναντα κεφάλαια του ESM που αφορούσαν τα 25 δισεκ. για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Κι αυτό θα κριθεί από το αν οι ελληνικές τράπεζες θα χρειαστούν νέα κεφάλαια και εάν απαιτηθεί η ενεργοποίηση του μηχανισμού bail in, δηλαδή του κουρέματος των καταθέσεων των Ελλήνων φορολογούμενων.
Πρόκειται για μία ακόμα παγίδα, από τις πολλές που έχουν στήσει οι ελληνικές τράπεζες εις βάρος των δανειοληπτών και που όλοι οι πολιτικοί το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό, αλλά κανένας βουλευτής από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα και καμία από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και την τωρινή, δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για να προφυλάξουν τους πολίτες τις χώρας. Αλλά ούτε και ο διοικητής της ΤτΕ, ο γνωστός και μη εξαιρετέος, Γιάννης Στουρνάρας, δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για να κυνηγήσει τις τράπεζες.
Αντίθετα, όλοι τους κινηγάνε τους Έλληνες πολίτες και παίζουν άτιμα παιχνίδια στην πλάτη τους. Γι αυτό δημιούργησαν τον ν. 4224/2013 περί συνεργάσιμου και μη συνεργάσιμου δανειολήπτη. Για να φοβερίζουν των κόσμο. Γι’ αυτό οι δανειολήπτες πρέπει να προσέχουν τι τους βάζουν οι τράπεζες να υπογράφουν όταν έρχονται σε επικοινωνία τόσο με τις τράπεζες, όσο και με τους συνεργάτες τους (εισπρακτικές – δικηγορικές εταιρείες).
Γι αυτό ο Σύλλογος Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος προειδοποιεί και καλεί τους δανειολήπτες να μην υπογράψουν ρυθμίσεις που δεν ξέρουν ακριβώς τι λένε. Θα πρέπει να ζητούν και να λάβουν, είτε αντίγραφο των κειμένων στα οποία καλούνται να βάλουν την υπογραφή τους. Κι αν δεν τους καλύπτει η προτεινόμενη ρύθμιση, αν βλέπουν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτή τη ρύθμιση που τους προτείνουν οι τράπεζες, αν δεν συμφωνούν με τους όρους αποπληρωμής, τότε είναι προτιμότερο να μην την υπογράψουν, παρά να υπογράψουν μια αναγνώριση χρέους, από την οποία θεραπεύονται όλες και όσες πλημμέλειες διενήργησε η τράπεζα μέχρι τώρα στο δανειακό τους λογαριασμό, και με τον τρόπο αυτό δίνουν στις τράπεζες άφεση αμαρτιών και τους δίνουν το δικαίωμα να συνεχίσουν να παρανομούν εις βάρος τους και να τους εκμεταλλεύονται.
danioliptes.gr