Η ΕΚΤ δεν θα εντάξει τα ελληνικά ομόλογα σε πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης στις 20 Ιουλίου αυτό είναι οριστικό, ίσως στο τέλος του 2017 ή το 2018 . Στις 15 Ιουνίου του 2017 η Ελλάδα θα κλείσει την αξιολόγηση και θα δοθεί η δόση, η Ελλάδα έχει αιτηθεί 10 δισεκ. να είναι η δόση, με τον σωστό τρόπο να δοθεί κανονικά, είτε να δοθεί με την μορφή του bridge loan δηλαδή του δανείου γέφυρα.
Όπως φαίνεται, μόνο ως υψηλή προσδοκία της κυβέρνησης μπορεί να χαρακτηριστεί η ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Δηλαδή η αγορά ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ, η οποία αναμένεται να φέρει στη χώρα 3 δις ευρώ ζεστό χρήμα. Η κυβέρνηση έχει επενδύσει πολλά στη ποσοτική χαλάρωση – και σε οικονομικό και σε πολιτικό επίπεδο – αλλά η συνταγή δεν φαίνεται να της βγαίνει. Οι δανειστές φαίνεται ότι ετοιμάζουν το χειρότερο σενάριο για τη χώρα. Κι αυτό φαίνεται ότι το έχουν αντιληφθεί στην κυβέρνηση, γι αυτό και προσαρμόζουν ανάλογα την τακτική της. Το Μαξίμου εστιάζει πλέον στο να ενταχθεί η Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE), ακόμα κι αν η συμφωνία στα μέσα Ιουνίου δεν προβλέπει μια ικανοποιητική λύση για το χρέος.
Διότι έχει γίνει σαφές, ότι βασικό συστατικό οποιασδήποτε συμφωνίας είναι ότι το ΔΝΤ θα παραμείνει στο πρόγραμμα να «κουνάει το δάχτυλο» ζητώντας μέτρα για την οικονομία, ενώ το θέμα του χρέους θα παραμείνει ουσιαστικά άλυτο και θα παραπεμφθεί για νέα συζήτηση μετά το τέλος του προγράμματος. Το σκεπτικό της κυβέρνησης είναι ότι εάν υπάρξει η ποσοτική χαλάρωση, αυτή θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καλό χαρτί για την πολιτική επικοινωνία, ενώ θα φέρει και μείωση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων. Έτσι η κυβέρνηση θα μπορέσει να υποστηρίξει το αφήγημα της επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές και τη σταδιακή απεξάρτηση από τα μνημόνια και από την εποπτεία των δανειστών, ενώ είναι πολύ πιθανό ότι οι συνθήκες θα επιτρέψουν την δοκιμαστική έκδοση νέου ομόλογου σύντομα.
Το ζήτημα είναι ότι για να εντάξει η ΕΚΤ την Ελλάδα στην ποσοτική χαλάρωση, θα πρέπει να κάνει ένα «ερμηνευτικό άλμα» για τη βιωσιμότητα του χρέους και να δεχθεί ως επαρκή εγγύηση το όριο του 15% του ΑΕΠ για τις ετήσιες δαπάνες εξυπηρέτησης. Η ΕΚΤ έχει κάνει «ερμηνευτικά άλματα» πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Σόιμπλε είναι αντίθετος, όχι μόνο στη ρύθμιση του ελληνικού χρέους, αλλά και στην ένταξη της Ελλάδας στην ποσοτική χαλάρωση, την οποία άλλωστε θεωρεί γενικότερα δηλητηριώδη για την ευρωζώνη και επιχειρεί να τη σταματήσει. Έτσι, οι ελπίδες της κυβέρνησης βασίζονται στον Μάριο Ντράγκι, ο οποίος σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις που έχει η ελληνική πλευρά, είναι μεν θετικός επί της αρχής για την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE), για λόγους σταθερότητας του ευρωσυστήματος, αλλά αντιμετωπίζει και τη λυσσαλέα μάχη των Γερμανών εναντίον του προγράμματος (QE) την οποία δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να παρακάμψει.
Κι από κει που η κυβέρνηση θα βαρούσε νταούλια και ζουρνάδες και οι δανειστές θα χόρευαν στο ρυθμό της, τώρα έχει κάνει βαθύ κάθισμα και παρακαλάει το Μάριο Ντράγκι να κάνει μια έκθεση στην οποία θα δίνεται μια θετική ερμηνεία στην κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ώστε να μπορέσουν να παρακαμφθούν οι αντιδράσεις της Γερμανίας. Αλλά αυτό δεν φαίνεται να πραγματοποιείται. Και η ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης φαίνεται παραμένει για την κυβέρνηση ένα όνειρο θερινής νυκτός.
danioliptes.gr